Πέρασαν δύο και πλέον μήνες από τις εκλογές και εν τέλει η Γαλλία βρήκε πρωθυπουργό, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι λύθηκαν όλα τα προβλήματα για τον Εμανουέλ Μακρόν και τους Γάλλους. Το αντίθετο μάλιστα, αφού ο διορισμός του Μισέλ Μπαρνιέ στην πρωθυπουργία, με απόφαση του Γάλλου προέδρου, προκαλεί έντονες αντιδράσεις και τα κόμματα της Αριστεράς επιχειρούν να ανασυνταχθούν και να απαντήσουν.
Γράφει η Έρση Παπαδάκη
Γνωστός από τη μακρά θητεία του στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, τη διαπραγμάτευση για το Brexit και τις τέσσερις υπουργικές θητείες του, ο Μπαρνιέ είναι ένα πρόσωπο που μπορεί να εγγυηθεί μια κάποια ηρεμία – προσωρινά, έστω. Προέρχεται, ωστόσο, από τον κεντροδεξιό χώρο, ενώ στις τελευταίες εκλογές την πλειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση κέρδισαν, ως γνωστόν, τα κόμματα της Αριστεράς, αλλά χωρίς να έχουν την πλειοψηφία που απαιτείται για τον σχηματισμό κυβέρνησης (σ.σ.: το προνόμιο του διορισμού πρωθυπουργού ανήκει ούτως ή άλλως στον πρόεδρο, σύμφωνα με το γαλλικό Σύνταγμα).
Ο Μπαρνιέ διαδέχεται έτσι τον κατά πολύ νεότερό του Γκαμπριέλ Ατάλ, βάζοντας τέλος σε ένα σερί επιλογών νεαρών πολιτικών, καθώς η νεαρή ηλικία ήταν το βασικό ατού και του Ζορντάν Μπαρντελά, ο οποίος ηγήθηκε του ακροδεξιού μετώπου της Μαρίν Λεπέν στην τελευταία εκλογική αναμέτρηση και πλέον είναι ο ηγέτης της παράταξής της στην Εθνοσυνέλευση.
Δεδομένου πάντως ότι η Αριστερά λέει «όχι» στον Μπαρνιέ, ουσιαστικά ο Μακρόν κλείνει το μάτι στον Μπαρντελά και τη Λεπέν για τη στήριξη του πρωθυπουργού στην Εθνοσυνέλευση. Με άλλα λόγια, ο Γάλλος πρόεδρος στην ουσία επιχειρεί να αφοπλίσει την Αριστερά και να βάλει στο περιθώριο τον Ζαν-Λικ Μελανσόν –ο οποίος αντιμετωπίζει, ούτως ή άλλως, σοβαρότατη αμφισβήτηση και στο εσωτερικό του συνασπισμού του– έστω κι αν αυτό σημαίνει ότι διατηρείται σε πρωταγωνιστικό ρόλο η Εθνική Συσπείρωση.
Κάνουν λόγο για «πραξικόπημα»
Ο ίδιος μάλιστα ο Μπαρνιέ σε δηλώσεις του εξέφρασε «τον σεβασμό του προς τους ακροδεξιούς ψηφοφόρους», προκαλώντας ακόμη περισσότερες αντιδράσεις από την πλευρά της Αριστεράς που κάνει λόγο για «πραξικόπημα» και υπόσχεται «να κάνει κόλαση τη ζωή της νέας εκτελεστικής εξουσίας», όπως γράφτηκε χαρακτηριστικά από κορυφαίο στέλεχος του (αριστερού) Λαϊκού Μετώπου στον Τύπο.
Οπως και να ’χει πάντως, η επιλογή του τεχνοκράτη Μπαρνιέ ήταν ένα βάλσαμο για τις αγορές, οι οποίες είχαν «τρομάξει» μπροστά στο ενδεχόμενο ακυβερνησίας ή ορισμού ενός (ακρο)αριστερού πρωθυπουργού. Αυτό φάνηκε από τις πρώτες αντιδράσεις αμέσως μετά την ανακοίνωση του ονόματός του, καθώς όλοι οι οικονομικοί οίκοι κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για την πορεία της γαλλικής οικονομίας.
Αυτή θα είναι και η μεγαλύτερη πρόκληση που έχει να αντιμετωπίσει τους επόμενους μήνες ο Μπαρνιέ, παράλληλα με τη σχέση της Γαλλίας με την Ευρωπαϊκή Ενωση, αλλά και την κοινωνική αναταραχή που έχει προκαλέσει η μετανάστευση – εξ ου και η ραγδαία άνοδος της ακροδεξιάς Εθνικής Συσπείρωσης που, εν όψει των προεδρικών εκλογών, φέρνει τη Λεπέν ένα βήμα πριν από το Μέγαρο των Ηλυσίων.
Πρακτικά πάντως, αν η ακροδεξιά δεν δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στον νέο πρωθυπουργό, αυτό σημαίνει ότι ο τελευταίος θα ηγείται μιας κυβέρνησης μειοψηφίας και θα είναι ευάλωτος ανά πάσα στιγμή σε μια πρόταση μομφής που μπορεί να κατατεθεί από την Αριστερά, όπως ήδη προαναγγέλθηκε από στελέχη της.
Ηδη το Λαϊκό Μέτωπο διοργάνωσε το Σαββατοκύριακο μεγάλες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας στο Παρίσι και σε άλλες μεγάλες πόλεις και θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι η πρακτική αυτή θα συνεχιστεί και το επόμενο διάστημα, απειλώντας να εξελιχθεί σε μια απόπειρα αποσταθεροποίησης της ήδη τραυματισμένης γαλλικής οικονομίας και κοινωνίας. Το μεγάλο στοίχημα, συνεπώς, και για τον Μακρόν και για τον εκλεκτό του για την πρωθυπουργία είναι εάν θα μπορέσουν να διατηρήσουν την ηρεμία που έφερε, έστω για λίγο, η απόφαση για τον διορισμό του.
