Στις εκλογές του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας ο ΣΥΡΙΖΑ έλαβε ποσοστό 5,92%, στις φοιτητικές εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάφερε να κατεβάσει παράταξη παρά μόνο στο Πολιτικό της Νομικής. Στην περιφέρεια αδυνατεί να συγκεντρώσει ακόμη και τους φανατικούς οπαδούς του κόμματος με αποτέλεσμα η γείωση με την κοινωνία να έχει γίνει γείωση από την κοινωνία προς τον επικεφαλής της Κουμουνδούρου.
Οι δημοσκόποι μιλούν για κάποια δυναμική. Κρατούν όμως και μια πισινή λέγοντας πως δεν μπορούν να προεξοφλήσουν πως το απολιτίκ κοινό που δηλώνει υπέρ του Στέφανου Κασσελάκη θα πάει μέχρι την κάλπη. Η κοινωνία αδιαφορεί στην πλειοψηφία της για το στιλ ινφλουένσερ του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ.
Οπότε το ερώτημα είναι σαφές. Με ποιον… χτίζει το κίνημα για το οποίο διαρκώς μιλά; Και τι είδους κίνημα είναι τελικά αυτό; Μήπως είναι το κίνημα των… σέλφι; Των οπαδών ενός ινφλουένσερ; Και τι δυναμική μπορεί να έχει αυτό; Ακόμη περισσότερο, κατά πόσο αυτοί, αν δεχθούμε ότι θα πάνε στις κάλπες, θα παραμείνουν ενεργοί και για τις επόμενες ώστε να κάνει την ανατροπή που ονειρεύεται ο Στεφανος Κασσελάκης;
Δεν είναι αστείο. Ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε σημαία την άρνησή του στο νομοσχέδιο για τα μη κρατικά μη κερδοσκοπικά πανεπιστήμια. Στήριξε κάθε κινητοποίηση, κατήγγειλε την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό. Ο Στέφανος Κασσελάκης κατηγόρησε τον Κυριάκο Μητσοτάκη για εξυπηρέτηση συμφερόντων. Θα περίμενε κανείς ότι θα κατέγραφε μια καλή πορεία στις φοιτητικές εκλογές. Το να μην καταφέρει να κατεβάσει παράταξη στην Κουμουνδούρου δεν το περίμεναν ή έστω δεν το φαντάζονταν.
Δεν είναι η μοναδική περίπτωση. Είναι ενδεικτική. Όπως και η εξέλιξη με τις εκλογές του ΤΕΕ. Ο Στέφανος Κασσελάκης είναι βέβαιο πως θα υποστηρίξει ότι τον ίδιο τον ενδιαφέρει η αδιαμεσολάβητη σχέση με τους πολίτες και όλα τα σχετικά. Όμως όταν δεν καταφέρνει κανείς να αποκτήσει δομή σε μαζικούς χώρους αυτό κάτι σημαίνει. Τουλάχιστον για όσους ονειρεύονται κινήματα και άλλες ιστορίες…
