Η σημερινή Συρία είναι ένας βάλτος, που όποιος μπει δεν ξέρει αν θα βγει. Το ρίσκο αυτό το πήρε ο Ερντογάν και φαίνεται ότι έχει το πάνω χέρι και ελπίζει να συνεχίσει να το έχει μέχρι ν’ αναλάβει ο Τραμπ, και να παίζει ρυθμιστικό ρόλο στη νέα Μέση Ανατολή που σχεδιάζει το επιτελείο του νέου Αμερικανού προέδρου.
Ο τουρκικός Τύπος, πάντως, πανηγυρίζει ήδη, μετά την κατάληψη του Χαλεπίου από τις δυνάμεις των τουρκόφιλων τζιχαντιστών. Οι Τούρκοι αναλυτές «ντοπάρουν» την κοινή γνώμη, δημοσιοποιώντας και πάλι τους γνωστούς χάρτες του λεγόμενου «εθνικού όρκου», δίνοντας έμφαση στα εδάφη που έχουν καταλάβει στη Συρία ο τουρκικός στρατός και οι σύμμαχοί τους τζιχαντιστές. Βέβαια, στον χάρτη αυτόν, εμφανίζονταν ως τουρκικές περιοχές η Δυτική Θράκη και τα νησιά του Αιγαίου!
Μπορεί, λοιπόν, σήμερα η Τουρκία να πανηγυρίζει, όμως η κίνησή της αυτή θίγει συμφέροντα βασικών παικτών της περιοχής, όπως των συμμάχων της Αγκυρας, Ρώσων και Ιρανών!
Οι μεν Ρώσοι κινδυνεύουν να χάσουν τη Συρία, που αποτελεί το προγεφύρωμά τους στη Μέση Ανατολή, και φοβούνται ότι η πτώση του καθεστώτος Ασαντ θα θέσει σε κίνδυνο τη μοναδική ναυτική βάση τους στη Μεσόγειο, στην Ταρτούς και γλιτώνει τα πολεμικά τους πλοία από το να ταξιδεύουν μέσω των ελεγχόμενων από την Τουρκία στενών του Βοσπόρου και του Ελλησπόντου.
Οι δε Ιρανοί χάνουν ένα συμμαχικό καθεστώς στον αραβικό κόσμο, που τους επιτρέπει να ενισχύουν στρατιωτικά τις φιλοϊρανικές τρομοκρατικές οργανώσεις της Χεζμπολάχ και της Χαμάς. Ομως, κίνδυνο από την ενίσχυση των τουρκόφιλων τζιχαντιστών στη Συρία αντιμετωπίζουν η Αίγυπτος, η Σαουδική Αραβία και τα κράτη του Κόλπου.
Τα τελευταία χρόνια, ο Ερντογάν έχει υιοθετήσει, εκτός από τον νεοθωμανικό αναθεωρητισμό, και τον πανισλαμισμό, δηλαδή την ιδεολογία της διακυβέρνησης ενός κράτους με βάση τη σαρία. Εκφανση αυτής της στρατηγικής είναι η στενή σχέση με την οργάνωση των Αδελφών Μουσουλμάνων, που αποτελεί τη μήτρα του ριζοσπαστικού και εξτρεμιστικού Ισλάμ.
Αυτή η συμμαχία ήταν η αιτία να διαρραγούν οι σχέσεις Τουρκίας-Αιγύπτου και που τρομάζει τα καθεστώτα της αραβικής χερσονήσου, καθώς απειλούνται άμεσα από το ριζοσπαστικό εξτρεμιστικό Ισλάμ των τζιχαντιστών!
Μπορεί, λοιπόν, σήμερα η Τουρκία να έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων, όμως δεν έχουμε δει ακόμα την αντίδραση των υπολοίπων παικτών της περιοχής.
