Σαν σήμερα, στις 12 Δεκεμβρίου 1868 ιδρύθηκε το σώμα που αργότερα θα γνωρίζαμε ως Προεδρική Φρουρά. Ένα άγημα που ξεκίνησε ως ταπεινό στρατιωτικό σώμα ακριβείας και κατέληξε σε ζωντανό σύμβολο της νεότερης ελληνικής ιστορίας. Σαν σήμερα, λοιπόν, γεννήθηκε ένας θεσμός που δεν εκπροσωπεί απλώς την ευταξία και την πειθαρχία, εκπροσωπεί τη μνήμη, την αξιοπρέπεια και το συλλογικό μας χρέος.
Από τις πρώτες κιόλας δεκαετίες λειτουργίας της, η φρουρά εξελίχθηκε. Πέρασε από περιόδους Ανακτορικής Φρουράς, ανέλαβε καθήκοντα φύλαξης της Σημαίας και του ιερού χώρου του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη, και τελικά, το 1974, μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, πήρε την ονομασία που φέρει μέχρι σήμερα. Ένα σώμα που δεν άλλαξε μόνο ονόματα, αλλά προσαρμόστηκε, ωρίμασε, και ενσωμάτωσε μέσα του τη διαδρομή του ελληνικού κράτους.
Δεν υπάρχει Αθηναίος ή Έλληνας γενικότερα, που να μην έχει σταθεί έστω μια φορά μπροστά στο Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, να παρακολουθεί σιωπηλά τους Εύζωνες. Αυτό το μνημείο, σμιλεμένο στην καρδιά της πρωτεύουσας, μπροστά από το Κοινοβούλιο, δεν είναι απλώς ένα έργο τέχνης ή ένα σημείο ενδιαφέροντος. Είναι η συλλογική μας υπόμνηση ότι κάποιοι έδωσαν τα πάντα χωρίς καν να αφήσουν πίσω τους όνομα. Και ότι η θυσία τους δεν πρέπει να κινδυνεύει ούτε από τον χρόνο ούτε από τις διαθέσεις κάποιων που αντιμετωπίζουν τον χώρο σαν σκηνικό.
Στο πλαίσιο αυτό, φέτος, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας προχώρησε σε αποφάσεις και μέτρα που στόχο έχουν ακριβώς αυτό, δηλαδή την προστασία της ιερότητας του χώρου. Πέρα από ιδεολογικές τοποθετήσεις, είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια το μνημείο είχε βρεθεί πολλές φορές στο επίκεντρο επεισοδίων, φθορών ή απρεπών συμπεριφορών. Τα νέα μέτρα έρχονται για να θωρακίσουν αυτό το κομμάτι της συλλογικής μας ταυτότητας.
Με νομοθετική ρύθμιση, θεσπίστηκε πλήρης απαγόρευση διαδηλώσεων και συγκεντρώσεων στο άμεσο πεδίο του μνημείου, ακριβώς για να μη μετατραπεί ποτέ ξανά σε πασαρέλα εντάσεων. Παράλληλα, εισήχθησαν συγκεκριμένες κυρώσεις - διοικητικές και ποινικές - για παραβίαση του χώρου, βανδαλισμούς ή προβλητικές συμπεριφορές. Είναι μέτρα που στοχεύουν στη διατήρηση του σεβασμού που απαιτείται, χωρίς να παραβιάζουν το δικαίωμα στη δημόσια έκφραση, απλώς προστατεύουν έναν χώρο που πρέπει να μένει αλώβητος.
Στο επιχειρησιακό κομμάτι, η ενισχυμένη φύλαξη με παρουσία αστυνομικών βαρδιών ενισχύει ακόμη περισσότερο την ασφάλεια του μνημείου και των Ευζώνων, οι οποίοι συχνά έχουν βρεθεί αντιμέτωποι με απρεπείς συμπεριφορές. Αυτές οι παρεμβάσεις δεν είναι διακοσμητικές, ήταν απαραίτητες για να προστατεύσουμε τα σύμβολά μας.
Σαν σήμερα λοιπόν, δεν γιορτάζουμε απλώς την ίδρυση ενός στρατιωτικού σώματος. Γιορτάζουμε την ίδια την ιδέα του σεβασμού. Την υπόσχεση ότι ό,τι μας ενώνει θα το φυλάμε ως κόρη οφθαλμού. Και μέσα από τα νέα μέτρα, η Πολιτεία κάνει ακριβώς αυτό, υπενθυμίζει ότι η μνήμη δεν είναι διαπραγματεύσιμη. Είναι χρέος.
