Κοντή μνήμη, πολιτικός καιροσκοπισμός ή απλή αχαριστία προς το κόμμα που τον έβαλε στην πρώτη γραμμή της πολιτικής όταν ήταν μόλις τριάντα ετών; Η Ιστορία θα δείξει τι ακριβώς είχε στο μυαλό του ο Αρης Σπηλιωτόπουλος όταν αποφάσισε να κουρελιάσει μια πολιτική διαδρομή σχεδόν είκοσι χρόνων με υψηλά αξιώματα στη Νέα Δημοκρατία και τους ανθρώπους που τον στήριξαν, αλλά σίγουρα δεν έχει σκεφτεί ότι την αχαριστία πολλοί αγάπησαν, τον αχάριστο ουδείς.
Ο Αρης Σπηλιωτόπουλος δεν πρωτοτύπησε σε τίποτα. Δεν είναι ο πρώτος πολιτικός που αλλάζει παράταξη. Δεν είναι καν ο πρώτος πολιτικός που μεταπήδησε από τη Νέα Δημοκρατία στον ΣΥΡΙΖΑ, έστω κι αν ο ίδιος λέει ότι η σχέση του με την Κουμουνδούρου είναι τεχνοκρατική και δεν έχει γίνει μέλος του κόμματος. Ούτως ή άλλως, η πρώτη επαφή του με τον ΣΥΡΙΖΑ έγινε στην αρχή της πρωθυπουργίας του Αλέξη Τσίπρα. Μπορεί όντως να πιστεύει ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι διαυγής, κρυστάλλινος και αντισυμβατικός, με τη θετική έννοια της λέξης. Από την άλλη, όμως, απέδειξε σε χρόνο-μηδέν ότι μπορεί να απορροφήσει σαν σφουγγάρι τα διδάγματα του πολακισμού με τα οποία ασκεί πολιτική ο ΣΥΡΙΖΑ του Στέφανου Κασσελάκη. Ο τρόπος με τον οποίον επέλεξε να μιλήσει για τη Νέα Δημοκρατία δείχνει στην καλύτερη περίπτωση ανυπέρβλητο άγχος να γίνει αποδεκτός από τα στελέχη και τους ψηφοφόρους του νέου κόμματός του και στη χειρότερη αγνωμοσύνη προς όσους τον στήριξαν στο παρελθόν.
«Ντράπηκε και η ντροπή»
Μιλώντας στο Action 24, ο Αρης Σπηλιωτόπουλος είπε, μεταξύ άλλων, ότι στη Νέα Δημοκρατία ήταν «εγκλωβισμένοι» πολλοί άνθρωποι που ήταν πολιτισμικά προοδευτικοί, ωσότου έγινε πρόεδρος ο Αντώνης Σαμαράς και άνοιξε την πόρτα σε ακραία στοιχεία, όπως χαρακτήρισε υποτιμητικά πρώην βουλευτές του ΛΑΟΣ, όπως ο Μάκης Βορίδης, ο Αδωνις Γεωργιάδης και ο Θάνος Πλεύρης. Πολύ βολικά ξέχασε ότι ο Αντώνης Σαμαράς ήταν εκείνος που τον στήριξε για να γίνει δήμαρχος Αθηνών και ότι κάποια από αυτά τα «ακραία στοιχεία» έδωσαν σκληρή μάχη για την εκλογή του.
Ο Αρης Σπηλιωτόπουλος μπορεί να παριστάνει ότι δεν θυμάται το παρελθόν του, αλλά του το υπενθύμισε ο υπουργός Υγείας Αδωνις Γεωργιάδης, ο οποίος τον στήριξε όσο ελάχιστοι στην προσπάθειά του να γίνει δήμαρχος Αθηνών. «Ουδείς ασφαλέστερος εχθρός του ευεργετηθέντος αχάριστου. Οταν ο τότε πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς πρότεινε για δήμαρχο Αθηνών τον Αρη Σπηλιωτόπουλο, μου ζήτησε να τον υποστηρίξω γιατί είχε πρόβλημα στα δεξιά του. Πήγα σε πολλές προεκλογικές ομιλίες, οργάνωσα αρκετές, έκανα προσπάθεια. Ο ίδιος, θυμάμαι, με είχε πάρει τηλέφωνο προς το τέλος της εκστρατείας του για να μου πει ευχαριστώ και ότι ποτέ δεν θα ξέχναγε τη βοήθειά μου. Οι εκλογές δεν πήγαν τελικά καλά γι’ αυτόν, ποτέ όμως έκτοτε δεν μαλώσαμε. Τώρα, για να γίνει αρεστός στο ακροατήριο του ΣΥΡΙΖΑ, ακολουθεί την πεπατημένη κατά των “ακραίων” που έφερε ο Σαμαράς. Είναι πάντα πολιτικά επικερδές κάποιος να με βρίζει. Ειδικά ο αχάριστος. Αν με διαψεύσει, θα ψάξω να βρω και όλες τις φωτό από τις κοινές μας εκδηλώσεις τότε και τα βίντεο με τις ευχαριστίες του. Ντράπηκε και η ντροπή», έγραψε στο Χ ο Αδωνις Γεωργιάδης.
Μεγάλο εκλογικό τραύμα
Κανείς δεν μπορεί να προσάψει στον Αδωνι Γεωργιάδη ότι σε εκείνες τις αυτοδιοικητικές εκλογές στήριξε με όλες τις δυνάμεις του μια ισχυρή υποψηφιότητα για να αντλήσει πολιτικά οφέλη από έναν μελλοντικό δήμαρχο Αθηνών. Ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Το «οι εκλογές δεν πήγαν καλά γι’ αυτόν» που έγραψε ο υπουργός Υγείας στο Χ ήταν επιεικές. Οι δημοτικές εκλογές του 2014 ήταν καταστροφικές για τον Αρη Σπηλιωτόπουλο. Οχι μόνο δεν κατάφερε να περάσει στον δεύτερο γύρο –κάτι πρωτοφανές για υποστηριζόμενο από τη Νέα Δημοκρατία υποψήφιο–, αλλά κράτησε με νύχια και με δόντια την τρίτη θέση, παίρνοντας μόλις 1.900 ψήφους περισσότερες από τον τέταρτο Ηλία Κασιδιάρη!
Αυτό το εκλογικό τραύμα ήταν τόσο μεγάλο που υποχρέωσε τον Αρη Σπηλιωτόπουλο να αποσυρθεί από την ενεργό πολιτική και να ασχοληθεί γενικώς και αορίστως με την επικοινωνία, η οποία, μια δεκαετία αργότερα, τον έφερε στο δρόμο του Στέφανου Κασσελάκη, με τον οποίο φαίνεται ότι ταιριάζουν γάντι και στην επιλεκτική αμνησία για τις παρελθούσες απόψεις τους.
