Η αλήθεια έχει πεισματάρικο χαρακτήρα. Όσο κι αν την καλύπτεις με φωνές, συνθήματα και «συγκλονιστικές αποκαλύψεις», κάποια στιγμή βγαίνει στην επιφάνεια. Αυτό ακριβώς συμβαίνει τώρα με το πόρισμα της Πυροσβεστικής για την τραγωδία στα Τέμπη. Ένα πόρισμα που καταρρίπτει, με ψυχρή τεχνική γλώσσα, τις φαντασιώσεις περί «παράνομου εύφλεκτου φορτίου».
Η έρευνα έδειξε πως η δεύτερη καμπίνα της εμπορικής αμαξοστοιχίας δεν έφερε ίχνη καύσης. Μόνο στρεβλώσεις από τη σύγκρουση. Ούτε έκρηξη, ούτε πυρόσφαιρες, ούτε μυστικά κοντέινερ. Όλα αυτά ήταν ένα αφήγημα που βόλευε κάποιους. Γιατί δεν είχε σχέση με την πραγματικότητα, αλλά με την πολιτική εκμετάλλευση του πόνου.
Η αντιπολίτευση, και ειδικά το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη, οφείλει μια θεσμική συγγνώμη. Γιατί αντί να υπερασπιστεί τον δημόσιο διάλογο, προτίμησε να πατήσει πάνω στις φωνές συνωμοσιολογίας που εκτόξευσε η «Πλεύση Ελευθερίας» και ο Βελόπουλος. Με αυτόν τον τρόπο μετέτρεψε το Κοινοβούλιο σε βάλτο ψευδαισθήσεων. Έναν χώρο όπου η σοβαρότητα θυσιάστηκε στο βωμό της μικροπολιτικής.
Εκατομμύρια πολίτες οδηγήθηκαν στους δρόμους με συνθήματα και ψέματα. Με χέρια υψωμένα, αλλά με πληροφόρηση παραμορφωμένη. Και φυσικά δεν έλειψε το ξύλο. Οι πλατείες έγιναν πεδίο έντασης, όχι δικαίωσης. Η κοινωνία έπεσε θύμα μιας σκόπιμης παραπλάνησης που εργαλειοποίησε τον θάνατο δεκάδων νέων ανθρώπων.
Το ερώτημα είναι απλό: ποιος θα λογοδοτήσει για αυτή τη συνειδητή δηλητηρίαση του δημόσιου διαλόγου; Όχι οι τεχνικοί, όχι οι πραγματογνώμονες, όχι οι ειδικοί. Αυτοί μίλησαν με δεδομένα. Το πολιτικό σύστημα της αντιπολίτευσης είναι που χρωστάει απαντήσεις.
Ο κ. Ανδρουλάκης ειδικά δεν μπορεί να παριστάνει τον αμέτοχο. Συμπλέοντας με τη ρητορική της κυρίας Κωνσταντοπούλου, υιοθέτησε ένα επικίνδυνο αφήγημα. Όχι γιατί πίστευε πραγματικά στις «πυρόσφαιρες», αλλά γιατί του πρόσφερε πρόσκαιρο πολιτικό κέρδος.
Τώρα που η αλήθεια βγήκε στην επιφάνεια, μένει να δούμε αν θα βρει το θάρρος να πει μια λέξη: συγγνώμη. Όχι μόνο προς την κυβέρνηση, αλλά κυρίως προς τους πολίτες. Γιατί οι πολίτες αξίζουν κάτι καλύτερο από πολιτικούς που ποντάρουν στον φόβο. Αξίζουν αλήθεια.
