Όχι, δεν βάζουν μυαλό. Δεν τους ενδιαφέρει άλλωστε αφού κάθε αξιοπιστία που μπορεί κάποτε να είχαν έχει προ πολλού χαθεί. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να προκαλέσουν με κάθε τρόπο ένα είδος πολιτικής αστάθειας, ένα μικρό ρήγμα σε μια νέα ενδεχόμενη αυτοδυναμία του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Νέας Δημοκρατίας. Γι’ αυτό και συνεχίζουν την ίδια τοξική τακτική, τα ίδια ψέματα τις ίδιες θεωρίες συνωμοσίας.
Ένα πέπλο λαϊκισμού παραμένει πάνω από τα κόμματα αριστερά και δεξιά της ΝΔ. Μια διαρκής και με κάθε αφορμή διαδικασία που παραπέμπει στην τακτική της δολιοφθοράς σε μια προσπάθεια να σταθούν με μια ατζέντα που απέχει της πολιτικής και εντάσσεται στη λογική των τρολ του Διαδικτύου και όχι μόνο.
ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, Πλεύσης Ελευθερίας και λοιποί αριστεροί συγγενείς από τη μία, Βελόπουλος και Ελληνική Λύση ξεσπαθώνουν κάθε φορά υιοθετώντας ή ακόμη και δημιουργώντας θεωρίες συνωμοσίας που κάθε φορά βυθίζουν όλο και περισσότερο στην ανυποληψία τους ενορχηστρωτές και τους θιασώτες τους.
Την επομένη της τραγωδίας άρχισαν τα όργανα, οι θεωρίες και τα ψέματα κυριάρχησαν δύο χρόνια. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης μπήκαν όλα στο παιχνίδι αναζητώντας ψήφους μεταξύ των πολιτών που μετείχαν στις συγκεντρώσεις με κερδισμένη μέχρι σήμερα τη Ζωή Κωνσταντοπούλου και τους υπόλοιπους να αναζητούν εναγωνίως τρόπους να κερδίσουν κάτι επιλέγοντας μέχρι και την ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής.
Άθλιοι χαρακτηρισμοί, ύβρεις και υπόνοιες που συνεχίζονται με ακραίο πολλές φορές τρόπο με την ελπίδα ότι θα ξεσηκωθούν οι πολίτες και θα ξεχάσουν ότι τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν διαθέτουν πρόγραμμα και σχέδιο για τη χώρα και την επόμενη μιας κυβερνητικής αλλαγής ημέρα.
Το ιδιοκτησιακό της Μονής του Σινά είναι η τελευταία εκδοχή της τακτικής αυτής. Όλα τα κόμματα επιτέθηκαν στη χώρα, μαζί και κάποιοι χρήσιμοι για την αντιπολίτευση πολιτικοί.
Κάποιοι στην Αριστερά ανακάλυψαν και την… πίστη στα θεία αφού αυτό το αφήγημα πουλάει αυτήν την περίοδο. Ακόμη και αν δεν ψαρεύουν ψήφους, τους αρκεί να δημιουργηθεί η αίσθηση ότι μπορεί να χάσει η κυβέρνηση. Και όλα αυτά υπό καθεστώς πλήρους αδιαφορίας για το πλήγμα που προκαλούν κάθε φορά στη χώρα.
Μπορεί η μικρή Μαρία και ο σκορπιός που τη δάγκωσε να χάθηκαν μεταξύ περίεργων δημοσιευμάτων και ακόμη πιο περίεργων ΜΚΟ και το ξυλόλιο να τελείωσε μέσα από αποκαλύψεις και πορίσματα, αλλά όπως φαίνεται με τη Μονή του Σινά θα επιμείνουν μέχρι τέλους μήπως τελικά τους κάτσει κάποιο αφήγημα...
