Με μεγάλη έκπληξη διαβάσαμε στην «ΕΦ.ΣΥΝ.» άρθρο του ποινικού εγκληματία Κουφοντίνα, με τίτλο μάλιστα που κάνει λόγο για έγκλημα. Ο αρχιδολοφόνος εγκληματίας της «17Ν», που είναι ο χειρότερος εγκληματίας στις ελληνικές φυλακές, είχε το θράσος να γράψει άρθρο με τον τίτλο έγκλημα. Η έκπληξη ωστόσο δεν έγκειται στο θράσος ενός ποινικού εγκληματία, αλλά του εντύπου, που χωρίς ίχνος ντροπής για τους συγγενείς και τις οικογένειες των θυμάτων του δολοφόνου με χαρά δημοσιεύει και φιλοξενεί τις θέσεις τους. Δημοσιογράφοι δέχθηκαν να γράφουν στο ίδιο φύλλο με έναν τρομοκράτη.
Δυστυχώς, η φιλοξενία αυτή δεν γίνεται στο πλαίσιο μια ευρύτερης άποψης για ελευθερία έκφρασης, αλλά διαχρονικά το συγκεκριμένο Μέσο αρέσκεται να φιλοξενεί τις απόψεις του ποινικού εγκληματία, να μιλά για παραβίαση δήθεν των δικαιωμάτων του και να χαϊδεύει το ευρύτερο πλαίσιο λειτουργίας των εγκληματιών της «17Ν». Γενικότερα η Αριστερά μάς έχει συνηθίσει σε αυτήν την ανοχή που φθάνει στο βαθμό του αίσχους, με στελέχη της να μιλούν για ανθρωπιστικό ιδεώδες των εγκληματιών της «17Ν» ή πολιτική δράση ή υπεράσπιση δικαιωμάτων.
Στο χάιδεμα λοιπόν αυτών που στο όνομα της δήθεν ελευθεροτυπίας ξεπλένουν τρομοκράτες θα πρέπει να είμαστε κάθετοι. Οι πράξεις των εγκληματιών τρομοκρατών της «17Ν» είναι απολύτως καταδικαστέες, όπως καταδικαστέα είναι και η συμπεριφορά πολιτικών στελεχών, βουλευτών και δημοσιογράφων που αισθάνονται ιδεολογικά κοντά σε αυτούς τους εγκληματίες και προσπαθούν να δικαιολογήσουν τη δράση τους, παίρνοντας αποστάσεις από τα εγκλήματα, αλλά αποδεχόμενοι το πολιτικό κίνητρο αυτών.
Η συμπεριφορά αυτή είναι ανήθικη και χυδαία, διότι αγνοεί τον πόνο των συγγενών των δολοφονηθέντων από τους τρομοκράτες και λειτουργεί ως μοχλός αποδοχής των πράξεων αυτών. Οταν στην ποινική πράξη δίνεις πολιτικό κίνητρο, δημιουργείς και οπαδούς αυτού του κινήτρου και δικαιολόγησης της πράξης.
Στους εγκληματίες που στέρησαν ζωές δεν πρέπει να υπάρχει καμία ανοχή. Και στους οπαδούς τους που τους φιλοξενούν τη γνώμη και δημιουργούν πλαίσιο ιδεολογικής δικαιολόγησης των εγκλημάτων θα πρέπει να υπάρχει απάντηση.
Ο Κουφοντίνας ήταν ένας εγκληματίας που κρυβόταν πίσω από το όπλο και δολοφονούσε άοπλους αθώους. Η συμπεριφορά του είχε και χαρακτηριστικά δειλίας, που έγκειται στο γεγονός ότι, ενώ στερούσε εκ του ασφαλούς τη ζωή άλλων, όταν προσπάθησε να απειλήσει το κράτος με τη δήθεν απεργία πείνας και κατάλαβε ότι δεν θα ενδώσει η συντεταγμένη Πολιτεία, διέκοψε την υποτιθέμενη απεργία. Τη ζωή του δεν θα τη ρίσκαρε ποτέ για τις δήθεν ιδέες του. Τότε πάλι σειρά του πολιτικού κόσμου και δημοσιογράφων μιλούσε για την ανάγκη ικανοποίησης των αιτημάτων του εγκληματία και οργάνωναν και πορείες.
Πολλοί δυστυχώς από αυτούς που τον στηρίζουν είναι ακόμη πιο δειλοί από τον τρομοκράτη. Στην ουσία, τον δικαιολογούν απόλυτα, αλλά δεν τολμούν να το πουν και επικαλούνται τα δήθεν ανθρώπινα δικαιώματα. Από όλους τους κρατουμένους διάλεξαν τον εκτελεστή τρομοκράτη για να μιλήσουν για τα δήθεν δικαιώματα.
Η αντίδρασή μου απέναντι σε όσους δικαιολογούν, φιλοξενούν, υποβαθμίζουν ή ανέχονται τις πράξεις του ποινικού αυτού εγκληματία έχει έναν στόχο. Οι συγγενείς των δολοφονηθέντων από αυτόν, που καθημερινά πληγώνονται από την απώλεια των ανθρώπων τους, θέλω να βλέπουν ότι έστω κάποιοι δεν ανεχόμαστε και ξεμπροστιάζουν αυτούς που χαϊδεύουν τους αρχιδολοφόνους τρομοκράτες.
* Κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος, βουλευτής Α΄ Αθηνών Ν.Δ.
