Τον περασμένο Φεβρουάριο, ο ΣΥΡΙΖΑ, αναμένοντας με ανυπομονησία τις εκλογές που θα κέρδιζε με double score από τον Μητσοτάκη, αποφάσισε ότι είναι καλή στιγμή να διαδώσει άλλο ένα fake news σχετικά με το «ναυάγιο» της δωρεάς του Ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος» για την ανέγερση τριών νέων νοσοκομείων (Γενικό Νοσοκομείο Κομοτηνής, Πανεπιστημιακό Παιδιατρικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης και Γενικό Νοσοκομείο Σπάρτης), ύψους μισού δισεκατομμυρίου. Τον Μάρτιο, ο ΣΥΡΙΖΑ, πιο σίγουρος από ποτέ για το «ναυάγιο» της δωρεάς, υπέβαλε αίτημα για τη σύγκληση της Επιτροπής Κοινωνικών Υποθέσεων για τη διερεύνηση της υπόθεσης. Και μπορεί η κυβέρνηση και το Ιδρυμα να διαβεβαίωναν ότι ο διαγωνισμός προχωρά, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ είναι άτεγκτος σε τέτοια θέματα. Τι έγινε τελικά; Ο διαγωνισμός ολοκληρώθηκε και την προηγούμενη Παρασκευή υπογράφηκε η σύμβαση προϋπολογισμού 443 εκατ. ευρώ (προ ΦΠΑ) για την κατασκευή των τριών νοσοκομείων. Κανένα «ναυάγιο» στη δωρεά. Εμειναν μόνο τα γνωστά ναυάγια. Και οι κουβάδες.
Απίστευτα πράγματα συμβαίνουν με το χρίσμα του ΣΥΡΙΖΑ για τον Δήμο Αθηναίων. Κατ’ αρχάς, επί της αλήστου μνήμης προεδρίας Τσίπρα, ο Αλέξης είχε δώσει επισήμως το χρίσμα στον μπασκετμπολίστα Νίκο Παππά. Μετά την αποχώρηση του Τσίπρα, το ζήτημα του χρίσματος ετέθη εκ νέου στην Πολιτική Γραμματεία του κόμματος, η οποία με συνοπτικές διαδικασίες απέρριψε την πρόταση πρώην προέδρου. Προκρίθηκαν έτσι οι υποψηφιότητες του Νίκου Φίλη και του Κώστα Ζαχαριάδη (υποστηριζόμενου από την Εφη Αχτσιόγλου), με τον δεύτερο τελικά να παίρνει το χρίσμα με βραχεία κεφαλή. Μαθαίνω δε ότι τα κωμικοτραγικά δεν σταματούν εκεί. Πρώτον, στην Πολιτική Γραμματεία ακούστηκε ότι ο Νίκος Παππάς είχε παράλογες απαιτήσεις (απεριόριστη και άκριτη ελευθερία κινήσεων και υπέρογκο μπάτζετ), οι οποίες δεν μπορούσαν να γίνουν δεκτές σε καμία περίπτωση. Δεύτερον, μετά την ανακοίνωση του χρίσματος, ο Κώστας Ζαχαριάδης επικοινώνησε με τον Νίκο Παππά και του ζήτησε να είναι υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος στο συνδυασμό του! Από δήμαρχος κλητήρας, δηλαδή.
Παραμύθια με 16ωρα
Οι διατάξεις της Οδηγίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης 2019/1157 σχετικά με τους «διαφανείς και προβλέψιμους όρους εργασίας στην ΕΕ» είναι σαφέστατες. Πρώτον, «όταν η σχέση εργασίας υπόκειται σε δοκιμαστική περίοδο, όπως ορίζεται στην εθνική νομοθεσία ή πρακτική, η εν λόγω περίοδος δεν υπερβαίνει τους έξι μήνες» (άρθρο 8) και, δεύτερον, «ο εργοδότης δεν πρόκειται να απαγορεύσει σε εργαζόμενο να αναλάβει εργασία σε άλλους εργοδότες, εκτός του ωραρίου εργασίας που καθορίζεται με τον εν λόγω εργοδότη ή να επιφυλάξει δυσμενή μεταχείριση σε εργαζόμενο για το λόγο αυτόν» (άρθρο 9). Και έρχομαι εγώ και αναρωτιέμαι πού είδαν τα «16ωρα» οι σύντροφοι;
«Πράσινο» για καρφιά
Με αφορμή τα περιστατικά λαθροδιακινητών που μπαίνουν ανάποδα στην Εγνατία, τις τελευταίες μέρες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης διατυπώνεται μια εύλογη απορία: Για ποιο λόγο η Ελληνική Αστυνομία δεν χρησιμοποιεί καρφιά ακινητοποίησης; Το 2004 το Αρχηγείο της ΕΛΑΣ είχε υποβάλει ερώτημα προς την Εισαγγελία του Αρείου Πάγου για το κατά πόσον είναι σύννομη η χρήση τέτοιων μέσων ακινητοποίησης με βάση το ισχύον νομικό πλαίσιο. Ο Αρειος Πάγος, με την υπ’ αριθμ. 5/2004 (αρ. πρωτ. 651/18.5.2004) γνωμοδότηση, είχε αποφανθεί ότι «η χρήση καρφιών μπορεί να κριθεί σύννομη και να επιτραπεί κατ’ εξαίρεσιν υπό προϋποθέσεις, όπως όταν τελείται η παράνομη πράξη της διακίνησης μεταναστών».
Το δικαίωμα της πετσέτας
Το «κίνημα της πετσέτας-ξαπλώστρας- ομπρέλας» λαμβάνει ολοένα και μεγαλύτερες διαστάσεις το φετινό θέρος, με όσους αντιδρούν να ζητούν ελεύθερη πρόσβαση στις ακτές της ελληνικής επικράτειας, έναντι κάθε προσπάθειας κατάληψης των θαλασσών με παράνομες κατασκευές και ομπρελοκαθίσματα για εμπορικούς ή επιχειρηματικούς σκοπούς.
Ωστόσο, παρά τα κινήματα και τις αντιδράσεις, ο νόμος εδώ και δεκαετίες επιτρέπει την παραχώρηση έναντι ανταλλάγματος τμήματος της παραλίας σε φυσικά και νομικά πρόσωπα για εμπορική εκμετάλλευση. Ωστόσο, τίθενται κανόνες, που εκ του αποτελέσματος φαίνεται να μην τηρούνται πάντοτε. Κατ’ αρχάς, η παραχώρηση του τμήματος δεν μπορεί να υπερβαίνει τα 500 τετραγωνικά μέτρα και υπό την προϋπόθεση ότι παραμένει ελεύθερη έκταση αιγιαλού σε ποσοστό τουλάχιστον 50% του χώρου που παραχωρείται. Επιπλέον, στο τμήμα που παραχωρείται, η εγκατάσταση ομπρελών, ξαπλωστρών και άλλων εγκαταστάσεων δεν μπορεί να υπερβαίνει το 60% και να σταματά 5 μέτρα από εκεί όπου σκάει το κύμα. Το όριο του εμβαδού παραχώρησης δεν ισχύει παντού.
Τα ξενοδοχεία, τα camping και οι επιχειρήσεις θαλασσίων σπορ αναψυχής εξαιρούνται και μπορούν να αιτηθούν μεγαλύτερο τμήμα παραχώρησης, υπό την προϋπόθεση ύπαρξης ελεύθερης ζώνης διέλευσης. Σε ποιον πρέπει να απευθυνθεί ο πολίτης, αν διαπιστώσει ότι δεν τηρείται η κείμενη νομοθεσία και η σύμβαση παραχώρησης; Για τη μεν ξηρά αρμόδια είναι η Ελληνική Αστυνομία και για τη θάλασσα και τις ζώνες λιμένα το Λιμενικό Σώμα. Καταγγελίες για παραβάσεις και υπερβάσεις της σύμβασης παραχώρησης μπορούν να υποβάλλονται στην Αστυνομία, στον οικείο δήμο και στην Κτηματική Υπηρεσία, στην αρμοδιότητα της οποίας ανήκει ο αιγιαλός.
Είναι προφανές ότι σημαντική μερίδα των λουομένων –αν όχι η πλειονότητα- αποζητά την ύπαρξη οργανωμένης παραλίας και των ανέσεων που αυτή προσφέρει (ομπρέλα, ξαπλώστρα, ντους, υπηρεσίες καφεστίασης) και κατά τούτο δεν θα πρέπει να δαιμονοποιείται. Ωστόσο, σε κάθε περίπτωση, πρέπει να τηρείται κατά γράμμα η κείμενη νομοθεσία, ώστε να προασπίζεται το δικαίωμα της ακώλυτης πρόσβασης σε οποιονδήποτε αιγιαλό οποιουδήποτε το επιθυμεί.
