Η εσωκομματική υπομονή των «βαρόνων» του ΠΑΣΟΚ εξαντλείται, βλέποντας τον Νίκο Ανδρουλάκη να αδυνατεί να ανεβάσει το κόμμα πάνω από τη ζώνη του 10%, με αποτέλεσμα να περνούν πλέον στην αντεπίθεση και με δηλώσεις, υπαινιγμούς και συντονισμένες κινήσεις, θέτουν ουσιαστικά τον πρόεδρο υπό πολιτική επιτροπεία.
Η δήλωση του Νίκου Παπανδρέου –«το ΠΑΣΟΚ δεν ανεβαίνει άλλο»– δεν ήταν απλώς μια διαπίστωση, αλλά μια ευθεία βολή στην καρδιά της ηγεσίας και λειτούργησε σαν καμπάνα προειδοποίησης για το πολιτικό τέλμα στο οποίο έχει βυθιστεί η παράταξη.
Στελέχη με ιστορικό βάρος, που άλλοτε στήριζαν διακριτικά τον Ν. Ανδρουλάκη, πλέον τον εγκαλούν για ατολμία, έλλειψη πυξίδας και ανικανότητα να εμπνεύσει. «Το κόμμα φυτοζωεί επικοινωνιακά και πολιτικά», σημειώνουν, αφήνοντας αιχμές ότι η ηγεσία αδυνατεί να παραγάγει πολιτικό ρεύμα και να αρθρώσει λόγο ηγεμονίας στον χώρο της Κεντροαριστεράς.
Ο Ν. Ανδρουλάκης δείχνει εγκλωβισμένος σε έναν μικρόκοσμο επιτελικών κύκλων, μακριά από τον παλμό της κοινωνίας και το ιστορικό βάρος του ΠΑΣΟΚ. Οι περιοδείες χωρίς ουσία, οι τοποθετήσεις χωρίς πάθος και η έλλειψη σαφούς αντιπολιτευτικής στρατηγικής έχουν κουράσει και απογοητεύσει ακόμη και τους πιο πιστούς του υποστηρικτές.
Στο παρασκήνιο, οι συζητήσεις για αλλαγή σελίδας πληθαίνουν. Το επερχόμενο Συνέδριο απειλεί να εξελιχθεί σε πεδίο μάχης, με πολλά στελέχη να προετοιμάζονται ήδη για ευθείες συγκρούσεις. Το σενάριο μιας «ήπιας αποκαθήλωσης» του προέδρου, μέσα από διαδικασίες πολιτικής φθοράς και απονομιμοποίησης, δεν φαντάζει πλέον απίθανο. Το ερώτημα είναι αν ο Νίκος Ανδρουλάκης θα μπορέσει να αντιδράσει εγκαίρως ή αν θα παρακολουθήσει αμέτοχος την αποδόμησή του από τους ίδιους ανθρώπους που τον ανέβασαν στην κορυφή.
Πίσω από τις κλειστές πόρτες και μακριά από τις κάμερες, ένα αόρατο δίκτυο επιρροής έχει αρχίσει να παίρνει σχήμα. Οι «βαρόνοι» του ΠΑΣΟΚ –με εμπειρία, πολιτικό ένστικτο και προσωπικά δίκτυα εξουσίας– έχουν ήδη ανοίξει διαύλους επικοινωνίας μεταξύ τους. Σύμφωνα με πληροφορίες, σε πολιτικά δείπνα και άτυπες συναντήσεις έχει αρχίσει να συζητείται η επόμενη ημέρα στο ΠΑΣΟΚ. Οι ίδιοι αποφεύγουν προς το παρόν να εμφανιστούν συντονισμένοι, ωστόσο το κοινό μήνυμα είναι σαφές: το κόμμα δεν μπορεί να πορεύεται χωρίς όραμα και χωρίς πρόσωπο που να εμπνέει.
Στην πραγματικότητα, η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει. Αν ο Ν. Ανδρουλάκης δεν αλλάξει ριζικά πορεία μέχρι το Συνέδριο, η ιστορία θα γραφτεί ερήμην του. Η Χαριλάου Τρικούπη δεν βράζει απλώς, κοχλάζει. Και οι «βαρόνοι» μυρίζουν πολιτικό αίμα στην... αρένα!
ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ
Το «βαρύ» επώνυμο
Ο αδελφός του Γιώργου Παπανδρέου, χωρίς περιστροφές, έσπασε τη σιωπή που τηρούσε τόσο καιρό. Η φράση του «το ΠΑΣΟΚ δεν ανεβαίνει άλλο» δεν ήταν τυχαία· ειπώθηκε με πλήρη συνείδηση της βαρύτητας που έχει το επώνυμό του μέσα στο κόμμα. Στο παρασκήνιο, συνομιλεί με στελέχη που ανήκαν κάποτε στον παπανδρεϊκό πυρήνα και αναζητούν νέα πολιτική αφήγηση, μακριά από τη γραφειοκρατική ψυχρότητα της σημερινής ηγεσίας.
ΠΑΥΛΟΣ ΓΕΡΟΥΛΑΝΟΣ
Διακριτικά «παρών»
Μετρημένος αλλά ιδιαίτερα δραστήριος. Κινείται διακριτικά, όμως οι παρεμβάσεις του δείχνουν ότι προετοιμάζει το έδαφος. Στενοί του συνεργάτες δεν αποκλείουν το ενδεχόμενο να διεκδικήσει εκ νέου ρόλο, εφόσον το Συνέδριο οδηγήσει σε ανακατατάξεις. Θεωρεί ότι το ΠΑΣΟΚ πρέπει να «ξανασυνδεθεί με τον κόσμο της εργασίας, των πόλεων και της Αυτοδιοίκησης» – ένας υπαινιγμός για την απόσταση που έχει πάρει το κόμμα από τις κοινωνικές του ρίζες υπό την ηγεσία Ανδρουλάκη.
ΧΑΡΗΣ ΔΟΥΚΑΣ
Ο… ανεξέλεγκτος
Με δημόσιες παρεμβάσεις, που συχνά είναι εκτός γραμμής, χτίζει σταθερά το δικό του πολιτικό προφίλ. Στο ΠΑΣΟΚ τον βλέπουν με καχυποψία –αλλά και με δέος– γιατί είναι ο μόνος που αυτή τη στιγμή παράγει πολιτική. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που τον θεωρούν «εναλλακτικό πόλο» γύρω από τον οποίο μπορεί να σχηματιστεί νέα ισορροπία δυνάμεων. Κάποιοι άλλοι, ωστόσο, τονίζουν ότι «με τις συνεχείς παρεμβάσεις του στοχεύει στην προσωπική του και μόνο προβολή, έχοντας χάσει κάθε επαφή με τα προβλήματα για τα οποία τον έχουν ψηφίσει οι Αθηναίοι».
ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ
Η «έξωθεν» φωνή
Από τον χώρο της ευρύτερης Κεντροαριστεράς, η Άννα Διαμαντοπούλου κινείται ως «έξωθεν παράγοντας», αλλά με καθαρό λόγο και δημόσια παρέμβαση που αγγίζει την καρδιά του προβλήματος. Με δηλώσεις της για «ζήτημα εικόνας και αξιοπιστίας του προέδρου», έδειξε ότι βλέπει κρίση ηγεσίας και έλλειμμα εμπιστοσύνης προς τον Ανδρουλάκη. Δεν συμμετέχει οργανικά στις διεργασίες, αλλά οι απόψεις της διαχέονται και συζητούνται σε κάθε πηγαδάκι.
