Αντε πάλι τα «σκοτεινά κέντρα» που επιβουλεύονται την εθνική μας κυριαρχία και υπονομεύουν το εθνικό φρόνημα. Φτου κι από την αρχή γιατί χωρίς «κρίσεις» και αναταραχή, που παραπέμπουν σε θεωρίες συνωμοσίας, το κωμόδραμα, που είθισται να το αποκαλούμε πολιτικό σκηνικό, δεν έχει ενδιαφέρον.
Διότι όταν όλα κυλούν ομαλά και εν ηρεμία ελλοχεύει πάντα ο κίνδυνος πράγματι να πηγαίνουν «όλα καλά» και κάτι τέτοιο δεν συνάδει με το συλλογικό υποσυνείδητο που έχει γαλουχηθεί έτσι ώστε να τελεί διαχρονικά με την καχυποψία ότι στην Ελλάδα είναι περίπου αδιανόητο να έχουμε ησυχία: γιατί κάτι ύποπτο συμβαίνει όταν μια κυβέρνηση κάνει τη δουλειά της! Πώς γίνεται να ζούμε χωρίς «κρίσεις» και μάλιστα για μεγάλο χρονικό διάστημα με ασφάλεια; Συνάδει, άραγε, με το εθνικό μας DNA να μην αισθανόμαστε «απειλή», που έρχεται νομοτελειακά ως αποτέλεσμα μιας αντίληψης ότι υπάρχουν «πρόθυμοι» να διαπραγματευθούν πέραν των «κόκκινων γραμμών»; Προφανώς όχι, γι’ αυτό και κατασκευάζεται μια «κρίση», ώστε αφενός να αφυπνιστεί το συναίσθημα της αυταρέσκειας διά του αφηγήματος ότι είμαστε ο ομφαλός της γης, και αφετέρου να καταδειχθεί ότι αυτοί που κατασκευάζουν τις «κρίσεις» ως θεματοφύλακες των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων είναι παρόντες! Για όσους δεν κατάλαβαν, σε δουλειά να βρισκόμαστε...
