Άντε να δεχτώ πως όταν είσαι συνταξιούχος ή τέλος πάντων δεν εργάζεσαι κι έχεις πολύ χρόνο, κάθεσαι στο σπιτικό σου, γράφεις στο Facebook ό,τι νομίζεις πως κάνει γκελ στους φίλους και ακόλουθους, μαζεύεις μπράβο, ουάου, καρδούλες, λάικ, ειδικά όταν την έμπνευσή σου κινεί ο Μητσοτάκης, τα πλήθη παραληρούν, έρχεται η στιγμή πας ταμείο Κουμουνδούρου, εξαργυρώνεις τις καρδούλες, μπαίνεις και στρογγυλοκάθεσαι στον ναό της Δημοκρατίας – όλα καλά και συγχαρητήρια.
Ας πούμε όμως τα σύκα σύκα και μην μπλέκουμε τα σώβρακα με τις αρβύλες: όταν είσαι βουλευτής ή βουλεύτρια, μάλλον πρέπει να αλλάξεις ρεπερτόριο, το έδρανο δεν είναι για ελαφρολαϊκά, έχει μια κάποια –περισσότερη χρειάζεται, αλλά άλλη ώρα αυτά– διαφορά από το κρεβάτι του σπιτιού σου με το λάπτοπ στα γόνατα, το ένα χέρι στη γάτα και το άλλο στο πληκτρολόγιο. Η διαφορά έγκειται στο ότι ως βουλευτής ή βουλεύτρια δεν πληρώνεσαι για να γράφεις στο Facebook ότι κάπου στο Λεκανοπέδιο τα σύκα είναι πιο ακριβά από το χαβιάρι, ούτε ότι ο Μητσοτάκης φοράει δύο διαφορετικά μεταξύ τους ημιάρβυλα και εξ αυτού συνάγεται το συμπέρασμα ότι είναι άχρηστος πρωθυπουργός.
Εν κατακλείδι, εχθρός του καλού είναι το καλύτερο – γίνετε καλύτεροι λοιπόν. Γιατί αν είναι να κάνετε αντιπολίτευση της αρβύλας από τα social media, αυτό το κάνουμε κι εμείς χωρίς να επιβαρύνουμε τον κρατικό προϋπολογισμό…
