Μια νότα αισιοδοξίας μέσα στο μαύρο χρώμα των τελευταίων ημερών αποτελούν οι πρόσφατες επιτυχίες των αθλητών και των αθλητριών που αγωνίζονται με το εθνόσημο της Ελλάδας. Οπως κάθε σχεδόν καλοκαίρι, σε όλες τις μεγάλες αθλητικές διοργανώσεις, είτε πρόκειται για ατομικά είτε για ομαδικά αθλήματα, οι άνδρες και οι γυναίκες που εκπροσωπούν τα ελληνικά χρώματα φροντίζουν να μας κάνουν υπερήφανους με τις επιδόσεις και τις διακρίσεις τους. Τελευταία και πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα ασφαλώς τα μετάλλια του Μίλτου Τεντόγλου και της Αντιγόνης Ντρισμπιώτη στο παγκόσμιο πρωτάθλημα ανοιχτού στίβου της Βουδαπέστης.
Γράφει η Έρση Παπαδάκη
Δείγμα της ελληνικής ψυχής και της υπομονής και επιμονής για διάκριση των Ελλήνων αθλητών αποτελούν όσα είπαν κατά την άφιξή τους στην Αθήνα προχθές οι δύο πρωταθλητές. Τόσο ο Μίλτος Τεντόγλου όσο και η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη έχουν λάβει μέρος σε τέσσερα και πέντε παγκόσμια πρωταθλήματα ανοιχτού και κλειστού στίβου αντίστοιχα και για ακόμη μία φορά κατάφεραν να κερδίσουν μετάλλιο εκπροσωπώντας τα ελληνικά χρώματα. Για τον Μίλτο Τεντόγλου αυτό ήταν το πρώτο χρυσό μετάλλιο σε παγκόσμιο πρωτάθλημα ανοιχτού στίβου –καθώς είχε ήδη ένα αργυρό–, ενώ το χάλκινο μετάλλιο της Αντιγόνης Ντρισμπιώτη είναι μάλλον το τελευταίο σε μια τόσο σημαντική διοργάνωση, όπως είπε και η ίδια, δεδομένου ότι βρίσκεται πλέον στη δύση της αθλητικής καριέρας της.
Είχε προηγηθεί ασφαλώς η μεγάλη επιτυχία της εθνικής ομάδας υδατοσφαίρισης ανδρών, η οποία για πρώτη φορά στην ιστορία της άγγιξε την κορυφή του κόσμου και την έχασε τελικώς στις λεπτομέρειες, κατακτώντας πάντως την όχι δα και ανάξια λόγου δεύτερη θέση, ενώ στο ίδιο άθλημα η εθνική ομάδα των εφήβων κατάφερε στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα αυτό που δεν κατάφεραν οι άνδρες, κατακτώντας το χρυσό μετάλλιο και βάζοντας ασφαλώς υποθήκη για το μέλλον.
Δυστυχώς, η απουσία του Γιάννη Αντετοκούνμπο από το παγκόσμιο πρωτάθλημα μπάσκετ που διεξάγεται αυτές τις ημέρες σε τρεις ασιατικές χώρες στερεί καταπώς φαίνεται τη δυνατότητα της εθνικής ομάδας για μια αντίστοιχη διάκριση που λείπει ούτως ή άλλως τα τελευταία χρόνια από το παλμαρέ της, ωστόσο ο μεγάλος στόχος και για τις εθνικές ομάδες και για τους μεμονωμένους αθλητές μας είναι πλέον οι Ολυμπιακοί Αγώνες που θα διεξαχθούν του χρόνου τέτοια εποχή στο Παρίσι.
Αλλωστε αυτές τις ημέρες συμπληρώθηκαν 19 χρόνια από τις ένδοξες στιγμές που έζησαν η Αθήνα και ολόκληρη η Ελλάδα στους «δικούς μας» Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004... Μια εποχή που όλοι ασφαλώς τη θυμόμαστε με νοσταλγία για όσα κατάφερε να πετύχει η χώρα μας μέσα και έξω από τα γήπεδα, με μια άρτια διοργάνωση να εντυπωσιάζει όλο τον πλανήτη και τις τελετές έναρξης και λήξης που ταξίδεψαν από τις οθόνες της τηλεόρασης σε δεκάδες χώρες όλου του κόσμου και πέρασαν από τα μάτια δισεκατομμυρίων τηλεθεατών να διαφημίζουν το ελληνικό μεγαλείο.
Συγκλονιστική εξάλλου και άξια αναφοράς ήταν η στάση του Τεντόγλου κατά τον τελικό του αθλήματός του στο παγκόσμιο πρωτάθλημα ανοιχτού στίβου, όπου ενθάρρυνε τον συναθλητή του από τη Τζαμάικα στον οποίο απέμενε το τελευταίο άλμα, που αν ήταν καλύτερο από αυτό του Ελληνα πρωταθλητή θα του στερούσε το χρυσό μετάλλιο! Αυτό δείχνει ξεκάθαρα ότι οι αθλητές της χώρας μας διακατέχονται από αξίες και ιδανικά, αλλά κυρίως από το ευ αγωνίζεσθαι το οποίο είχαν διδάξει πρώτοι οι αρχαίοι πρόγονοί μας, επιβεβαιώνοντας ότι και η σημερινή Ελλάδα είναι η Ελλάδα των αξιών, του αθλητισμού, της υπερηφάνειας.
