Όσοι… δεν γεννήθηκαν στις «17 Νοέμβρη», έζησαν όμως τα γεγονότα που κατέληξαν στην εξέγερση του Πολυτεχνείου, η σημερινή ημέρα δεν είναι γιορτή. Ούτε επέτειος. Είναι ημέρα περισυλλογής και περίσκεψης. Είναι ιστορικό γεγονός που η εξέλιξή του διαμόρφωσε χαρακτήρες, σφυρηλάτησε συνειδήσεις και, στα χρόνια που ακολούθησαν, ενέπνευσε τη συνύπαρξη διαφορετικών ιδεολογικών απόψεων σ’ ένα ελεύθερο κοινωνικό περιβάλλον.
Για τη δική μας γενιά είναι η στάμπα που σημάδεψε τη ζωή μας: Δεν θα περάσει ο φασισμός! Με όποια μορφή και χρωματική απόχρωση. Γι’ αυτό δεν ξεχνάμε –αποτελεί χρέος κάθε πραγματικού δημοκράτη– τον Κουφοντίνα και τους συνεργάτες του (που μέρος της Αριστεράς αναγνωρίζει ως «αγωνιστές»), οι οποίοι στο… όνομα της 17ης Νοεμβρίου δολοφονούσαν τους πολιτικούς τους αντιπάλους.
Δυστυχώς, νοσηρές αντιλήψεις για το Πολυτεχνείο δεν έχουν μόνο οι τρομοκράτες, αλλά και όσοι παραποιούν τη σημασία του.
Όσοι το κάνουν, προφανώς δεν είναι δολοφόνοι, με τις πράξεις τους όμως «δολοφονούν» την ιστορία και τους πρωταγωνιστές της. Οικειοποιούμενοι ως «δικό» τους κάτι που δεν τους ανήκει, και γνωρίζοντας ότι το νόημά του εναντιώνεται στις επιδιώξεις τους, αλλοίωσαν τον σκοπό για τον οποίο έγινε.
Σ’ αυτό το ταρατατζούμ του «δικού» τους Πολυτεχνείου μίσους και διχασμού, οι δημοκράτες απέχουν άνευ τύψεων.
