Όσο ο Στέφανος Κασσελάκης εκτίθεται τόσο εξάπτεται η φαντασία γύρω από τον τρόπο που σκέφτεται και ενεργεί: Ως προσωπικότητα παρουσιάζει ενδιαφέρον λόγω της απλουστευτικής διάθεσης να διατυπώνει απόψεις για μείζονα ζητήματα, αλλά κυρίως γιατί παρουσιάζεται ως εκφραστής μιας διαφορετικότητας που είναι απεχθής στη συντριπτική πλειονότητα του ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτό που αυξάνει το ενδιαφέρον όσων προσπαθούν να συνθέσουν το παζλ της πολιτικής του σκέψης –ρηχής ή βαθιάς, αναλόγως πώς το βλέπει κανείς– είναι πώς γίνεται ένας αμερικανοτραφής νέος καπιταλιστής επί του πεδίου, αλλά και αντισυμβατικός ως προς τις σεξουαλικές του επιλογές, να εμπνέεται από τους λαϊκιστές «Τραμπαρίφες» του ΣΥΡΙΖΑ και να ακολουθεί τις πρακτικές τους. Αυτές οι αντιφάσεις που συνθέτουν την προσωπικότητά του θα αποσαφηνισθούν σύντομα. Αυτό που ίσως δεν θα μάθουμε είναι «ποιος» ή «ποιοι» έκαναν το «προξενιό».
Να υποθέσουμε ο Πολάκης λόγω των «άριστων» σχέσεών του με πρόεδρο γνωστού ιδρύματος, με υποτροφία του οποίου σπούδασε ο Κασσελάκης; Δεν έχει τόση σημασία απ’ τη στιγμή που ο «γάμος» απέτυχε να δώσει διάρκεια σ’ ένα τυχαίο γεγονός. Αλλωστε το «σύμφωνο συμβίωσης» που ζητάει από την Αχτσιόγλου υποδηλώνει… ασυμφωνία χαρακτήρων.
