Για τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, η κατάληψη πανεπιστημιακών χώρων είναι «παράδοση δεκαετιών». Σαν να μιλάει για το έθιμο της βασιλόπιτας. Καταλήψεις; Παράδοση. Κλειδωμένες αίθουσες; Παράδοση. Κατεστραμμένα εργαστήρια, τραμπουκισμοί σε καθηγητές, σχολές που δεν λειτουργούν; Παράδοση και αυτά. Μια «πολιτισμική κληρονομιά» που, κατά την ίδια, πρέπει να τιμάμε.
Αν καίγεται το εργαστήριο της Σχολής Χημικών Μηχανικών, αν φοιτητές μένουν πίσω γιατί κάποιοι αποφάσισαν να “αγωνιστούν” με λοστούς — δεν τρέχει τίποτα. Έτσι μάθαμε, έτσι συνεχίζουμε. Το ’73 υπήρχε δικτατορία· το 2025 υπάρχει ΕΛΜΕ που ζητά να μην μπαίνει η Αστυνομία όταν γίνεται κακούργημα. Μάλλον για να διαφυλάξουμε το… εθιμοτυπικό.
Η «παράδοση» αυτή έχει πλούσια ιστορία. Το ‘90 σπασμένα γραφεία. Το 2006 φλεγόμενοι κάδοι. Το 2011 πανεπιστήμια κλειστά επί μήνες. Το 2023 στην Πολυτεχνειούπολη, καταλήψεις γεμάτες ναρκωτικά, μαχαίρια και κλοπιμαία. Τι κάνει η Κωνσταντοπούλου; Τα βαφτίζει όλα «στοχοποίηση» των φοιτητών. Όχι, δεν φταίνε όσοι καταστρέφουν. Φταίνε όσοι τους ενοχλούν.
Η γνώση πάει περίπατο, η δημόσια περιουσία επίσης. Οι φοιτητές που απλώς θέλουν να σπουδάσουν; Ύποπτοι. Η ίδια η πανεπιστημιακή κοινότητα; Αν τολμήσει να διαμαρτυρηθεί, είναι μέρος της «καταστολής». Η Κωνσταντοπούλου μιλά για «κοιτίδες σκέψης». Στην πράξη, υπερασπίζεται το δικαίωμα του δυνατού να επιβάλει σιωπή και χάος.
Αυτή η εμμονή δεν απλώς επιτρέπει την ανομία. Την πανηγυρίζει. Θέλει τις καταλήψεις όχι ως εξαίρεση, αλλά ως θεσμό. Κάτι σαν φοιτητικό έθιμο, δίπλα στα beach parties και τις θερινές εξεταστικές. Όταν η ανομία γίνεται φολκλόρ, το πανεπιστήμιο γίνεται σκηνικό παρακμής. Κι εκείνη, πρωταγωνίστρια.
Αλλά όχι. Δεν πρέπει να παραδοθούμε στην παράδοση.
Ειδικά όταν αυτή φορά κουκούλα, κρατά λοστό και απειλεί.
Ειδικά όταν αυτή κλείνει σχολές, τρομοκρατεί φοιτητές και διαλύει τη δημόσια παιδεία.
Αυτό δεν είναι «αγώνας». Είναι παρακμή με πολιτική υπεράσπιση.
Αν κάποιοι βλέπουν στις καταλήψεις μια ρομαντική συνέχεια της «ανυπότακτης» Ελλάδας, ήρθε η ώρα να ξυπνήσουν.
Η κοινωνία δεν χρειάζεται άλλους τουρίστες του παρελθόντος. Χρειάζεται σοβαρότητα. Κανόνες. Πραγματική πρόοδο.
Κι όσο για την κυρία Κωνσταντοπούλου, ας κρατήσει την «παράδοση» για τον εαυτό της.
Οι υπόλοιποι λέμε: όχι, δεν θα παραδοθούμε.
