σουβλάκι (το) 1. πρόχειρο φαγητό με κρέας το οποίο μαζί με άλλα υλικά τοποθετείται μέσα σε στρογγυλή πίτα «νόμιζα ότι θα μπορούσαμε να ζήσουμε μαζί, μέχρι που ανακάλυψα ότι βάζει πατάτες στο σουβλάκι» 2. εργαλείο μέτρησης οικονομικών μεγεθών «η μεσαία τάξη μπορεί να οριστεί ανάμεσα στα 5.000 και τα 15.000 σουβλάκια μηνιαίως»
Όταν ρώτησαν τον σύντροφο Ζαχαριάδη να ορίσει το εισόδημα στο οποίο πρέπει να κινείται κάποιος για να ανήκει στη μεσαία τάξη, εκείνος απάντησε «εξαρτάται πόσο έχει το σουβλάκι». Και πολύ καλά έκανε. Πρώτον, γιατί είναι καλό κάποιος να μένει σε αυτά που γνωρίζει και καταλαβαίνει και, δεύτερον, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε τον αρπακολλατζίδικο τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται την οικονομία η Αριστερά. Γιατί το να προσπαθείς να μιμηθείς αυτό που κάνει ο «Economist» με το Big Mac χρησιμοποιώντας το σουβλάκι (το οποίο ούτε ενιαία τιμή έχει ούτε τυποποίηση) δείχνει ότι το μόνο που θέλεις να κάνεις είναι να αναπληρώσεις την ανικανότητά σου να αντιπολιτευτείς (με προτάσεις και ουσιαστική κριτική) με λαϊκισμό και συσκότιση μιας πραγματικότητας την οποία αδυνατείς να καταλάβεις.
Ξέρει ποιος είναι
Μιλώντας για τον σύντροφο Ζαχαριάδη να πω ότι γενικά μοιάζει να έχει πλήρη αίσθηση του ποιος είναι και τι κάνει αφού σε διαφωνία του (ήπια, γιατί ξέρει ότι μπορεί αύριο μεθαύριο να είναι στο ίδιο κόμμα) με τη συντρόφισσα Αναστασίου του ΠΑΣΟΚ επικαλέστηκε τη διαδρομή του «στην τηλεόραση και στον δημόσιο λόγο». Ο άνθρωπος δεν είναι αμετροεπής να μιλήσει για πολιτική.
Ο Ανδρουλάκης και οι επιθυμίες των Ελλήνων
Επειδή κάποιοι κακόπιστοι ισχυρίζονται ότι η αντιπολίτευση είναι πλήρως αποκομμένη από τα πραγματικά προβλήματα και τις πραγματικές επιθυμίες των Ελλήνων, επιτρέψτε μου να τους διαψεύσω ενημερώνοντάς σας ότι ο σύντροφος Ανδρουλάκης κατέθεσε επιστολή στον Πρόεδρο της Βουλής για την αναγνώριση του κράτους της Παλαιστίνης.
Δεν αντέχουν
Αν κάτι δεν αντέχει ο αριστερός είναι η κοροϊδία της σάτιρας. Βαθιά θρησκόληπτος στην πραγματικότητα (έχοντας απλώς αντικαταστήσει το θρησκευτικό δόγμα με το πολιτικό) και πιστεύοντας ακράδαντα στην ιερή του αποστολή, δεν αντέχει να γίνεται αντικείμενο σαρκασμού. Αποδιοργανώνεται, αφρίζει από το κακό του και επιτίθεται (με τα πολλά πρόθυμα στρατιωτάκια του). Πράγμα που σημαίνει ότι η σάτιρα των συντρόφων είναι πολύ πιο απολαυστική.
