Στις 16 Αυγούστου 2022, ο Αλέξης Τσίπρας έγραψε στο Twitter: «Ψέματα για τις υποκλοπές, ψέματα για τους "ανύπαρκτους" του Έβρου. Ψέματα ακόμα και για το νεκρό 5χρονο παιδί. […] Καμιά νύξη ανθρωπιάς».
Μόνο που το «νεκρό 5χρονο παιδί» δεν υπήρξε ποτέ. Το περιστατικό στον Έβρο που είχε συγκλονίσει -και διχάσει- την κοινή γνώμη αποδείχθηκε πως ήταν κατασκευασμένο, τουλάχιστον ως προς τον φερόμενο θάνατο. Την ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ μιλούσε για «νεκρό παιδί σε ελληνικό έδαφος», το παιδί δεν υπήρχε, και η τοποθεσία δεν ήταν καν ελληνική.
Κι όμως, παρά τη συντριπτική διάψευση των αρχικών ισχυρισμών, καμία συγγνώμη δεν έχει ακουστεί από τον πρώην πρωθυπουργό. Καμία επανόρθωση, καμία παραδοχή, ούτε καν μια διόρθωση του επίμαχου tweet. Αντιθέτως, το tweet παραμένει αναρτημένο μέχρι σήμερα - ένα μνημείο πολιτικής δημαγωγίας, πρόχειρης καταγγελίας και ανθελληνικής ρητορικής.
Ο Τσίπρας δε βιάστηκε απλώς να βγάλει συμπεράσματα· επένδυσε πάνω στην εικόνα ενός νεκρού παιδιού, την ώρα που τα στοιχεία ήταν θολά και η υπόθεση στα χέρια των ελληνικών και ευρωπαϊκών αρχών. Και όταν αποκαλύφθηκε η αλήθεια, απλώς κοίταξε αλλού.
Η εμμονή στη «μικρή Μαρία» δεν ήταν ούτε αφέλεια ούτε λάθος. Ήτανεπιλογή. Επιλογή να παρουσιαστεί η Ελλάδα ως κράτος-δολοφόνος προσφυγόπουλων. Επιλογή να υπονομευτεί η εθνική κυριαρχία στον Έβρο. Επιλογή να υποδαυλιστεί η εσωτερική κρίση για μικροκομματικό όφελος.
Και το πιο ανησυχητικό; Ούτε λέξη μεταμέλειας. Ούτε μια υποσημείωση του τύπου «αναθεωρώ». Γιατί για κάποιους, το ψέμα είναι εργαλείο και όχι ατύχημα. Κι όσο το τουίτ παραμένει στη θέση του, δεν είναι απλώς μια πολιτική γκάφα· είναι δήλωση.
Δήλωση πως, ακόμα κι αν η αλήθεια δεν βολεύει, η προπαγάνδα θα συνεχίζεται κανονικά.
