Η σαρωτική νίκη του Χαβιέρ Μιλέι ήταν προβλέψιμη για όσους πατάνε στη γη και δεν ίπτανται προς τους υπέργειους παραδείσους της Αριστεράς. Για όλους αυτούς, για τα μέσα ενημέρωσης, ο Χαβιέρ Μιλέι είναι ο «ακροδεξιός με το αλυσοπρίονο». Προφανώς η μεγάλη πλειοψηφία των ψηφοφόρων στην Αργεντινή έχει διαφορετική γνώμη, μια και ζουν εκεί και δεν μορφώνουν γνώμη από τα δημοσιεύματα.
Ξέρουν ότι ο πληθωρισμός από τριψήφιος έγινε διψήφιος, σύντομα και μονοψήφιος, η φτώχεια βαίνει διαρκώς μειούμενη, το ΑΕΠ αυξάνεται, το έλλειμμα μειώνεται, ενώ η χώρα τους μπορεί πλέον να δανείζεται. Όλα αυτά σε δύο χρόνια, γιατί ο Χαβιέρ Μιλέι αντί να συνεχίσει την παράδοση του «περονισμού» –το μείγμα αριστερού λαϊκισμού και δεξιού κρατισμού– δεν χαρίστηκε στο βαθύ κράτος.
Προφανώς έχει πολύ δρόμο ακόμα. Αλλά έχει σημασία ποιοι τον ψήφισαν: αυτοί που δεν λαμβάνουν κοινωνική πρόνοια, οι νέοι, οι ιδιοκτήτες μικρών επιχειρήσεων και οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα των οποίων οι μισθοί είχαν ισοπεδωθεί από τον πληθωρισμό.
Η συνταγή του Χαβιέρ Μιλέι είναι σκληρή, αλλά με γιατροσόφια πώς θα έπεφτε ο πληθωρισμός, που ξεπερνούσε το 250%;
Δεν ξέρουμε τι θα γίνει στην πορεία, αλλά αν πετύχει θα είναι το τελειωτικό χτύπημα στον μαρξισμό τύπου Νότιας Αμερικής που τόσο πολύ γοητεύει τις κόκκινες πλατείες της Ευρώπης.
