Είναι πρόδηλον ότι η αναμόρφωση των πανεπιστημίων, με τις πρόσφατες τροποποιήσεις επί του «φοιτητικού ασύλου» αλλά και η, εν γένει, άρση των ακατάληπτων, χρονίως σοβούντων ιδεοληπτικών προκαταλήψεων αναφορικώς προς την, εν Ελλάδι, εγκαθίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων, δημιούργησε μία καινοφανή σύγχρονη πραγματικότητα εις, τη μέχρι άρτι προσφάτως αιμάσσουσα, ανώτατη εκπαίδευση.
Εν τούτοις, όμως, παρά τις αλλεπάλληλες προσπάθειες θεσμικής ανακαινίσεως και συνακολούθως αναβαθμίσεως των ελληνικών πανεπιστημίων, η «σκοταδιστική» αριστερά, ομνύει πίστη, εισέτι και σήμερον, σε παρωχημένες ολοκληρωτικές πρακτικές επιβολής, εν τη κυριολεξία «ξύλοις και ροπάλοις», της κουλτούρας της βίας, αδιαφορώντας εξ αντιδιαστολής, τω όντι, για τον δημόσιο χαρακτήρα των πανεπιστημίων αλλά και τη δημόσια εικόνα της πατρίδος μας, εις τον τομέα αυτόν, εις την Ευρώπη αλλά και παγκοσμίως.
Η υπόθαλψη φαινομένων βίας, ή η σιωπηρά συνέργεια, συνεπικουρία, υποδαύλιση και ανοχή των αυθαίρετων καταλήψεων εις τους «ιερούς» χώρους διδασκαλίας αποτελεί ένας μέρος της μηδενιστικής αντιλήψεως της Αριστεράς περί τους θεσμούς, την υπόσκαψη των θεμελίων της δημοκρατικής λειτουργίας των πανεπιστημίων, αλλά και τη στανική, αυθαίρετη και άναρχη επιβολή της όποιας βίας ως κυρίαρχη νοοτροπία και αντίληψη συνύπαρξης εις τους χώρους των πανεπιστημίων.
Η υπερεκχειλίζουσα αυτή ταύτη νοοτροπία της Αριστεράς αποτυπώνεται και εξεικονίζεται ευγλώττως εις τη νοσηρά αντίληψή της περί του δημοσίου χαρακτήρα του πανεπιστημίου, όπου, διαχρονικώς και συστηματικώς, συμβάλλει απεριφράστως, διά των πράξεων και των παραλείψεών της, ως έκφανση εξάλλου της ιδεοληψίας της, τα πανεπιστήμια, να μετατρέπονται ευθέως εις καταφύγιο κακοποιών στοιχείων, εις άντρο υποθάλψεως εγκληματιών, οι οποίοι, επί της ουσίας, βυσσοδομούν κατά του δημοσίου πανεπιστημίου, βανδαλίζοντας επί τη πράξει ανενδοιάστως τη δημόσια περιουσία των φορολογουμένων πολιτών.
Άρα η Αριστερά αναληθώς διαρρηγνύει δήθεν τα ιμάτιά της ή τάχα όλως υποκριτικώς φέρεται ότι στέργει προς διάσωσιν του δημοσίου χαρακτήρα του πανεπιστημίου υπέρ του πένητος λαού, τη στιγμή την οποία η ιδία ανυπερθέτως καθίσταται ηθικός αυτουργός και ιθύνων νους του βανδαλισμού των δομών αυτού, διά των εκασταχού προστηθέντων, τελούντων εν διατεταγμένη υπηρεσία εγκαθέτων φερεφώνων της, ήτοι του κομματικού της στρατού, με αποτέλεσμα, διά την αποκατάσταση των προκληθέντων εκτεταμένων, ένεκεν και συνεπεία της δράσεώς των, υλικών ζημιών να επιβαρύνεται, εν τέλει, ο απλός πολίτης εκ των επαχθών φόρων του.
Η δημοκοπική αυτή αντίληψη ότι τα δημόσια πανεπιστήμια καθίστανται ή δέον όπως διασώζονται ως, οπωσούν, προπύργιο της φαιάς και αναχρονιστικής και άκρως αντιδημοκρατικής κουλτούρας της Αριστεράς, ως δηλαδή προμαχώνας της ακραιφνούς άναρχης και μηδενιστικής αντιλήψεώς της, επιβάλλεται αμελλητί να εκριζωθεί και να εκλείψει, αυθωρεί και παραχρήμα, με τις ανάλογες αποφασιστικές νομοθετικές πρωτοβουλίες άπαξ και διά παντός, διότι η Ελλάδα έχει αδήριτη ανάγκη από συνεχή βήματα προόδου και εξελίξεως και όχι να όζει βίας, να βρίθει παρακμικής αποσυνθέσεως και ανελευθερίας, καθότι τα πανεπιστήμια συνιστούν, εκ των ων ουκ άνευ, τα υγιή φυτώρια διαδόσεως γνώσεων, πολιτισμικής οσμώσεως και ιδεολογικής αλληλεπιδράσεως.
Συνελόντι ειπείν: «Η Ιστορία της ανθρωπότητας είναι μία Οδύσσεια, θα διαπράτταμε ασυγχώρητο λάθος, έναντι των αναρίθμητων αγέννητων γενεών του μέλλοντος αν ήταν να ενεργήσουμε όχι σαν τον Οδυσσέα αλλά σαν τον Αίαντα» Α. Τoynbee Change and habit (1966).
*Ο Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς είναι δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω και Στ.Ε., ανεξάρτητος βουλευτής.
