Έχει, αν μη τι άλλο, γούστο να βλέπεις τους δελφίνους του ΣΥΡΙΖΑ να τσακώνονται για ένα αδειανό πουκάμισο και για έναν… ξένο αχυρώνα.
Όπου «αχυρώνας» ο χώρος της λεγόμενης ριζοσπαστικής και... πασοκικής αριστεράς. Ό,τι έχει απομείνει, τέλος πάντων, μετά τις πρόσφατες εκλογές.
Όλοι αυτοί, λοιπόν, οι... θαρραλέοι (έχοντας, σίγουρα, άγνοια κινδύνου, ενίοτε και της πραγματικότητας) παλεύουν και θα παλέψουν για να γίνουν πρόεδροι στον ΣΥΡΙΖΑ, που, όμως, έχει ημερομηνία λήξης. Και ο ΣΥΡΙΖΑ και όποια ή όποιος κερδίσει τη μάχη της διαδοχής.
Και τούτο για έναν απλούστατο λόγο: ο Αλέξης Τσίπρας, ο ηγέτης τους και το πολιτικό, σύμφωνα με τους ίδιους, κεφάλαιο της Αριστεράς και της χώρας (Θου, Κύριε, φυλακήν τω στόματί μου και θύραν περιοχής περί τα χείλη μου) τους βλέπει να κάνουν σχέδια και γελάει.
Διότι βλέπει τον εαυτό του -όχι αδίκως- ως νόμιμο ιδιοκτήτη του ΣΥΡΙΖΑ και ο οποίος αποφάσισε για λίγους μήνες να τους τον «ενοικιάσει». Μέχρι να επιστρέψει από την περίοδο του αναστοχασμού και των διακοπών του.
Με το που θα επιστρέψει με το καλό και αφού προηγουμένως έχει χωνέψει (λέμε τώρα) τα εκλογικά Βατερλό που υπέστη από τον «χειρότερο πρωθυπουργό μετά τη μεταπολίτευση», θα τους ζητήσει να του αδειάσουν την αριστερή γωνιά, φτιάχνοντας νέο κόμμα, ριζοσπαστικό και... τέρμα αριστερά.
Τώρα, αν αυτό θα το φτιάξει και με υλικά από τον «παλιό» ΣΥΡΙΖΑ μένει να το δούμε. Ο ίδιος πάντως λέει στους συνομιλητές του ότι θα είναι... άλλο κόμμα, αφήνοντας να εννοηθεί πως δεν θα πάρει μαζί του τα βαρίδια του παρελθόντος.
