Αυτήν τη φορά δεν ήταν ο Κυριάκος Βελόπουλος που διά των χειρογράφων του Ιησού υπενθύμισε ότι πλην του «ποινικού λαϊκισμού» μετά ξυλολίου υπάρχει και ο «θρησκευτικός λαϊκισμός» μετά δικογράφων.
Ο κατεξοχήν εκφραστής του νεο-αντιμητσοτακισμού, Νίκος Ανδρουλάκης, στο εξής ως πάλαι τω Μωσεί συλλαλήσας, επί της Μονής Σινά διά δικογράφων, προφήτευσε ότι θα χάσουμε τη Μονή της Αγίας Αικατερίνης όπως χάσαμε την ίδια αποφράδα ημέρα την Αγία Σοφία.
Επισπεύδων ως συνήθως και σε κλίμα βαθιάς θρησκευτικής συγκίνησης, γιατί ύστερα από παρέλευση 15 αιώνων «απομειώνεται επικίνδυνα» το διπλωματικό αποτύπωμα της Ελλάδας, ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ μετά του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων «εν Χριστώ αδελφών» του «αντιμητσοτακικού» μετώπου επέρριψε την ευθύνη στον πρωθυπουργό και στο υπουργείο Εξωτερικών.
Θρήνος, κλαυθμός και οδυρμός, «θλίψις απαραμύθητος», αλλά ο Θεός αγαπάει τους εμμονικούς, άσχετους και εμπαθείς πολιτικούς, αγαπάει και τους σοβαρούς. Η μονή δεν χάθηκε, οι μοναχοί δεν εκδιώχθηκαν, γιατί το δικαστήριο επαναβεβαίωσε την εγκυρότητα των αποφάσεων που διέπουν το ιδιοκτησιακό καθεστώς της μονής!
Χαμένοι στη μετάφραση, έχασαν και όσα ψήγματα σοβαρότητας τους είχαν απομείνει υιοθετώντας τα ψευδή δημοσιεύματα και τα τρολ του διαδικτύου. Και εις κατώτερα…
