Στη Νάξο, ένα τραπέζι με μεζέδες και κρασί μετατράπηκε σε θέατρο ντροπής. Η «Αξιώτισσα», μια από τις πιο γνωστές ταβέρνες του νησιού, έγινε πρωτοσέλιδο στη Daily Mail όχι για τη φημισμένη της κουζίνα, αλλά για την απερίγραπτη συμπεριφορά του ιδιοκτήτη της απέναντι σε μια παρέα 13 Εβραίων από το Λονδίνο. Όχι επειδή δεν πλήρωσαν – όπως υποστήριξε η επιχείρηση – αλλά γιατί βρέθηκαν μπροστά σε έναν ιδιοκτήτη που μπέρδεψε την ταβέρνα με πολιτικό καφενείο.
Η αφορμή; Δυο αυτοκόλλητα και αφίσες «υπέρ της Παλαιστίνης» στους τοίχους. Μια έφηβη επισκέπτρια τις είδε στην τουαλέτα και ρώτησε τη σερβιτόρα γιατί υπάρχουν. Από εκεί και πέρα, η βραδιά εκτροχιάστηκε. Ο ιδιοκτήτης, αντί να δώσει μια ψύχραιμη απάντηση, τους πέταξε έξω με φωνές: «Σιωνιστές! Φύγετε από το εστιατόριό μου». Σκηνές που θύμιζαν άλλες σκοτεινές εποχές, με χλευασμούς και χειροκροτήματα πελατών την ώρα που η παρέα έφευγε.
Και εδώ μπαίνει το εύλογο ερώτημα: γιατί μόνο αφίσες για την Παλαιστίνη; Γιατί όχι και για την Ουκρανία, όπου εδώ και τρία χρόνια χιλιάδες άμαχοι σκοτώνονται από τη ρωσική εισβολή; Γιατί όχι και για την Κύπρο, όπου η μισή πατρίδα παραμένει υπό τουρκική κατοχή; Μάλλον εκεί δεν υπάρχει «σωστή μεριά της Ιστορίας». Ο πόνος φαίνεται πως μετριέται επιλεκτικά.
Η απάντηση της επιχείρησης στο Facebook ήρθε να προσθέσει λάδι στη φωτιά. Δεν μίλησε για τουρισμό, φιλοξενία ή σεβασμό στον πελάτη. Μίλησε για «γενοκτονία», για «εγκληματίες πολέμου», για «υποστηρικτές του Νετανιάχου». Αντί για αυτοκριτική, ακολούθησε πολιτική καταγγελία και στοχοποίηση μιας τουρίστριας ως «στελέχους οργανισμού» που κάνει συναντήσεις με Ισραηλινούς υπουργούς. Αυτά δεν είναι επιχειρηματική στάση. Είναι πολιτικός ακτιβισμός με πιάτα και λογαριασμούς.
Μόνο που οι τουρίστες δεν πάνε στη Νάξο για να δώσουν ιδεολογικά διαπιστευτήρια. Πάνε για να γευτούν την ελληνική κουζίνα, να απολαύσουν τη θάλασσα και να βρουν φιλοξενία. Αντ’ αυτού, βρέθηκαν στο στόχαστρο ενός ιδιοκτήτη που θεώρησε ότι η ταβέρνα του είναι χώρος δημόσιας αντιπαράθεσης.
Στον τουρισμό, η πρώτη εντύπωση είναι τα πάντα. Και στη «φιλοξενία» της Αξιώτισσας η Ελλάδα πήρε αρνητική δημοσιότητα διεθνώς. Όχι για τις γεύσεις της, αλλά για τις φωνές, τα χειροκροτήματα και τις κατηγορίες. Ένα περιστατικό που έδειξε ότι όταν το πολιτικό πάθος μπαίνει στο πιάτο, η ζημιά είναι ανεπανόρθωτη.
Η Ελλάδα δεν χρειάζεται ταβέρνες-κηρύγματα. Χρειάζεται ταβέρνες-καταφύγια φιλοξενίας. Στη Νάξο, δυστυχώς, σερβιρίστηκε μίσος αντί για φαγητό.
