Ελάχιστοι γνωρίζουν το πρόσωπο που θα προτείνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Ονόματα έχουν ακουστεί και ακούγονται και δεν είναι λίγοι αυτοί που κάνουν και τις σχετικές αναλύσεις. Από πού προκύπτει όμως ότι πρέπει να αιτιολογήσει γιατί δεν προτείνει εκ νέου –εφόσον φυσικά καταλήξει σε αυτή την απόφαση– την νυν Πρόεδρο;

Το ΠΑΣΟΚ και ο Νίκος Ανδρουλάκης έχουν στήσει ένα αφήγημα, σύμφωνα με το οποίο ο πρωθυπουργός οφείλει να πει το γιατί, την ώρα μάλιστα που ο ίδιος ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης αρνείται να ξεκαθαρίσει αν θα υποστηρίξει μια τέτοια απόφαση. Εγκαλεί όμως τον Κυριάκο Μητσοτάκης υποστηρίζοντας πως πρέπει να πει τους λόγους, χωρίς ταυτόχρονα να εξηγεί το γιατί.

Ας δούμε, για παράδειγμα, τι έκανε ο Ανδρέας Παπανδρέου, το 1985. Αιτιολόγησε την αιφνίδια απόφασή του να μην προτείνει εκ νέου τον Κωνσταντίνου Καραμανλή; Είπε κάτι για τους λόγους που αναίρεσε τη δημόσια δήλωσή του; Ανέφερε έστω γιατί το «βλέπετε κάποιον καλύτερο» άλλαξε και έγινε «Χρήστος Σαρτζετάκης»;

Ο Νίκος Ανδρουλάκης δηλώνει πως ο νέος Πρόεδρος πρέπει να επιλεγεί από την προοδευτική παράταξη. Ποια είναι αυτή, πώς προσδιορίζεται και με ποια κριτήρια; Ο αυτοπροσδιορισμός δεν αποτελεί νομοτέλεια και αυτό, πλέον, έχει γίνει κατανοητό σε όλους τους πολίτες. Και επικαλείται μια δήθεν παράδοση, που ξεκίνησε –υποτίθεται– με την πρόταση Παπανδρέου για τον Κωστή Στεφανόπουλο, διότι εξυπηρετεί το αφήγημά του και όχι τον θεσμό.

Το ίδιο ισχύει και για τα περί δεύτερης θητείας που ακούγονται. Ωστόσο, και τα δύο τα έχει εφεύρει το ΠΑΣΟΚ για να δικαιολογήσει τις κινήσεις του. Διαφορετικά θα έπρεπε, για παράδειγμα, ο Γιώργος Παπανδρέου να μην έχει προτείνει τον Κάρολο Παπούλια για δεύτερη θητεία αλλά κάποιο πρόσωπο από την Κεντροδεξιά.

Σε κάθε περίπτωση, είναι δεδομένο ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα κινηθεί θεσμικά. Όποια και αν είναι η πρότασή του θα έχει στόχο την ενότητα και θα αιτιολογηθεί. Το ερώτημα είναι αν θα μπορούν να αιτιολογήσουν τη στάση τους τα άλλα κόμματα.

* Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην έντυπη έκδοση του «Μανιφέστο»