Η εσωκομματική κρίση που ταλανίζει τον ΣΥΡΙΖΑ και οι αποχωρήσεις στελεχών έχουν βγάλει ξανά στην επιφάνεια τα λεγόμενα… αριστερόμετρα. Ποιος είναι δηλαδή αυτός που θα καταφέρει να εκπροσωπήσει με τον καλύτερο, τάχα, τρόπο τον κόσμο της Αριστεράς και ποιος είναι εκείνος που, τάχα, πρόδωσε τις αρχές του. Όλα αυτά σε ένα κόμμα που τα τελευταία χρόνια και με την αφορμή μάλιστα της λεγόμενης «αριστερής διακυβέρνησης» μετατράπηκε σε έναν
ιδεολογικό αχταρμά, φιλοξενώντας, εκτός από τα παραδοσιακά στελέχη που βρίσκονταν στην Κουμουνδούρου από τα χρόνια της ίδρυσης ακόμα του ενιαίου Συνασπισμού, έως και… τέως ακροδεξιούς που είχαν πολιτευτεί με τους Ανεξάρτητους Ελληνες του Πάνου Καμμένου και απορροφήθηκαν από τον (κυβερνητικό) ΣΥΡΙΖΑ.
Γράφει η Έρση Παπαδάκη
Ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας έκανε άλλωστε την επιλογή να αγκαλιαστεί (κυριολεκτικά) και να συμπορευτεί με τον κ. Καμμένο από την πρώτη στιγμή της διακυβέρνησής του, φτάνοντας ακόμη και στο σημείο οι ιδεολογικές διαφορές ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ σε πολλά θέματα να μην είναι ευδιάκριτες, παρά τις πολιτικές καταβολές του καθενός. Το οξύμωρο του πράγματος δείχνει άλλωστε το γεγονός ότι σε «δύσκολα» νομοσχέδια –κυρίως αυτά που αφορούσαν τη διαφορετικότητα ή τα δικαιώματα συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων, όπως π.χ. τα ομόφυλα ζευγάρια– ο ΣΥΡΙΖΑ εξασφάλιζε στη Βουλή τις ψήφους του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ ή του Ποταμιού και έχανε τις ψήφους των ΑΝΕΛ, οι οποίοι όμως συνέχιζαν να στηρίζουν κατά τ’ άλλα την κυβέρνηση!
Σε απόλυτη σύγχυση
Ακόμη πιο ενδιαφέρον είναι πάντως ότι αυτή η ερμαφρόδιτη κατάσταση ουδόλως φαίνεται να προβλημάτισε την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία άδραξε την ευκαιρία για να παραμείνει γαντζωμένη στην εξουσία. Οι μόνοι που αντέδρασαν κατά καιρούς ήταν η λεγόμενη «ομάδα των 53» ή άλλα παραδοσιακά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία συμπτωματικά ή μη σήμερα βρίσκονται στο στόχαστρο του Στέφανου Κασσελάκη. Γεγονός που αναδεικνύει όχι απλώς τη σύγχυση που επικρατεί στην Κουμουνδούρου, αλλά και τον καιροσκοπισμό της ηγετικής ομάδας – ανεξαρτήτως του αν πρόκειται για τον νεόκοπο ηγέτη και τους συνεργάτες του ή για τον κ. Τσίπρα. Άλλωστε, είναι γνωστό ότι κάποια στελέχη που έχουν συνειδητά το ρόλο των «σκληρών» βρίσκονταν αθόρυβα ή μη στον πυρήνα της ηγετικής ομάδας του κ. Τσίπρα και παραμένουν τώρα σ’ αυτήν του κ. Κασσελάκη.
Στην ερώτηση εξάλλου τι εκπροσωπεί πραγματικά ο ΣΥΡΙΖΑ απέτυχε να απαντήσει με καθαρό τρόπο τα τελευταία χρόνια ο κ. Τσίπρας και προφανώς δυσκολεύεται έτι περαιτέρω τώρα ο κ. Κασσελάκης, ο οποίος συνειδητά έχει παρουσιάσει ένα διαφορετικό προφίλ που επενδύει κυρίως στο lifestyle παρά στην παραγωγή πολιτικής και την παράθεση ιδεών και προτάσεων, όσο κι αν ο ίδιος το αρνείται και ισχυρίζεται το αντίθετο, δηλώνοντας «κουρασμένος από την υπερπροβολή του». Ακόμη και οι εσωτερικές διεργασίες των οποίων γίναμε μάρτυρες το τελευταίο Σαββατοκύριακο δείχνουν ότι τα ίδια τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, πλην μιας μικρής ομάδας των παραδοσιακών στελεχών, δυσκολεύονται να κατανοήσουν τι ακριβώς εκπροσωπούν και να σεβαστούν τις διαδικασίες και την ιστορία ενός, υποτίθεται, αριστερού κόμματος, με πρώτο το σεβασμό στη διαφορετική άποψη.
Ο κ. Κασσελάκης και η ηγετική ομάδα βέβαια είναι φανερό πως εκτιμούν ότι μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορούν να ξεπεράσουν τις εσωκομματικές αναταράξεις και να βγει έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ από τη φάση αποσύνθεσης στην οποία βρίσκεται μετά τις εκλογές, απογοητεύοντας ακόμη και τους εναπομείναντες ψηφοφόρους του. Σίγουρα όμως δεν μπορεί ο ίδιος και οι στενοί του συνεργάτες –με πρώτον ασφαλώς τον γνωστό και μη εξαιρετέο Παύλο Πολάκη– να παίρνουν ανά χείρας τα αριστερόμετρα και να κρίνουν τους συντρόφους τους, δείχνοντας μάλιστα σε πολλούς από αυτούς και το δρόμο της εξόδου.
Αποχαιρέτα τον (αριστερό) ΣΥΡΙΖΑ που χάνεις, λοιπόν, κατά παράφραση και του γνωστού μας ποιητή; Ή επιβεβαίωση αυτού που είχε πει για τις «αυταπάτες» σε ανύποπτο χρόνο ο κ. Τσίπρας; Πιθανότατα και τα δύο, αν κάποιος εξακολουθεί να βρει… αριστερά ψήγματα στο σημερινό μωσαϊκό του ΣΥΡΙΖΑ.
