οικογενειακή ευθύνη (η) η απόδοση ευθυνών σε όλη την οικογένεια για τα αδικήματα ενός μέλους της «το πρόβλημα είναι ότι στις περιπτώσεις παραβατικών παιδιών και η οικογενειακή ευθύνη είναι άδικη αλλά και το γεγονός ότι ένας γονιός έχει μια κάποια ευθύνη για τα μυαλά των παιδιών του αναμφισβήτητο».
Ευθύνη τα παιδιά για τους γονείς τους δεν έχουν καμία. Οποιοσδήποτε κατηγορεί παιδιά για πράγματα που έκαναν ή κάνουν οι γονείς τους είναι το λιγότερο γελοίος. Για τους γονείς όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά, αφού έχουν νομική ευθύνη για όσα κάνουν τα ανήλικα παιδιά τους (ακόμα κι αν δεν εγκρίνουν τις πράξεις τους). Όταν τα παιδιά ενηλικιωθούν, η νομική ευθύνη φεύγει, αλλά δύσκολα κανείς θα πει ότι αποκλείεται οι γονείς να φταίνε για την πορεία των παιδιών. Έτσι, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, που τα παιδιά του συνελήφθησαν με κλομπ, μπορεί να μην έχει νομική ευθύνη, αλλά μήπως έχει μια τόσο δα ηθική; Ειδικά από τη στιγμή που το κόμμα του (άρα και ο ίδιος) πρωτοστατούν ακόμα και σήμερα στην υπεράσπιση βίαιων συμπεριφορών. Υπό αυτή την έννοια, ο βουλευτής έχει σίγουρα ευθύνη για όλα τα παιδιά που έχουν αποφασίσει πως η βία είναι και ο καλύτερος τρόπος να επιβάλεις τις απόψεις και τις ιδεοληψίες σου.
Όσα χρειάζονται
Παρακολουθώντας την επίθεση της Ρωσίας, το μόνο που σκέφτομαι είναι ότι δεν θα πείραζε να δώσει η Πολωνία εναέριο χώρο και εδάφη στους Ρώσσους, όσα αυτοί κρίνουν ότι χρειάζονται, αν με αυτόν τον τρόπο σωθούν ζωές παιδιών. Γιατί κι εγώ με τον άνθρωπο είμαι, δεν είμαι κάνα κορόιδο.
Παιδική χαρά της ρωσικής προπαγάνδας
Στη Γαλλία συμβαίνει αυτό που είναι αναπόφευκτο όταν μια χώρα κακομαθημένων πουρκουάδων, παρασυρμένη από μια αυτοκαταστροφική αντίληψη για τα δικαιώματα και μια ναρκισσιστική εμμονή με τις εξεγέρσεις, γίνεται παιδική χαρά για τους μηχανισμούς της ρωσικής (και σοβιετικής στο παρελθόν, το ίδιο είναι) προπαγάνδας. Όταν ρίχνει καρέκλες κι εσύ κρατάς ορθάνοιχτα τα παράθυρα, δεν μπορεί παρά να γίνεις λούτσα.
Ήταν κατάλευκη
Δεν καταλαβαίνω τις διαμαρτυρίες για την απειροελάχιστη δημοσιότητα που πήρε η εν ψυχρώ δολοφονία μέσα στο μετρό μιας Ουκρανής που (νόμιζε ότι) είχε βρει καταφύγιο στις ΗΠΑ από έναν Αφροαμερικανό που είχε συλληφθεί καμιά ντουζίνα φορές για βίαιες επιθέσεις και παρ’ όλα αυτά κυκλοφορούσε ελεύθερος. Το σύνθημα λέει Black Lives Matter και η Ουκρανή, σε αντίθεση με τον δολοφόνο της, ήταν κατάλευκη.
