Η Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη με μια συνεχή απειλή από την Τουρκία, η οποία διατηρεί κατοχικά στρατεύματα στην Κύπρο, εγείρει αξιώσεις με το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» και εξαπολύει προκλητικές δηλώσεις τύπου «θα έρθουμε νύχτα».
Παρ’ όλα αυτά, στην Ελλάδα, η αντιπολίτευση - και συγκεκριμένα ο ΣΥΡΙΖΑ και η Νέα Αριστερά - επέλεξαν να εστιάσουν την οργή τους όχι στην τουρκική προκλητικότητα, αλλά σε μερικά συνθήματα που φώναξαν οι σπουδαστές της ΣΜΥΝ κατά τη διάρκεια της παρέλασης.
Οι ανακοινώσεις των δύο κομμάτων επιδόθηκαν σε έναν άνευ προηγουμένου καταγγελτικό λόγο, κατηγορώντας τους νεαρούς υπαξιωματικούς για «εθνικιστικά» και «υβριστικά» συνθήματα. Αντί να αναγνωρίσουν ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις προετοιμάζονται για πραγματικές απειλές και ότι οι σπουδαστές πρέπει να διαπνέονται από μαχητικό πνεύμα, έσπευσαν να υιοθετήσουν τη ρητορική της «καταδίκης» και της «απείθαρχου στρατυεύματος».
Ο μάχιμος χαρακτήρας των Ενόπλων Δυνάμεων
Ας μη γελιόμαστε: οι σπουδαστές της ΣΜΥΝ δεν είναι απλοί φοιτητές πανεπιστημίων. Είναι μελλοντικοί υπαξιωματικοί του Πολεμικού Ναυτικού, που καλούνται να υπερασπιστούν την πατρίδα σε περίπτωση ελληνοτουρκικής σύγκρουσης.
Οφείλουν να εμφορούνται από υψηλό ηθικό και μαχητικό πνεύμα, γιατί αν βρεθούν αύριο αντιμέτωποι με τουρκικές προκλήσεις, κανείς δεν θα τους χαριστεί. Η προθυμία τους να σταθούν απέναντι στον τουρκικό αναθεωρητισμό δεν είναι απλά θεμιτή• είναι απαραίτητη.
Όποιος έχει υπηρετήσει στον στρατό γνωρίζει ότι τα συνθήματα είναι αναπόσπαστο κομμάτι της στρατιωτικής εκπαίδευσης. Προάγουν τη συνοχή, ενισχύουν το ηθικό και διαμορφώνουν το πνεύμα της αποτροπής. Είναι τουλάχιστον υποκριτικό να ζητείται η «αποστείρωση» του στρατεύματος, όταν η απέναντι πλευρά έχει στρατιωτικές σχολές που εμποτίζουν τους αξιωματικούς τους με ανθελληνικό μίσος.
Η υποκριτική «ευαισθησία» της Αριστεράς
Είναι τουλάχιστον ειρωνικό ότι οι ίδιοι που αντιδρούν σε μερικά στρατιωτικά συνθήματα δεν δείχνουν την ίδια ευαισθησία όταν Τούρκοι αξιωματούχοι απειλούν ευθέως την Ελλάδα. Πού ήταν οι καταγγελίες τους όταν ο Ερντογάν δήλωνε «θα έρθουμε νύχτα»;
Όταν μιλούσε για «τουρκική μειονότητα» στη Θράκη; Όταν Τούρκοι πολιτικοί επαναλαμβάνουν ότι «οι Έλληνες δεν πρέπει να ξεχνούν πως τους ρίξαμε στη θάλασσα το 1922»;
Η Τουρκία έχει παραβιάσει κάθε έννοια διεθνούς δικαίου με την εισβολή και κατοχή της Κύπρου, με τις συνεχείς παραβιάσεις στο Αιγαίο και με την προπαγάνδα περί «Γαλάζιας Πατρίδας». Όμως, κάποιοι στην Ελλάδα επιλέγουν να σιωπούν μπροστά στις τουρκικές προκλήσεις και να ξεσπαθώνουν ενάντια στους Έλληνες στρατιωτικούς.
Ο κίνδυνος της Εθνικής αμνησίας
Το μεγαλύτερο πρόβλημα, ωστόσο, δεν είναι απλά η υποκρισία, αλλά η επικίνδυνη εθνική αμνησία που καλλιεργείται. Η προσπάθεια αποδυνάμωσης του στρατεύματος, ο εξευγενισμός της στρατιωτικής εκπαίδευσης και η στοχοποίηση των στελεχών του ελληνικού στρατού από εγχώριες πολιτικές δυνάμεις συνιστούν εθνική αυτοϋπονόμευση.
Αν κάποιοι θέλουν έναν στρατό που θα φέρεται σαν μια «ευρωπαϊκή ΜΚΟ», ας το δηλώσουν ξεκάθαρα. Αλλά τότε να αναλάβουν και την ευθύνη αν, σε μια κρίσιμη στιγμή, βρεθούμε χωρίς την απαραίτητη αποφασιστικότητα να υπερασπιστούμε την πατρίδα μας.
Ο ελληνικός στρατός υπάρχει για να αποτρέπει απειλές και να νικά σε περίπτωση σύγκρουσης. Και αυτό δεν γίνεται με ευχολόγια και υποχωρητικότητα, αλλά με μαχητικότητα, σθένος και αποφασιστικότητα.
