Στην αργκό η κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ περιγράφεται με τη λέξη «ξεκατίνιασμα», αν και το χαμηλό επίπεδο της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν οφείλεται τόσο στη χυδαιότητα της εκφοράς του λόγου μεταξύ των στελεχών του, όσο στην εχθροπάθεια που γονιδιακά ορίζει τα πολιτικά χαρακτηριστικά του χώρου και ως εκ τούτου καθορίζει τη συμπεριφορά τους.
Όχι μόνο έναντι των αντιπάλων, αλλά και μεταξύ τους, όπως καταδεικνύεται από τη σχέση «δανειστή»-Κασσελάκη και «δανειολήπτη»-ΣΥΡΙΖΑ.
Ο πρόεδρος δανείζει τα λεφτά του, αλλά ο απολυθείς οικονομικός διευθυντής ισχυρίζεται ότι δεν χρειάστηκαν και επεστράφησαν στον λογαριασμό του προέδρου. Κάτι είχε πει κάποτε ο Πάγκαλος επ’ αυτού, αλλά έπεσαν να τον φάνε.
Ωστόσο, αυτό που χρήζει προσοχής είναι αφενός η… «προοδευτική» αφασία όσον αφορά το ταμείο ενός κόμματος που επιχορηγείται από το Δημόσιο, μια και εδώ δεν μιλάμε για εταιρεία. Αφετέρου το τέλος της ασυλίας που απολάμβαναν οι «ξεκατινιασμένοι» μετά την παρέμβαση της Δικαιοσύνης.
Διότι μπορεί να διατείνεται ο κ. Κασσελάκης ότι δεν έχει να κρύψει τίποτα, σκεφθείτε όμως τι θα γινόταν εάν ο κ. Μητσοτάκης δάνειζε τη ΝΔ, και μάλιστα από λογαριασμό δολαρίων;
Αναμένουμε εισαγγελική παρέμβαση και για το «τσουβάλιασμα» στη σκευωρία Novartis που προκάλεσε «σκοτοδίνη» στον… επίσημο τότε υπουργό Δικαιοσύνης κ. Κοντονή, μια και κατά τα λεγόμενά του στο Μαξίμου έδρευε το παρα-υπουργείο Δικαιοσύνης.
Άλλωστε ο πρόεδρος Κασσελάκης δεν φαίνεται να έχει πρόβλημα: «Στείλτε όσους εισαγγελείς θέλετε», είπε, και αυτοί έστω και με καθυστέρηση έρχονται και μάλιστα με φόρα…
