Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι εξ αγχιστείας πολιτικοί συγγενείς τους ανησυχούν εσχάτως για την άνοδο της ακροδεξιάς, αλλά δεν τους ακούσαμε να απαντούν στην πρόθεση του Κασιδιάρη να διεκδικήσει τον Δήμο της Αθήνας, όπως και δεν τους ακούσαμε όταν με πρωτοβουλία της κυβέρνησης ερχόταν η τροπολογία που έβαλε τέλος στα όνειρα του εθνικοσοσιαλιστή εγκλείστου να διεκδικήσει την είσοδό του στη Βουλή.
Η σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με την ακροδεξιά είναι σχέση παθιασμένου μίσους και έρωτα: άλλωστε επί των ημερών του επέστρεψαν στην αίθουσα της Βουλής οι χρυσαυγίτες και δεν ήταν σύμπτωση. Τότε όπως και τώρα εκείνο που τους νοιάζει είναι (έτσι πιστεύουν γιατί δεν είναι έτσι) να πληγεί η ΝΔ και η κυβέρνηση. Γι’ αυτό και χωρίς να εστιάζουν στην ουσία, εν προκειμένω στον Κασιδιάρη, άρχισαν πάλι τα γνωστά περί ακροδεξιάς ανόδου στην Ευρώπη. Το γλειφιτζούρι της Αριστεράς που φαίνεται ότι αρέσει ακόμα σε αφελείς που αντί να κοιτούν την μεγάλη εικόνα, βλέπουν αυτό που τους δείχνει η προπαγάνδα των ηττημένων. Γιατί αν ίσχυε ο μπαμπούλας τότε η Ευρώπη θα είχε γεμίσει «κασιδιάρηδες» σε όλες τις χώρες.
Πρόσφατα μάλιστα στην Ισπανία το ακροδεξιό Vox πήγε… τόσο καλά ώστε έχασε 600 χιλιάδες ψήφους σε σχέση με το 2019! Αλλά αυτό το παραβλέπουν και ασχολούνται με τη γερμανικήακροδεξιά που έτσι κι αλλιώς έχει ιστορικές ρίζες στις περιοχές όπου τελούσαν υπό την κατοχή των Σοβιετικών Σοσιαλιστικών «Δημοκρατιών». Αναμφίβολα υπάρχουν ακροδεξιοί, εξτρεμιστικές δεξιές δυνάμεις, αλλά μήπως δεν υπάρχουν αντίστοιχες στην Αριστερά; Αλλά, τέλος πάντων, για τον Κασιδιάρη έχουν κάτι να πουν;
