Η χώρα χρειάζεται αντιπολίτευση. Χθες... Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας μπορεί να παίζει χωρίς αντίπαλο, αλλά αυτό ούτε ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν το θέλει. Γιατί Βουλή χωρίς ισχυρή αντιπολίτευση είναι κουτσή –για να μην πούμε κάτι πιο βαρύ–κοινοβουλευτική δημοκρατία.
Γράφει η Ιουλία Σκούρτη
Μια κυβέρνηση χωρίς να νιώθει την ανάσα της αντιπολίτευσης είναι εύκολο και αρρυθμίες να παρουσιάσει και λάθη αχρείαστα να κάνει. Αν, δε, συνυπολογίσει κανείς και την αλαζονεία κάποιων –ευτυχώς ελάχιστων– γαλάζιων αξιωματούχων που συνεχίζουν αμέριμνοι τις πολυήμερες καλοκαιρινές διακοπές τους, τότε το φθινόπωρο μπορεί να είναι δύσκολο όχι μόνο για τους πολίτες που βλέπουν τα προβλήματα και η ακρίβεια να τους πολιορκούν, αλλά και για την κυβερνώσα παράταξη.
Ο πρωθυπουργός, γνωρίζοντας, καλύτερα από τον καθένα, τη λειτουργία, τα πλεονεκτήματα και τις ενδεχόμενες αδυναμίες του κυβερνητικού σχήματος, δεν θα διστάσει να πάρει δραστικά μέτρα εναντίον όσων «παρακούουν» ή θα «παρακούσουν» στο εξής τις εντολές του. Κι αυτό όποιος δεν το καταλαβαίνει... ας ρωτήσει και τον Νότη Μηταράκη.
Τα ατού Μητσοτάκη
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατάφερε να κερδίσει τις εκλογές για πολλούς λόγους. Δύο όμως είναι αυτοί που, κατά τη γνώμη μας, έκριναν τη ζυγαριά των εκλογών. Ο πρώτος είναι η αξιοπιστία του πρωθυπουργού, κι ας λένε αρλούμπες κάποιοι εξυπνάκηδες της αντιπολίτευσης. Μπόρεσε ο πρωθυπουργός, κατά γενική ομολογία, μέσα σε απίστευτες κρίσεις (βλ. πανδημία, Εβρος, εισαγόμενη ακρίβεια, μεταναστευτικό και άλλα) να υλοποιήσει όσα είχε υποσχεθεί στον ελληνικό λαό τον Ιούλη του 2019. Το μαρτυρούν οι φορολογικές ελαφρύνσεις, οι αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις, η κρατική ενίσχυση στους λογαριασμούς ρεύματος, τα μέτρα στήριξης στα νοικοκυριά και στις επιχειρήσεις στα κολασμένα χρόνια του κορονοϊού, οι μεταρρυθμίσεις σε διάφορους τομείς και ούτω καθεξής.
Και ο δεύτερος λόγος είναι ότι μπόρεσε να εμπεδώσει στην κοινωνία το μήνυμα ότι η χώρα επέστρεψε –οριστικά και αμετάκλητα– στην κανονικότητα, βάζοντας ταυτόχρονα στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας τον τυφλό λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτός ηττήθηκε κατά κράτος. Και όσοι έχουν αμφιβολίες ας ρωτήσουν τον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος σήμερα... ψάχνει για κάνα ρολάκι κομπάρσου στην πολιτική ζωή.
