Η σημερινή εμφάνιση του Νίκου Ανδρουλάκη στο 6ο FORUM του Οικονομικού Ταχυδρόμου αποκάλυψε, για ακόμη μία φορά, το χάσμα ανάμεσα στα λόγια και στην πολιτική πραγματικότητα. Με έναν λόγο καταγγελτικό αλλά χωρίς περιεχόμενο, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ επέλεξε να κατηγορήσει την κυβέρνηση για «ερασιτεχνισμό» στη διαχείριση του Ταμείου Ανάκαμψης, την ώρα που η Ελλάδα βρίσκεται στις πρώτες θέσεις απορρόφησης πόρων στην Ευρώπη. Είναι εύκολο να μιλάς για «διαφθορά» και «έλλειψη ελέγχου», όταν δεν έχεις κληθεί ποτέ να διαχειριστείς πραγματικά κονδύλια και στρατηγικές. Το δύσκολο είναι να πείσεις ότι μπορείς να κυβερνήσεις - κι εκεί ο Νίκος Ανδρουλάκης αποτυγχάνει διαχρονικά.
Η επίκληση της «πολιτικής καθαρότητας» στο ζήτημα της οπλοκατοχής στην Κρήτη μόνο ως επικοινωνιακό πυροτέχνημα μπορεί να εκληφθεί. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ προσπάθησε να δώσει ηθικό μάθημα για ένα τραγικό γεγονός, ξεχνώντας πως η πολιτική ευθύνη δεν αποδεικνύεται με μεγαλόστομες δηλώσεις αλλά με συνέπεια, τόλμη και παρουσία στα δύσκολα. Όταν ο ίδιος αποφεύγει να τοποθετηθεί ουσιαστικά στα ζητήματα ασφάλειας και κοινωνικής συνοχής, το ηθικό του ύφος καταντά υποκριτικό. Η Κρήτη δεν χρειάζεται συμβουλές από τον Ανδρουλάκη για το πώς θα σταθεί όρθια· χρειάζεται σταθερή πολιτική, και αυτή τη διασφαλίζει η κυβέρνηση, όχι τα συνθήματα του ΠΑΣΟΚ.
Ακόμα πιο προκλητική είναι η προσπάθειά του να συνδέσει το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ με «υπουργούς και γενικούς γραμματείς», χωρίς καμία απόδειξη. Όταν η Δικαιοσύνη έχει ήδη κινηθεί και το κράτος λειτουργεί θεσμικά, η αβάσιμη καταγγελία μοιάζει περισσότερο με πολιτική απελπισία. Είναι εύκολο να υπονοείς, να αφήνεις σκιές, να καλλιεργείς εντυπώσεις. Όμως, ο Ανδρουλάκης δείχνει να μην κατανοεί ότι ο λαός έχει κουραστεί από τους «σκανδαλολόγους χωρίς πρόταση». Η Νέα Δημοκρατία παραδίδει έργο, επενδύσεις και αναπτυξιακό σχέδιο, ενώ εκείνος απλώς αναπαράγει φθαρμένα επιχειρήματα για να κρατηθεί στην επικαιρότητα.
Τέλος, η τοποθέτησή του στα εθνικά ζητήματα και στη σχέση με την Τουρκία αποδεικνύει την έλλειψη σοβαρότητας. Την ώρα που η κυβέρνηση χαράζει πολυεπίπεδη εξωτερική πολιτική, με διεθνείς συμμαχίες και στρατηγική ψυχραιμία, ο Ανδρουλάκης μιλά για «ήρεμα νερά» και «βέτο που δεν υπάρχει». Η άγνοια του για τους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς και τις ισορροπίες της άμυνας δείχνει ότι δεν έχει την παραμικρή επαφή με το πραγματικό βάρος της εξουσίας. Κάθε του δήλωση είναι μια υπενθύμιση γιατί το ΠΑΣΟΚ μένει καθηλωμένο: γιατί έχει αρχηγό που επιμένει να πολιτεύεται με ρητορική καφενείου σε μια χώρα που προχωρά μπροστά.
