έδρα (η) 1. δώρο κόμματος στους βουλευτές του «σας παρακαλώ χαρίστε μου μια έδρα κι εγώ θα είμαι ο πιο πιστός σας βουλευτής» 2. κάθισμα τόσο αναπαυτικό που κανείς δυσκολεύεται να σηκωθεί από αυτό «το ξέρω πως είναι η ώρα να φύγουμε, αλλά έχω βρει αυτήν την έδρα και δεν θέλω να κουνηθώ»

Όπως φαίνεται, εκτός από τους βουλευτές της Ζωής της Κωνσταντοπούλου, συμφωνητικό σύμφωνα με το οποίο θα παρέδιδαν τις έδρες τους σε περίπτωση αποχώρησης από το κόμμα έχουν υπογράψει και οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύοντας έτσι ότι αν υπάρχουν όρια στη φαιδρότητα η ριζοσπαστική/ανανεωτική αριστερά θα τα βρει πρώτη από όλους.

Όχι μόνο γιατί η υπογραφή αυτή έχει δεσμευτική αξία μικρότερη κι από ένα «στον σταυρό που σου κάνω», αλλά κυρίως γιατί η «δέσμευση» που αναλάμβαναν οι βουλευτές που υπέγραψαν είναι απολύτως αντισυνταγματική: το σύνταγμα παρέχει σε κάθε βουλευτή ανεξαρτησία που υπερβαίνει τις επιθυμίες του κόμματος. Διαφορετικά θα προέβλεπε αυτόματη αφαίρεση της έδρας κάθε βουλευτή που αποχωρεί από το κόμμα με το οποίο εξελέγη.

Όμως η άγνοια και η αδιαφορία για το σύνταγμα στο κόμμα του Πολάκη είναι τέτοια που ο επικεφαλής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, ο σύντροφος Φάμελλος, δεν δίστασε να επικαλεστεί δημοσίως την αντισυνταγματική –πλην όμως φοβερά διασκεδαστική– πρακτική.

Ανατομικά

Κατά τα άλλα, αν δεν σας φαίνεται ήδη αρκετά διασκεδαστικό το κόμμα το οποίο, αφού υποδέχτηκε πασόκους και καμμένους με τις έδρες τους, τώρα ζητάει πίσω τις έδρες των βουλευτών που την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια μπορείτε, όταν παρακολουθείτε συζητήσεις για το θέμα, να σκέφτεστε τη λέξη «έδρα» με την ανατομική της σημασία. 

Βουλευτής να σου πετύχει

Άκουγα τον Σπύρο τον Μπιμπίλα να διαμαρτύρεται για την προσαγωγή δύο ηθοποιών που ανέμισαν την παλαιστινιακή σημαία μπροστά στην πρεσβεία του Ισραήλ και σκεφτόμουν ότι το πιο φοβερό δεν είναι το ότι ο Σπύρος ο Μπιμπίλας είναι βουλευτής.

Το πιο φοβερό είναι ότι ένας βουλευτής, εν προκειμένω ο Σπύρος ο Μπιμπίλας, δεν γνωρίζει τη διαφορά ανάμεσα στην «προσαγωγή» και τη «σύλληψη» και θεωρεί τη χρήση των δυο όρων ως «παιχνίδι με τις λέξεις».

Μελέτη

Με χαρά βλέπω ότι οι αναρτήσεις των συμπολιτών στο facebook με τις οποίες «απαγορεύουν» τη χρήση φωτογραφιών (ή ό,τι άλλο τους κατέβει στο κεφάλι να απαγορεύσουν) μειώνονται.

Φαίνεται πως όλο και περισσότεροι καταλαβαίνουν πως αυτά τα κείμενα δεν έχoυν καμία σχέση με καμία νομοθεσία και πως μάλλον πρόκειται για μελέτη της αντιληπτικής ικανότητας των χρήστων.