«Πίσω στο μακρινό παρελθόν για κάποιους, αλλά και κοντινό για κάποιους άλλους, όταν με μάθαιναν να εναντιώνομαι σε κάτι που δεν μου άρεσε, μου έλεγαν να το κάνω με τον λόγο, με επιχειρήματα και σίγουρα χωρίς καθόλου βία. Κάπως έτσι μάλλον έμαθαν και αυτούς να εναντιώνονται στον ''εξευγενισμό'' της γειτονιάς τους (λες και δεν είναι και δική μας γειτονιά), που μάλλον προκάλεσε ένα ανθοπωλείο» – με αυτήν την ανάρτηση ο Αλέξανδρος Γκικόπουλος, ιδιοκτήτης ενός πολύ όμορφου καταστήματος στην πολύπαθη γειτονιά των Εξαρχείων, του Polyamorous στη Μαυρομιχάλη, γράφει για να μοιραστεί τον πόνο του μετά την επίθεση που δέχτηκε όταν «άγνωστοι» δράστες εισέβαλαν στο κατάστημά του και έσπασαν δεκάδες μπουκάλια κρασιού, ενώ κατέστρεψαν και τα λουλούδια που πουλάει.
Μέσα σε δευτερόλεπτα έκαναν γης Μαδιάμ ό,τι βρήκαν μπροστά τους με τη γνωστή μανία όσων θεωρούν πως βανδαλίζοντας τον κόπο του άλλου υπηρετούν το κοινό καλό, το οποίο είναι κοινό απλώς επειδή σφηνώθηκε μια μέρα στο δικό τους κεφάλι. Και για να μην υπάρξει παρανόηση ή σύγχυση με τίποτα άλλους, που επιδίδονται σε παρόμοιες πράξεις, φεύγοντας πέταξαν και τρικάκια.
Είναι αυτή η λαίλαπα των διαφόρων συλλογικοτήτων που ερευνούν τα όρια του παραλόγου και εκφράζονται συνήθως καταστρέφοντας ό,τι τους μπαίνει στο μάτι, ό,τι είναι λίγο πιο κλασάτο, ό,τι έχει ξεφύγει από τη νόρμα των Εξαρχείων, που είναι μόνο μουντζούρα, χαβαλές, ντου από παντού σε οτιδήποτε πάει να δώσει μια νότα λιγότερο δυσάρεστη, σε οποιοδήποτε ψήγμα πολιτισμού έξω από τη λινάτσα και το καφάσι με τις μπίρες, τον μπάφο και την ντουντούκα, τα ξερατά και τον τσαμπουκά, τον σαματά μέχρι πρωίας και τα ρημαγμένα κτήρια – ναι, αυτά που κατά τον κύριο Δούκα των Αθηνών πρέπει να δοθούν ως χώροι έκφρασης συλλογικοτήτων, μπαχαλοτήτων και λοιπών μουρλικοτήτων.
