Ενάμιση χρόνο πριν τις επόμενες βουλευτικές εκλογές, ο Νίκος Ανδρουλάκης αποφάσισε ότι ήρθε η ώρα για εκλογική ετοιμότητα, καλώντας το ΠΑΣΟΚ σε ένα είδος πανστρατιάς που μοιάζει περισσότερο με πρόβα πανικού παρά με στρατηγικό σχεδιασμό. Η Πολιτική Γραμματεία συνεδριάζει, τα πηγαδάκια βγάζουν καπνό από τη μουρμούρα, οι δελφίνοι πριονίζουν καρέκλες και το κόμμα φαίνεται να κινείται με μεγαλύτερο άγχος για τις καρέκλες παρά για τις εκλογές που… έρχονται σε δύο χρόνια.
Στη Χαριλάου Τρικούπη η εικόνα είναι χαρακτηριστική: ενώ ο πρόεδρος μιλά για ενότητα, συμμετοχή και συνέδριο, όλοι γύρω του καταλαβαίνουν ότι η ατζέντα της εκλογικής ετοιμότητας μοιάζει περισσότερο με πρόωρη αγωνία παρά με οργανωμένη στρατηγική. Ο Χάρης Δούκας υπενθυμίζει σε κάθε τόνο ότι το ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται να συγκυβερνήσει με τη Νέα Δημοκρατία, την ώρα που κάποια στελέχη συνεχίζουν να «σφιχταγκαλιάζονται» με την αντίπαλη παράταξη, φανερώνοντας ότι τα λόγια και οι θέσεις του κόμματος έχουν μικρή αξία μπροστά στη ζέση του προσωπικού συμφέροντος.
Ταυτόχρονα, ο Παύλος Γερουλάνος προειδοποιεί ότι η «βελόνα» του κόμματος πρέπει να ξεκολλήσει και να πάψει να κινείται σε αργή, κολλημένη κίνηση, ενώ η Άννα Διαμαντοπούλου παραδέχεται ευθέως ότι η εικόνα του αρχηγού έχει ζητήματα, θυμίζοντας ότι η πολιτική δεν είναι μόνο λόγια αλλά και εικόνα. Στην πραγματικότητα, η συνολική εικόνα του κόμματος μοιάζει περισσότερο με καρέκλα που τρίζει επικίνδυνα παρά με οργανωμένο στρατηγικό σχέδιο, με τον χρόνο να κυλάει και τον πανικό να αρχίζει να γίνεται μόνιμο φόντο της καθημερινότητας.
Κι ενώ ο πρόεδρος μιλά για εκλογική ετοιμότητα, τα στελέχη μοιάζουν να ασχολούνται περισσότερο με τις καρέκλες τους και τη θέση τους στα πηγαδάκια, δείχνοντας ότι οι πραγματικές εσωκομματικές αναμετρήσεις μπορεί να γίνουν πολύ πριν τις επίσημες εκλογές. Αν το πριόνισμα συνεχιστεί με τον ίδιο ρυθμό, είναι πιθανό ο Ανδρουλάκης να βιώσει εκλογική πρόβα πριν χρειαστεί, παρακολουθώντας τους δελφίνους να χορεύουν γύρω από τις θέσεις τους με μεγαλύτερη ένταση από όση επιβάλλουν οι πολιτικές συνθήκες.
Η στρατηγική «να είμαστε έτοιμοι» 20 μήνες πριν από τις εκλογές μοιάζει υπερβολική και λίγο γελοία, με την καρέκλα να τρίζει επικίνδυνα, τους δελφίνους να τρίβουν τα χέρια τους και τον πρόεδρο να καλείται να πείσει ότι υπάρχει σχέδιο, όταν όλοι γύρω του φαίνεται να αποφασίζουν πρώτα — και συχνά καλύτερα — από αυτόν. Στο τέλος, τα φαντάσματα της εσωστρέφειας ίσως καθορίσουν το μέλλον του κόμματος πριν καν φτάσουμε στον εκλογικό στίβο.
