Σε ένα άνευ προηγουμένου σόου προχώρησε ο Νίκος Ανδρουλάκης στη Βουλή εξαπολύοντας ύβρεις και έωλες κατηγορίες κατά του πρωθυπουργού σε μια προσπάθεια να πείσει πως η πρόταση του ΠΑΣΟΚ για προανακριτική επιτροπή δεν αποτελεί μια σαφή κομματική επιχείρηση δολοφονίας χαρακτήρων.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης έδειξε ότι η καταστροφολογία και η τοξικότητα αποτελούν τη βασική τακτική του ΠΑΣΟΚ και κυρίως ότι μπροστά στην αδυναμία έκφρασης πολιτικού λόγου και προτάσεων έχει στόχο την ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής της χώρας. Μάλιστα, επιχείρησε να συνδέσει μέχρι και το θέμα των νομίμων επισυνδέσεων της ΕΥΠ και των παρακολουθήσεων από παράνομα λογισμικά με την υπόθεση της τραγωδίας των Τεμπών.
Μπορεί το ΠΑΣΟΚ να μην υπέγραψε την πρόταση που θέτει θέμα «εσχάτης προδοσίας» για τον ίδιο τον πρωθυπουργό της χώρας και μπορεί στην πρότασή του να μην αναφέρεται σε ζητήματα κακουργηματικών πράξεων, όμως ο πρόεδρός του έδειξε πως η τοξικότητα έχει πολλά πρόσωπα.
Κατηγόρησε τον πρωθυπουργό ότι έδωσε παράσταση την ώρα που εμφανίσθηκε σε έξαλλη κατάσταση να επιρρίπτει ευθύνες κατά πάντων, φτάνοντας στο σημείο να επαναλαμβάνει την παράλογη σκέψη που αποτυπώνεται στην πρόταση για προανακριτική ότι αφού κατηγορούνται οι υπηρεσιακοί παράγοντες για κακουργηματικές πράξεις πρέπει να κατηγορηθεί και ο υπουργός που έχει την πολιτική εποπτεία.
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έφτασε στο σημείο να μιλήσει για «αυτογελοιοποίηση» του πρωθυουργού και υποστήριξε πως είναι «πλυντήριο της διαπλοκής και των πολιτικών ευθυνών της ΝΔ» και μάλιστα κάλεσε τους βουλευτές της ΝΔ να ψηφίσουν τη δική του πρόταση θέτοντας και θέμα συνείδησης σε μια απέλπιδα προσπάθεια να εγείρει ζητήματα εντός της κοινοβουλευτικής ομάδας της κυβερνώσας παράταξης.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης επιβεβαίωσε με την ομιλία του στη Βουλή ότι «αυτός είναι». Ότι δεν προτίθεται να αλλάξει και ότι όσο περνά ο καιρός και αδυνατεί να ανακάμψει τόσο θα επιλέγει την τοξικότητα και τον λαϊκισμό ως όπλα για την αντιμετώπιση της κυριαρχίας Μητσοτάκη και της ΝΔ στο πολιτικό σκηνικό.
Αδυνατώντας να διαμορφώσει έστω μια υποτυπώδη πολιτική ατζέντα επιχειρεί μια προσωπικού επιπέδου αντιπαράθεση με ύβρεις και ακραίους χαρακτηρισμούς.
