Ο Ρίσι Σούνακ επιμένει. Επιμένει στο λάθος και στο ψέμα, εκτιμώντας ίσως ότι με τον τρόπο αυτό θα πείσει πως όσα λέει είναι αλήθεια. Αν και συντηρητικός θυμίζει αριστερούς πολιτικούς, με ολίγη από Ντόναλντ Τράμπ, ως προς την λογική με την οποία αντιμετωπίζει τις δύσκολες καταστάσεις στις οποίες έβαλε τον εαυτό του.
Η επιμονή του να δηλώνει πως «δεν τηρήθηκαν συμφωνίες» καθώς και ότι είχε δεσμευθεί η ελληνική πλευρά πως δεν θα έθετε το θέμα των Γλυπτών του Παρθενώνα εγείρει ένα βασικό ερώτημα που ο ίδιος οφείλει να απαντήσει: Γιατί να το κάνει αυτό η ελληνική πλευρά; Γιατί ο Έλληνας πρωθυπουργός που θέτει διαρκώς το θέμα της επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα να δεχθεί κάτι τέτοιο;
Για να γίνει αυτό πρέπει η ελληνική πλευρά να ήθελε διακαώς να γίνει μια συνάντηση με έναν πρωθυπουργό που καταρρέει. Που βρίσκεται στο δρόμο για εκλογές και χάνει με 20 ποσοστιαίες μονάδες στις δημοσκοπήσεις. Που αγωνιά για το μεταναστευτικό και επιδιώκει να έχει επαφές με τις χώρες του νότου της Ευρώπης, οι οποίες –όπως οι βρετανοί αναλυτές και δημοσιογράφοι αναφέρουν- έχουν μια σχετική «τεχνογνωσία» στη διαχείριση του θέματος.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ένας ευρωπαίος ηγέτης με εκτόπισμα εντός της Ευρωπαϊκής Ένωση. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι εκ των 7 πρωθυπουργών της ΕΕ που μετέχουν στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, το κόμμα που έχει τους περισσότερους ευρωβουλευτές στο ευρωκοινοβούλιο. Η δυναμική που έχει αναπτυχθεί στους κόλπους της ΕΕ είναι σημαντική και καταγράφεται σε όλες τις συναντήσεις και επαφές, όπου εξυμνείται η πορεία της χώρας και η ανάταξη της οικονομίας.
Ο Έλληνας πρωθυπουργός με την επενδυτική βαθμίδα στην τσέπη και τα στοιχεία της οικονομίας ανά χείρας είδε στο Λονδίνο επενδυτές το ενδιαφέρον των οποίων για τη χώρα χτύπησε… ταβάνι. Στον αντίποδα ο Βρετανός πρωθυπουργός αντιμετωπίζει τη μήνι των πολιτών της χώρας του, αδυνατεί να διαχειριστεί την πορεία της χώρας σε ένα διαρκές μεταβαλλόμενο περιβάλλον και επιχειρεί με την αίγλη του… παρελθόντος να εμφανιστεί ως... ηγέτης που έχει τη δυνατότητα ακόμη και να προσβάλει τους ομολόγους του.
Αυτό ήδη το πληρώνει στο εσωτερικό της χώρας. Και όμως επιμένει στη λογική του παιδιού που δεν μπορεί και δεν θέλει να αναγνωρίσει το λάθος του. Μόνο που δεν είναι παιδί και η αποδόμηση ακουμπά τον θεσμό που εκπροσωπεί εγείροντας ερωτήματα και εντός της Βρετανίας.
Σε κάθε περίπτωση με τη στάση του –και την επιμονή του- δίνει ακόμη περισσότερους πόντους στην ελληνική πλευρά και στο αίτημα της επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα που όχι εκλάπησαν. Το παρελθόν μπορεί να ενοχλεί τον Ρίσι Σούνακ. Μόνο που αυτό δεν διαγράφεται. Είθισται μάλιστα να αποτελεί οδηγό για την αποφυγή επανάληψης λαθών.
Υγ.: Η στάση της ελληνικής πλευράς και του Κυριάκου Μητσοτάκη αναδεικνύει τις διαφορές. Και αυτό το βλέπουν και οι Βρετανοί...
