Θα το πω όπως το νιώθω, πρέπει να καταλάβουμε ότι κάτι δεν πάει καλά όταν η ενηλικίωση των παιδιών μας ξεκινά από ένα μπουκάλι. Όχι από μια επιλογή, μια εμπειρία ή μια κουβέντα που ανοίγει τους ορίζοντες, αλλά από το πρώτο ποτό που θεωρείται «βαφτίσι» στην παρέα. Ποιοι, όμως το αποφασίσανε αυτό; Και κυρίως… πότε το θεωρήσανε φυσιολογικό;
Το ποτό ως αποδοχή: μια κοινωνική αυταπάτη
Όταν ακούω στις ειδήσεις για ανηλίκους που διανυκτερεύουν σε νοσοκομεία από υπερκατανάλωση αλκοόλ, σταματάω να βλέπω παιδιά που «θέλουν να μεγαλώσουν». Βλέπω παιδιά που πιέζονται να μην μείνουν πίσω, γιατί το μπουκάλι δεν γίνεται σύμβολο ελευθερίας, αλλά εισιτήριο συμμετοχής: «αν δεν πιεις, δεν ανήκεις».
Και αυτό δεν είναι εφηβική επανάσταση, είναι φόβος. Φόβος απόρριψης, φόβος ότι θα είναι «το περίεργο παιδί», φόβος ότι δεν θα χωρέσουν. Άλλωστε, τα νούμερα το φωνάζουν και εμείς απλά σιωπούμε.
Ξέρουμε τι συμβαίνει. Τα περιστατικά μέθης σε ανηλίκους αυξάνονται, τα επείγοντα στα νοσοκομεία το επιβεβαιώνουν, και οι ειδικοί προειδοποιούν για επιπτώσεις στο σώμα και στον εγκέφαλο που δεν έχουν καμία σχέση με νεανική «πλάκα».
Και όμως, η κοινωνία μας συνεχίζει να αντιμετωπίζει τη χρήση αλκοόλ από εφήβους σαν κάτι «αναμενόμενο». Λες και η νιότη είναι κάτι που πρέπει να… μεθύσει για να αντέξει.
Ακόμα, και η ελληνική κουλτούρα το κάνει πιο εύκολο και πιο επικίνδυνο. Γιατί ας μην κρυβόμαστε, η Ελλάδα μεγαλώνει τα παιδιά της γύρω από ένα τραπέζι. Το αλκοόλ είναι μέρος της καθημερινότητας, της χαράς, του καημού. Δεν είναι ο εχθρός, αλλά γίνεται πρόβλημα όταν το βρίσκει ένα παιδί πριν προλάβει να βρει τον εαυτό του, είναι εκείνο το σημείο που τα όρια χαλαρώνουν και το «ένα ποτηράκι δεν έβλαψε κανέναν» μετατρέπεται σε «ας μην κάνουμε τώρα drama scene, παιδιά είναι».
Μα δεν... είναι;; «Παιδιά είναι»!! Και αυτό ακριβώς είναι το θέμα. Δυστυχώς, η δική μου ανησυχία είναι ότι χάνουμε τα παιδιά μας επειδή δεν τα μάθαμε να λένε «όχι». Και τελικά; Κάπως έτσι δεν φτάνουν ποτέ στην ενηλικίωση, αλλά ενηλικιώνεται το πρόβλημα. Αυτό ακριβώς ως κοινωνία, δεν πρέπει να το συνηθίσουμε.
