Μια ακόμη παρωδία στη Βουλή, ένα ακόμη κήρυγμα ηθικής ανωτερότητας από τον Νίκο Ανδρουλάκη. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ– συγγνώμη, του «ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ» (μην ξεχνιόμαστε) – ανέβηκε στο βήμα όχι για να μιλήσει, αλλά για να στήσει ένα μικρό δικαστικό reality show με τίτλο «Ο Κυριάκος και οι 57 σκιές». Με ύφος που θύμιζε κάτι ανάμεσα σε έκτακτο ανακριτή και θλιμμένο εκπρόσωπο της κάθαρσης, κατηγόρησε τον πρωθυπουργό για συγκάλυψη, αυτοθυματοποίηση και γιατί όχι συνταγματική παρακμή.
Είναι πραγματικά συγκινητικό να βλέπεις το ΠΑΣΟΚ να μιλάει για θεσμική εντιμότητα και μηδενική ανοχή στη συγκάλυψη. Το ίδιο ΠΑΣΟΚ που έφερε τον τον Τσοχατζόπουλο, τον Παπαντωνίου και μια ωραία ευρωσοσιαλιστική κουλτούρα διαπλοκής. Τώρα, υπό τον νέο ηγέτη του, σέρνει ξανά το άρμα της ηθικής αναγέννησης. Μια επιστροφή στις ρίζες του ορθού λόγου ή αλλιώς της επιλεκτικής αγανάκτησης.
Η ομιλία του Ανδρουλάκη ήταν γεμάτη πομπώδεις εκφράσεις τύπου «σχέδιο συγκάλυψης», «θεσμική παρακμή» και «ψεύτικο κατηγορητήριο», σε μια προσπάθεια να φανεί ότι το ΠΑΣΟΚ έχει όχι μόνο άποψη, αλλά και… νομική επάρκεια. Φυσικά, η πρόταση του ΠΑΣΟΚ είναι «η μόνη που στέκεται νομικά» – γιατί το είπε ο ίδιος. Το γεγονός ότι το Σύνταγμα προβλέπει συγκεκριμένες διαδικασίες και ότι οι αρμόδιες αρχές έχουν ήδη αναλάβει δράση, προφανώς είναι λεπτομέρειες άνευ σημασίας μπροστά στο μεγαλείο της αντιπολιτευτικής ρητορικής.
Και επειδή το αφήγημα χρειάζεται δράμα, ο Ανδρουλάκης μας χάρισε και την κλασική σκηνή ηθικής καταγγελίας: «Ποιος είναι το θύμα, κύριε Μητσοτάκη;». Σωστά. Μήπως όμως να αναρωτηθούμε κι εμείς ποιος είναι ο υποκριτής, κύριε Ανδρουλάκη; Ο άνθρωπος που καταγγέλλει τους άλλους για «επικοινωνιακά παιχνίδια» την ώρα που παίζει το δικό του μικροκομματικό θέατρο, με φόντο τον ανθρώπινο πόνο και την αγωνία της κοινωνίας;
Όλα αυτά, φυσικά, στο πλαίσιο της σοβαρής και νομικά στέρεης πρότασης του ΠΑΣΟΚ. Της πρότασης που, κατά δήλωση του αρχηγού του, δεν έχει ίχνος πολιτικής σκοπιμότητας, απλώς έτυχε να φωτογραφίζει την κυβέρνηση και να αγνοεί επιδεικτικά ό,τι προηγήθηκε. Είναι η πρόταση που, αν δεν γίνει δεκτή, απειλεί τη Δημοκρατία, τη Δικαιοσύνηκαι, γιατί όχι, και την ίδια τη Λογική.
Γιατί στον κόσμο του Ανδρουλάκη, αν δεν είσαι μαζί του, μάλλον είσαι υπέρ της συγκάλυψης. Κι αν δεν ψηφίσεις την πρόταση του ΠΑΣΟΚ, τότε προφανώς είσαι απέναντι στην αλήθεια, την ηθική, το Σύνταγμα, τον Ροβεσπιέρο και τον Διαφωτισμό συνολικά.
Όσο για τους πολίτες; Αυτοί παρακολουθούν την «παράσταση» χωρίς να χειροκροτούν. Γιατί κάπου εκεί, ανάμεσα στις φωνές περί θεσμικότητας και στους τίτλους «νομικά στέρεων προτάσεων», αρχίζει να φαίνεται η γύμνια του πολιτικού τακτικισμού.
