Στις 30 Νοεμβρίου ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα «χτυπήσει» το πρώτο εισιτήριο του Μετρό της Θεσσαλονίκης και οι συρμοί θα ξεκινήσουν τα δρομολόγια έπειτα από 25 χρόνια εξαγγελιών, καθυστερήσεων, παλινδρομήσεων, που μετέτρεψαν το μεγάλο αυτό έργο σε... ανέκδοτο. Η παράδοση του έργου στους Θεσσαλονικείς είναι και συμβολικής σημασίας, διότι έρχεται να επιβεβαιώσει την πρόθεση του πρωθυπουργού να υλοποιήσει το σύνολο των εξαγγελιών και των δεσμεύσεων που έχει αναλάβει έναντι των πολιτών. Η ομιλία του το βράδυ του Σαββάτου στο πλαίσιο της Διεθνούς Εκθεσης της Θεσσαλονίκης αποτελεί έναν οδικό χάρτη με αρχή, μέση και τέλος για το τι θα γίνει στη χώρα μέχρι το τέλος της θητείας της κυβέρνησής του, δηλαδή το 2027.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατέθεσε ένα συνεκτικό σχέδιο δράσεων, τομών, παρεμβάσεων και μεταρρυθμίσεων που είχε και ένα βασικό στοιχείο στο επίκεντρο αυτών: Τον ίδιο τον πολίτη. Τον κάθε πολίτη αυτής της χώρας, που βρίσκεται απέναντι στα προβλήματα της καθημερινότητας, με κυρίαρχο αυτό της ακρίβεια και όχι μόνο. Ο πρωθυπουργός, μέσα από τις παρεμβάσεις του, ανέδειξε το σχέδιο που σηματοδοτεί την επόμενη ημέρα και έχει στόχο την οχύρωση των πολιτών μέσα από σταθερές και μόνιμες αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, τη στήριξη των ευάλωτων και ευπαθών ομάδων αλλά και των επιχειρήσεων, καθώς και της μεσαίας τάξης που κατά κανόνα βάλλεται σε περιόδους κρίσεων.
Και είναι αλήθεια πως η πρώτη κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Νέας Δημοκρατίας βρέθηκαν μπροστά σε ένα μπαράζ κρίσεων που έπληξαν συνολικά τον πλανήτη, μέσω της πανδημίας αλλά και της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία, με την αύξηση στην τιμή της ενέργειας και την ακρίβεια να έρχονται σχεδόν ως φυσικά επακόλουθα των ακραίων γεωπολιτικών και οικονομικών αλλαγών που σημειώθηκαν. Ο πρώτος χρόνος της δεύτερης κυβερνητικής θητείας δεν στερήθηκε κρίσεων, όμως η κυβέρνηση απέδειξε ότι δύναται να διαχειριστεί προβλήματα.
«Η ανοδική τροχιά, λοιπόν, έχει και αναταράξεις, είναι όμως μονόδρομος. Φουρτούνες, με άλλα λόγια, υπάρχουν και θα υπάρχουν, αναμφίβολα όμως το εθνικό σκαρί αποδεικνύει ότι μπορεί να ξεπερνά τα κύματα, χωρίς να χάνει τη ρότα του», ανέφερε στην ομιλία του ο πρωθυπουργός προσθέτοντας και το εξής ερώτημα: «Ποιο χέρι είναι άραγε ικανό να κρατήσει σταθερό το τιμόνι του εθνικού σκάφους, αν όχι αυτό της κυβέρνησης, ώστε να φτάσουμε τελικά ενωμένοι στο ασφαλές λιμάνι της Ελλάδας του 2027;»
Ενα ερώτημα που έχει κατ’ επανάληψη απαντηθεί και απαντάται μέσα από τη σχέση εμπιστοσύνης που έχει αναπτυχθεί με βάση το γεγονός ότι η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και ο πρωθυπουργός μετατρέπουν σε πράξη το σύνθημα «το είπαμε, το κάναμε» αναγνωρίζοντας πράξεις και παραλείψεις. Αναγνωρίζοντας λάθη και αστοχίες που όμως διορθώνονται, ακριβώς γιατί δεν κλείνουν τα μάτια μπροστά στα προβλήματα.
«Η κυβέρνηση εργάζεται και παράγει, όχι με πυροτεχνήματα, ούτε με εντυπώσεις της στιγμής, αλλά με μία μεθοδική δουλειά, με αποτελέσματα τα οποία, ενίοτε, αργούν να φανούν, αλλά φαίνονται όταν ωριμάσουν, κυρίως όμως με αυστηρά χρονοδιαγράμματα, με συγκεκριμένους στόχους που χτίζονται μέρα-μέρα», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης παρουσιάζοντας και όλα όσα έχουν γίνει την τελευταία πενταετία και τα οποία -σημειωτέον- έχουν μια κοινή συνισταμένη. Ποια; Μα το γεγονός ότι εξαγγέλθηκαν και υλοποιήθηκαν ή δρομολογήθηκαν. Με χρονοδιαγράμματα και συνεχή παρακολούθηση ως προς την εκτέλεση.
Ο πρωθυπουργός στην ομιλία του δεν αφιέρωσε χρόνο στην αντιπολίτευση. Εδειξε το παρόν και το μέλλον. Μίλησε στους πολίτες, αυτοί κρίνουν, αυτοί αποφασίζουν και αυτοί θα καταγράψουν στο τέλος της ημέρας τη σχέση μεταξύ εξαγγελιών και απτών αποτελεσμάτων. Αλλωστε οποιαδήποτε σύγκριση με την αντιπολίτευση θα ήταν καταλυτική αφού, την ώρα που ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατέγραφε ένα συγκεκριμένο σχέδιο για την επόμενη ημέρα, στα κόμματα που δηλώνουν «κόμματα εξουσίας» αναζητείται αρχηγός με μοναδικό γνώμονα το να μπορεί να τον «νικήσει».
Ο πρωθυπουργός δεν θέλει να εμπλακεί στην τοξικότητα. Δεν επιθυμεί να κάνει διάλογο με την καταστροφολογία, θέλει όμως να μπορεί να συζητήσει επί πραγματικών δεδομένων και στοιχείων που δεν συνδέονται με λαϊκίστικες κορόνες σε μια διαδικασία πλειοδοτικού λαϊκισμού με υποσχέσεις και μαγικά ραβδιά που λύνουν προβλήματα.
Η εικόνα άλλωστε των κομμάτων της αντιπολίτευσης μιλά από μόνη της. Ειδικά στον ΣΥΡΙΖΑ τα ίδια τα στελέχη βγάζουν τα... άπλυτα στη φόρα. Οι εκατέρωθεν καταγγελίες έρχονται απλά να προστεθούν στην παντελή απουσία ενός οραματικού, έστω, σχεδίου για τη χώρα και τους πολίτες της. Διαμορφώνουν τη δική τους πραγματικότητα προκειμένου να στηρίξουν σε αυτήν έναν αντιπολιτευτικό λόγο που δεν προϋποθέτει... κόπο, δηλαδή δεν προϋποθέτει εναλλακτικές προτάσεις και λύσεις.
Η αναφορά στο Μετρό της Θεσσαλονίκης δεν είναι τυχαία. Το έργο δεν είναι απλά εμβληματικό. Είναι και ακραία... ενδεικτικό των διαφορών μεταξύ αυτής της κυβέρνησης και εκείνης των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Διαφορών μεταξύ... μουσαμάδων και επικοινωνίας με την ουσία. Διαφορών μεταξύ κοροϊδίας και υλοποίησης δεσμεύσεων...
* Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην έντυπη έκδοση του «Μανιφέστο»
