Λίγες ώρες προτού γίνει η εκδήλωση των Τεμπονέρα - Αχτσιόγλου - Χριστοδουλάκη, με τον τίτλο «απέναντι στην κυριαρχία Μητσοτάκη, ποιος;» ο βουλευτής της Νέας Αριστεράς, Δημήτρης Τζανακόπουλος, στη συνέντευξη που παραχώρησε στην Ναυτεμπορική και στην δημοσιογράφο Νικόλ Λειβαδάρη, φρόντισε να δώσει την απάντηση: ουδείς. Όπως προκύπτει από τις τοποθετήσεις του κυρίου Τζανακόπουλου, η Νέα Αριστερά δεν επιδιώκει ουδεμία συνεργασία, καθώς οι προϋποθέσεις τις οποίες θέτει, είναι τόσο αυστηρές, που περιορίζονται μονάχα στους εαυτούς τους!
Συγκεκριμένα, ο κύριος Τζανακόπουλος δήλωσε ότι την Νέα Αριστερά, δεν την αφορούν συνεργασίες ή συγκολλήσεις κορυφής, κάνοντας παράλληλα κριτική σε ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, ότι αμφότερα τα κόμματα «θεωρούν ότι μπορούν να απευθυνθούν στο σύνολο της ελληνικής κοινωνίας. Ανεξαρτήτως ταξικών τοποθετήσεων, ανεξαρτήτως πολιτικής ιδεολογίας, επιχειρούν με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, να καλύψουν αυτό το οποίο έχει ονομαστεί στην παραδοσιακή πολιτική επιστήμη, τον μεσαίο χώρο. Αυτά είναι πολιτικές φαντασιώσεις», για να προσθέσει παρακάτω ότι «Αυτό που εμείς θεωρούμε καταρχάς αδιαπραγμάτευτο, είναι την πολιτική αυτονομία της Νέας Αριστεράς. Ξαναλέω: οι λογικές των συγχωνεύσεων σε ένα κόμμα "χοάνη", το οποίο δεν θα έχει σαφή στρατηγικό προσανατολισμό, δεν θα έχει σαφείς πολιτικές θέσεις, δεν μας αφορά επουδενί». Συνεπώς, οι συνεργασίες -όπως τουλάχιστον τις θέλουν ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, δηλαδή έναν Αριστερό συνασπισμό με κορμό το ένα από τα δυο κόμματα- είναι τελείως εκτός συζήτησης για την Νέα Αριστερά, καθώς κατά τον κύριο Τζανακόπουλο «δεν βάζουμε το ζήτημα της σύγκλησης ως αυτοσκοπός, για να χάσει ο Μητσοτάκης από έναν άλλο πολιτικό σχηματισμό, που θα είναι ένας "χυλός". Αφήστε που αυτό, είναι και πολιτικά αδύνατον». Η εκτίμησή του είναι απόλυτα σωστή, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι πράγματι αδύνατον να χάσει από έναν «χυλό», αποτελούμενο από τα ρετάλια της (κέντρο)Αριστεράς.
Ποιος ήταν τελικά ο στρατηγικός στόχος της εκδήλωσης;
Δεδομένου ότι ο Δημήτρης Τζανακόπουλος, απέκλεισε κάθε ενδεχόμενο μιας σύγκλησης της Νέας Αριστεράς με τον ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, ενώ ταυτοχρόνως κριτικάρισε σκληρά τις πολιτικές στρατηγικές των δυο αυτών κομμάτων -και μάλιστα, λίγες ώρες προτού λάβει χώρα η εν λόγω εκδήλωση-, η μοναδική λογική εξήγηση της συγκεκριμένης εκδήλωσης, ήταν η αύξηση της αναγνωρισιμότητας της Νέας Αριστεράς, καθώς και η άγρα απογοητευμένων στελεχών και βουλευτών, από ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ. Δεν έχει υπάρξει πιο αρνητική και απαξιωτική τοποθέτηση στο θέμα των συνεργασιών, από αυτή της Νέας Αριστεράς, ούτε από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ούτε και από το ΠΑΣΟΚ. Η στρατηγική στόχευση λοιπόν, ήταν να δημιουργηθεί «ντόρος» γύρω από την εκδήλωση, μήπως και καταφέρει τελικά η Νέα Αριστερά να αποκτήσει αναγνωρισιμότητα, προκειμένου να εμφανιστεί πάνω από το δημοσκοπικό όριο του αφανισμού, εκείνο του 3%.
Η μοναδική θετική αναφορά για συζητήσεις, αφορά στελέχη σε ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, τα οποία μειοψηφούν στους πολιτικούς τους χώρους, καθώς ο κύριος Τζανακόπουλος είπε ότι «αν κάποια μεμονωμένα στελέχη, έχουν κάποια διαφορετική άποψη και αποτελούν μειοψηφία στον πολιτικό τους χώρο, εμείς είμαστε απολύτως ανοιχτοί, στο να συζητάμε ανοιχτά, επί των πολιτικών προγραμμάτων, επί των κοινωνικών μετώπων». Συνεπώς, η Νέα Αριστερά, δεν ψάχνει μια πλειοψηφία που θα «ρίξει» τον Μητσοτάκη. Η Νέα Αριστερά ψάχνει για στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που ήταν με το ένα πόδι απ' έξω, καθώς και στελέχη του ΠΑΣΟΚ που ήθελαν μεν να πάνε στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν μπορούσαν λόγω της πολεμικής που τους είχε κάνει ο Αλέξης Τσίπρας την προηγούμενη δεκαετία. Συνεπώς, οι Διονύσης Τεμπονέρας και Μανώλης Χριστοδουλάκης, ήταν απλώς οι -κατά το λενινιστικό λεγόμενο- «χρήσιμοι ηλίθιοι», που τους έδωσαν δημοσιότητα. Και αν αυτός ο χαρακτηρισμός αρμόζει σε Τεμπονέρα και Χριστοδουλάκη, η δυσκολία είναι να βρεθεί ο αρμόζων χαρακτηρισμός για τον Στέφανο Κασσελάκη, ο οποίος αποφάσισε να κάνει «έφοδο» στην συγκεκριμένη εκδήλωση.
Η δήλωση του Δημήτρη Τζανακόπουλου
Νικόλ Λειβαδάρη: «Αυτό το ερώτημα αφορά προφανώς και τις συνεργασίες, έτσι; Από τη στιγμή που λέτε ότι ούτε το ΠΑΣΟΚ μπορεί να το καλύψει μόνο του, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, εσάς οι δημοσκοπήσεις μέχρι τώρα, δεν είναι ιδιαίτερα γενναιόδωρες με το εγχείρημα της Νέας Αριστεράς. Συζητάτε για συνεργασίες αριστερών και κεντροαριστερών δυνάμεων;»
Δημήτρης Τζανακόπουλος: «Η συζήτηση δεν αφορά -τουλάχιστον από τη δική μας πλευρά- συνεργασίες, ή συγκολλήσεις κορυφής. Εμείς μιλάμε για μια πολιτική που θα μπορεί να εκφράσει κοινωνικές δυνάμεις. Άρα λοιπόν, η συζήτηση περί συγχωνεύσεων, πολιτικών συμμαχιών -που εντάξει, καταλαβαίνω ότι προκαλεί το δημοσιογραφικό ενδιαφέρον- δεν μπορεί να προηγείται της συζήτησης για το πολιτικό πρόγραμμα, πρώτον και κυρίως, δεν μπορεί να προηγείται της συζήτησης για τις κοινωνικές αναφορές. Θέλω να πω, ότι εδώ υπάρχει το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ, που θεωρούν ότι μπορούν να απευθυνθούν στο σύνολο της ελληνικής κοινωνίας. Ανεξαρτήτως ταξικών τοποθετήσεων, ανεξαρτήτως πολιτικής ιδεολογίας, επιχειρούν με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, να καλύψουν αυτό το οποίο έχει ονομαστεί στην παραδοσιακή πολιτική επιστήμη, τον μεσαίο χώρο. Αυτά είναι πολιτικές φαντασιώσεις. Δείχνουν ότι στην πραγματικότητα αυτά τα δυο κόμματα, με τις σημερινές τους ηγεσίες, μετατοπίζονται διαρκώς - καλά, το ΠΑΣΟΚ είχε προχωρήσει σε αυτή τη μετατόπιση εδώ και αρκετά χρόνια, φαίνεται ότι διατηρεί την ίδια πορεία. Εμείς, αυτό το οποίο θέλουμε, είναι να ανοίξουμε μια συζήτηση -κατά κύριο λόγο-, με τον κόσμο τον προοδευτικό, τον δημοκρατικό, τον Αριστερό, αλλά πολύ περισσότερο, θέλουμε να ανοίξουμε μια συζήτηση που αφορά, όχι πολιτικούς προσδιορισμούς, αλλά κοινωνικές δυνάμεις. Δηλαδή, αυτή τη στιγμή -»
Νικόλ Λειβαδάρη: «Ναι, αλλά αν οι κοινωνικές δυνάμεις σας δώσουν το μήνυμα -το ΟΚ- στις Ευρωεκλογές, μετά δεν θα πρέπει να υπάρξει το επόμενο βήμα; Αυτό το επόμενο, δεν είναι κάποιου είδους συμμαχίες; Προσπαθώ να καταλάβω πρακτικά, το πώς θα προχωρήσετε».
Δημήτρης Τζανακόπουλος: «Πρακτικά, αφήστε να το δούμε μετά τις ευρωεκλογές. Αλλά σας ξαναλέω, ότι με αυτή την πολιτική-»
Νικόλ Λειβαδάρη: «Το "μετά τις Ευρωεκλογές", είναι η μόνιμη επωδός. Λογικό είναι πολιτικά».
Δημήτρης Τζανακόπουλος: «Αυτό που εμείς θεωρούμε καταρχάς αδιαπραγμάτευτο, είναι την πολιτική αυτονομία της Νέας Αριστεράς. Ξαναλέω: οι λογικές των συγχωνεύσεων σε ένα κόμμα "χοάνη", το οποίο δεν θα έχει σαφή στρατηγικό προσανατολισμό, δεν θα έχει σαφείς πολιτικές θέσεις, δεν μας αφορά επουδενί. Άρα, σε αυτό το επίπεδο μπορούν να γίνονται όσα δημοσιογραφικά σενάρια θέλετε, όμως ξαναλέω ότι αυτή τη στιγμή, η πολιτική εικόνα ανεξαρτήτως των διαφορετικών τοποθετήσεων που μπορεί να έχει μια μειοψηφία στελεχών στο ΠΑΣΟΚ ή τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι πάρα πολύ καθαρή. Κεντρώα μετατόπιση, στο όριο της μετάλλαξης για τον ΣΥΡΙΖΑ, που αυτή τη στιγμή δεν επιτρέπει κανένα δομημένο προγραμματικό διάλογο. Επομένως, απαντώ και στην ερώτησή σας. Τώρα αν κάποια μεμονωμένα στελέχη, έχουν κάποια διαφορετική άποψη και αποτελούν μειοψηφία στον πολιτικό τους χώρο, εμείς είμαστε απολύτως ανοιχτοί, στο να συζητάμε ανοιχτά, επί των πολιτικών προγραμμάτων, επί των κοινωνικών μετώπων. Τα ίδια ισχύουν πολύ περισσότερο και για το ΠΑΣΟΚ».
Νικόλ Λειβαδάρη: «Έχετε διαβάσει κι εσείς σενάρια, ότι υπάρχουν ανοιχτοί δίαυλοι ανάμεσα στη Νέα Αριστερά και το ΠΑΣΟΚ και τέτοιου είδους συζητήσεις».
Δημήτρης Τζανακόπουλος: «Δεν υπάρχουν αυτά τα σενάρια. Κοιτάξτε να δείτε, εμείς έχουμε συγκεκριμένες πολιτικές προϋποθέσεις, τις οποίες θέτουμε. Για παράδειγμα, οι θέσεις του ΠΑΣΟΚ -ανεξαρτήτως τι θα κάνουν στο νομοσχέδιο- που αφορά τα ιδιωτικά ΑΕΙ, είναι μια θέση που θα απέκλειε σε όλους τους δυνατούς κόσμους, οποιαδήποτε πολιτική συνεργασία. Το καταλαβαίνετε αυτό. Για αυτό πρέπει να μη βάζουμε το κάρο μπροστά από το άλογο. Πρέπει πρώτα να συζητηθούν τα ζητήματα των κοινωνικών αναφορών και του πολιτικού προγράμματος -κι αυτό αφορά το σύνολο της Αριστεράς, το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων- και από εκεί και πέρα, μέσα σε αυτή τη μάχη που δίνουμε με τον κύριο Μητσοτάκη, ενδεχομένως να προκύψουν και συγκλήσεις. Αυτό όμως, δεν είναι απολύτως βέβαιο. Εμείς δεν βάζουμε το ζήτημα της σύγκλησης ως αυτοσκοπός, για να χάσει ο Μητσοτάκης από έναν άλλο πολιτικό σχηματισμό, που θα είναι ένας "χυλός". Αφήστε που αυτό, είναι και πολιτικά αδύνατον».
