Προσωπικά ο Νικος Ανδρουλάκης και δια της εκπροσώπου του, Δώρας Αυγέρη, ο Στέφανος Κασσελάκης, στηρίζουν τη συκοφαντία. Και προκειμένου να δώσουν πολιτική κάλυψη σε όσους συκοφαντούν τη βαπτίζουν… έρευνα.
Η δήλωση του Νίκου Ανδρουλάκη και η ανάρτηση της Δώρας Αυγέρη σε μια προσπάθεια επηρεασμού της δικαιοσύνης και στήριξης όσων επιχείρησαν τη συκοφάντηση του πρώην διευθυντή του γραφείου του πρωθυπουργού, Γρηγόρη Δημητριάδη, είναι χαρακτηριστικές των θέσεων και των προθέσεων των δύο κομμάτων.
Διότι όπως προκύπτει από τις ανακοινώσεις που εκδόθηκαν και τα δύο κόμματα εμφανίζονται να τάσσονται κατά της προσπάθειας οποιουδήποτε να αντιμετωπίσει αυτούς που λασπολογούν σε βάρος του, ακόμη και με δημοσιεύματα ή αναρτήσεις. Διότι αυτό που καταγγέλλουν είναι ουσιαστικά η προσπάθεια ενός πολίτη να καθαρίσει τ όνομά του.
Το γεγονός πως ο Γρηγόρης Δημητριάδης έφτασε στη δικαιοσύνη οφείλεται ακριβώς σε αυτή την προσπάθεια. Να διαπιστωθεί μπροστά στους δικαστές κατά πόσο αυτά που επιχείρησαν να του προσάψουν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Και είναι αυτός που το 2022 ζήτησε να εκδικαστεί η υπόθεση εν αντιθέσει με τους συγγραφείς των αφηγημάτων που ζήτησαν αναβολή.
Σε κάθε περίπτωση το να επιχειρεί κάποιος να αναδείξει την αλήθεια σίγουρα δεν αντιστρατεύεται οποιαδήποτε ελευθερία είτε του Τύπου είτε οποιουδήποτε άλλου. Αντιθέτως συμβάλει στη διαφάνεια.
Ως προς τα περί «φίμωσης και εκφοβισμού» έχουν ξαναειπωθεί. Για οποιονδήποτε δεν αποδέχεται τις επιθέσεις, τη στοχοποίηση και τη δολοφονία χαρακτήρων. Ενώ σε ό,τι αφορά το θέμα της χρηματικής εξόντωσης αν μη τι άλλο ο Γρηγόρης Δημητριάδης έχει δηλώσει πως θα διατεθούν για καλό σκοπό. Κάτι που ούτως ή άλλως πράττει ως ιδιώτης…
Σύμφωνα με τον Νίκο Ανδρουλάκη »η ερευνητική δημοσιογραφία ήταν εκείνη, που αποκάλυψε κρίσιμες πτυχές του σκανδάλου των παράνομων παρακολουθήσεων, μιας από τις νοσηρότερες υποθέσεις παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, υπονόμευσης του κράτους δικαίου και των δημοκρατικών θεσμών.
Αποτελεί ευθεία προσπάθεια φίμωσης και εκφοβισμού των δημοσιογράφων η εξοντωτική αγωγή του Γρηγόρη Δημητριάδη σε βάρος της Εφημερίδας των Συντακτών, των Reporters United και του Θανάση Κουκάκη. Την ώρα μάλιστα που ενάμιση χρόνο μετά, δεν έχουν αποδοθεί ευθύνες στους υπαίτιους αυτού του σκανδάλου και πολλάκις η Κυβέρνηση ενορχήστρωσε τη συγκάλυψη τους.
Η προστασία της ελευθερίας του Τύπου είναι βασικός πυλώνας της λειτουργίας της Δημοκρατίας και γι’ αυτό στεκόμαστε στο πλευρό όσων διώκονται γιατί υπηρετούν το λειτούργημά τους».
Από κοντά και η Δώρα Αυγέρη σύμφωνα με την οποία «το Μαξίμου έχει καταστήσει την Ελλάδα υπόλογη στους ευρωπαϊκούς θεσμούς-μάλιστα δύο φορές το τελευταίο δεκαήμερο- για καταπάτηση του κράτους δικαίου και της ελευθερίας του τύπου.
Οι αγωγές-«slapps» σε βάρος δημοσιογράφων αποτελούν συνήθη πρακτική προκειμένου να καμφθεί η ερευνητική δημοσιογραφία, ώστε να μην ελέγχει την πολιτική και οικονομική εξουσία.
Αυτό επιχειρείται και με τις αγωγές εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ σε βάρος δημοσιογράφων που ερευνούν το σκάνδαλο των παράνομων παρακολουθήσεων.
Η ανεξάρτητη δημοσιογραφία δεν κάμπτεται, η ανεξάρτητη Δικαιοσύνη θα γίνει η ασπίδα προστασίας της».
Πέραν των ομοιοτήτων το πρόβλημα είναι η σύγχυση. Αυτή που αφορά στην ερευνητική δημοσιογραφία και την συκοφαντία. Και η οποία σε ορισμένες περιπτώσεις είναι δύσκολο να γίνει ορατή η λεπτή αυτή κόκκινη γραμμή σε άλλες όμως είναι εξόφθαλμη…
