Η συνέντευξη του τέως προέδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου στον Νίκο Χατζηνικολάου ήταν ενδιαφέρουσα. Αναφέρθηκε στην πολιτική του διαδρομή από τα πρώτα χόνια έως το ύπατο πολιτειακό αξίωμα που κατείχε επί πενταετία.
Ο Παυλόπουλος θυμάται ότι ο Τσίπρας μίλησε πρώτα με εκείνον και μετά με τον Ολάντ και τη Μέρκελ: «Πράγματι, με αιφνιδίασε. Για την προκήρυξη δημοψηφίσματος, του είπα ότι δεν μπορώ να σου αρνηθώ αλλά θα σου πω δυο πράγματα. Πρώτον το χρονικό διάστημα είναι πολύ μικρό και δεύτερο είναι το ερώτημα».
Ως προς το ερώτημα, ο Παυλόπουλος αναφέρει ότι δεν μπορούσε να το κατανοήσει και είπε στον Τσίπρα ότι στην περίπτωση αρνητικού αποτελέσματος, την ίδια ώρα θα πρέπει να βγει και να κάνει διάγγελμα στον ελληνικό λαό τονίζοντας ότι το «Όχι» θα πρέπει να θεωρηθεί σαν ετυμηγορία του ελληνικού λαού για εκ νέου διαπραγμάτευση και όχι για έξοδο από το Ευρώ.
Ως προς τη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών, ο τέως πρόεδρος θυμάται ότι κρατήθηκαν πρακτικά μέχρι ένα σημείο και ακολούθως οι πρακτικογράφοι αποχώρησαν. Το πλέον τραγελαφικό σημείο της σύσκεψης είναι ότι ο Τσίπρας αποχώρησε από τη σύσκεψη επί μεγάλο διάστημα για να συνεννοηθεί με τον Πούτιν πώς θα βγούμε από το ευρώ και θα κόψουμε νέο νόμισμα! Τελικά το σενάριο δεν ευοδώθηκε και ο Τσίπρας επέστρεψε στη σύσκεψη.
Τι δείχνουν όλα αυτά; Ότι η Ιστορία είναι κάπως ξεροκέφαλη και δεν αλλάζει επειδή κάποιος αποφάσισε να κάνει rebranding. Το 2015, η χώρα γλίτωσε από του χάρου τα δόντια, επειδή μια ετερόκλητη κομπανία που ανέλαβε παρενθετικά την εξουσία αποφάσισε να παίξει την τύχη της στα ζάρια.
Είναι δε στα όρια της ηλιθιότητας να επιχειρείται μετά μανίας δέκα χρόνια μετά να εμφανιστεί μια άλλη εικόνα των γεγονότων επειδή πρέπει να επιστρέψει πανηγυρικά ο τέως πρωθυπουργός για να αναλάβει «ελέω Θεού» την ηγεσία της Κεντροαριστεράς.
