Η διαγραφή του βουλευτή της ΝΔ Μάριου Σαλμά ίσως φρεσκάρει τη μνήμη και βοηθήσει ορισμένους –είτε κάθονται στις υπουργικές καρέκλες είτε στα βουλευτικά έδρανα– να συνέλθουν ώστε να αντιληφθούν τις υποχρεώσεις τους έναντι του κόσμου και της παράταξης. Κατ’ αρχάς είναι αδύνατον όλοι οι βουλευτές να γίνουν υπουργοί. Ηδη το κυβερνητικό σχήμα είναι... υπέρβαρο. Κατανοητή η επιθυμία, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις προδίδει τις προθέσεις εκείνων που ασκούν έλεγχο, τον οποίον δεν θα ασκούσαν εφόσον ήταν στην κυβέρνηση.
Προφανώς βασική υποχρέωση του βουλευτή είναι να υποβάλλει ερωτήσεις και του υπουργού να απαντάει, έστω κι αν το ύφος της ερώτησης εγείρει ερωτήματα ως προς τα κίνητρα. Οσο «ενοχλητική» κι αν είναι η ερώτηση, ο υπουργός δεν πρέπει να εμφανίζεται «ενοχλημένος». Οταν, όμως, ο κοινοβουλευτικός έλεγχος μεταφέρεται στη μικρή οθόνη υπό μορφήν σίριαλ, ο βουλευτής συνειδητά επιδιώκει τη διαγραφή του. Ούτε ο πρώτος είναι ούτε και ο τελευταίος στη μακρόχρονη διαδρομή του κοινοβουλευτισμού. Δεν χάθηκε ο κόσμος. Εμείς όμως οι «απ’ έξω» βλέπουμε βουλευτές και υπουργούς να χάνουν το μέτρο και τη μνήμη τους. Τους θυμίζουμε ότι μέχρι πριν από πέντε χρόνια κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ με όλους αυτούς που σήμερα μας διασκεδάζουν.
