Μπορεί κανείς να συμφωνεί ή να διαφωνεί με τον Άδωνι Γεωργιάδη, αλλά ίσως είναι ένας από τους λίγους στον χώρο της Κεντροδεξιάς που επιμένει, κόντρα στη γενικότερη αφασία της πολιτικής, να μιλάει πολιτικά. Σε πρόσφατη ανάρτησή του ο υπουργός Υγείας αναφέρεται στον «αναρχοφιλελεύθερο» –όπως ο ίδιος αυτοχαρακτηρίζεται– πρόεδρο της Αργεντινής, Χαβιέρ Μιλέι, που παρέλαβε τον πληθωρισμό από την κυβέρνηση του Αλμπέρτο Φερνάντεζ στο 211,4% και εντός μιας διετίας τον έφθασε στο 31,8%!
Προφανώς δεν τον έκοψε με το αλυσοπρίονο αλλά με την πολιτική-σοκ που εφάρμοσε. Και ασφαλώς δεν είναι «παλαβός» όπως τον παρουσιάζουν τα μέσα ενημέρωσης της αριστερής θολούρας, αλλά ένας ιδεολόγος-πραγματιστής που μετέτρεψε τη λατινική φράση «tertium non datur» σε εφαρμοσμένη πολιτική.
Η επιστροφή σε ισοσκελισμένα δημόσια οικονομικά, με την εξάλειψη του ελλείμματος το 2024 –κάτι που δεν είχε παρατηρηθεί εδώ και 123 χρόνια– έχει ενισχύσει την εμπιστοσύνη των αγορών. Τον Ιανουάριο του 2025, η χρεοκοπημένη πριν από δύο χρόνια Αργεντινή αποπλήρωσε 4,3 δισεκατομμύρια δολάρια σε επενδυτές κρατικών ομολόγων, ωθώντας τα ομόλογα της Αργεντινής σε ιστορικά υψηλά.
Επενδύσεις
Αυτή η σταθερότητα προσελκύει ήδη σημαντικές διεθνείς επενδύσεις, με τους κολοσσούς της ενέργειας, της εξόρυξης και της γεωργίας να ανακοινώνουν νέα παραγωγικά έργα. Ο πρόεδρος Μιλέι υιοθέτησε μια στρατηγική που επικεντρώνεται στη δραστική μείωση των δημόσιων δαπανών, στην εξάλειψη των δασμών και των γραφειοκρατικών περιορισμών στο εμπόριο και στη δραστική μείωση της φορολογίας.
Προφανώς για όλα αυτά οι ψηφοφόροι της Αργεντινής, γνωρίζοντας καλύτερα το συμφέρον τους από όλους όσοι (εκτός Αργεντινής) είχαν προδιαγράψει την ήττα της κυβέρνησης στις ενδιάμεσες εκλογές, έδωσαν καθαρή νίκη στον Χαβιέρ Μιλέι και στο κόμμα του, La Libertad Avanza, με 40,84% των ψήφων. Οι συνασπισμός των αριστερών λαϊκιστών και των «περονιστών», Fuerza Patria, έλαβε μόνο το 24,5%.
Αυτό το εκλογικό αποτέλεσμα καταδεικνύει ότι «δύο στους τρεις Αργεντινούς δεν θέλουν να επιστρέψουν στο παρελθόν. Δεν θέλουν να επιστρέψουν στο άχρηστο κρατικό μοντέλο, στον λαϊκισμό. Όπως και το 2023, υπάρχουν πολύ περισσότεροι από εμάς τους Αργεντινούς που θέλουμε να προχωρήσουμε μπροστά παρά να κάνουμε πίσω, και η προτεραιότητα τα επόμενα δύο χρόνια θα είναι να δώσουμε σε όλα τα 45 εκατομμύρια Αργεντινούς ένα καλύτερο μέλλον», βροντοφώναξε θριαμβευτικά ο Μιλέι, σχολιάζοντας την εκλογική νίκη.
«Τα επόμενα δύο χρόνια, πρέπει να εδραιώσουμε τη μεταρρυθμιστική πορεία για να κάνουμε την Αργεντινή ξανά μεγάλη», υπογράμμισε. Το κόμμα του προέδρου Μιλέι θα έχει 101 βουλευτές αντί για 37 και 20 γερουσιαστές αντί για έξι. Αναμφίβολα θα είναι το πιο μεταρρυθμιστικό Κοινοβούλιο στην ιστορία της Αργεντινής.
Η νίκη του πρόεδρου Μιλέι έρχεται σε μια λεπτή οικονομική και κοινωνική στιγμή. Μετά το κύμα ενθουσιασμού που τον ώθησε στην προεδρία το 2023 με 56% των ψήφων, ο «αναρχοφιλελεύθερος» πολιτικός είχε δει τα ποσοστά δημοτικότητάς του να καταρρέουν λόγω των πολιτικών λιτότητας. Ενώ μείωσε τον πληθωρισμό και αποκατέστησε τη δημοσιονομική ισορροπία, το σοκ των μεταρρυθμίσεων οδήγησε σε μεγάλες περικοπές στους τομείς της εκπαίδευσης και της υγειονομικής περίθαλψης. Η κρίση αγοραστικής δύναμης και η μείωση των επιδοτήσεων έχουν τροφοδοτήσει διαμαρτυρίες και απεργίες, ιδίως στα αστικά προάστια και μεταξύ των εργαζομένων του δημόσιου τομέα.
Πολιτικά, η επιτυχία του κυβερνώντος κόμματος στις ενδιάμεσες εκλογές δίνει στον Χαβιέρ Μιλέι μεγαλύτερο περιθώριο ελιγμών, αλλά όχι αρκετό για να ελέγξει μόνος του το Κογκρέσο. Ο πρόεδρος θα πρέπει επομένως να αναζητήσει συμμαχίες για να προωθήσει το επικείμενο πακέτο διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, ξεκινώντας από την απελευθέρωση της αγοράς εργασίας και την ιδιωτικοποίηση των τομέων της ενέργειας και των μεταφορών.
Σχέδιο στήριξης
Το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας χαιρετίζεται επίσης από τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες τους τελευταίους μήνες έχουν υποσχεθεί ένα σχέδιο στήριξης 40 δισεκατομμυρίων δολαρίων για την ενίσχυση της σταθερότητας του πέσο της Αργεντινής καθώς και των αποθεματικών της Κεντρικής Τράπεζας. Η Ουάσιγκτον βλέπει τον Μιλέι ως βασικό συνομιλητή για τον περιορισμό της κινεζικής επιρροής στην περιοχή και την εδραίωση ενός φιλοαμερικανικού οικονομικού και πολιτικού άξονα στη Λατινική Αμερική.
Στον αντίποδα, ο συνασπισμός της Fuerza Patria, η κύρια δύναμη της αντιπολίτευσης, έχει αποδυναμωθεί. Χωρίς την ηγεσία της Κριστίνα Κίρχνερ, η οποία βρίσκεται σε κατ’ οίκον περιορισμό μετά την καταδίκη της για διαφθορά, το κίνημα βασίστηκε στον κυβερνήτη της επαρχίας του Μπουένος Άϊρες, Αξελ Κιτσιλόφ, ο οποίος δεν κατάφερε να αναπαράγει τα θετικά αποτελέσματα των τοπικών εκλογών του Σεπτεμβρίου.
Για τον Μιλέι, αυτή είναι μια νίκη που εδραιώνει την εξουσία του, αλλά δεν εξαλείφει τις εσωτερικές εντάσεις στο εσωτερικό της χώρας. Η υπόσχεσή του να «αλλάξει πραγματικά την Αργεντινή» έχει ακόμα πολλά εμπόδια και πολύ δρόμο να διανύσει, αλλά εκείνο που έχει πραγματική σημασία είναι ότι για πρώτη φορά ύστερα από δεκαετίες η Αργεντινή δοκιμάζει μια συνταγή «απορρύθμισης» και συγχρόνως επαναρρύθμισης εν κινήσει του κοινωνικοοικονομικού μοντέλου που έμεινε στο λεξικό της συγκριτικής πολιτικής ως «περονισμός».
