Ο Νίκος Ανδρουλάκης προσπαθεί να «ξεσηκώσει» τους ανδρεοπαπανδρεϊκούς ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ μπροστά στην αγωνία του για την πολιτική του επιβίωση εν όψει της εσωκομματικής κάλπης του Οκτωβρίου για την ανάδειξη του νέου αρχηγού της Χαριλάου Τρικούπη. Στο πλαίσιο αυτό «ξεθάβει» συνθήματα από το παρελθόν επιχειρώντας να πείσει ότι κοιτάζει το… μέλλον.
Το τι «καλύτερες μέρες», το τι «Αλλαγή» και το τι «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά» πέφτει στις ομιλίες του δεν λέγεται. Από κοντά και τα περί «κοινωνικής δικαιοσύνης» και «εθνικής αξιοπρέπειας» και ό,τι άλλο μπορεί να θυμηθεί κανείς από τις παλιές καλές (;) ημέρες του ΠΑΣΟΚ, του ορθόδοξου. Αυτού που κυριαρχούσε στην τοξικότητα διχάζοντας και τότε τον λαό για να επικρατήσει στο πολιτικό σκηνικό. Του ΠΑΣΟΚ που καθιέρωσε τις κλαδικές και τις… πράσινες –όχι τις οικολογικές, να μην μπερδεύονται οι νεότεροι– κάρτες πρόσβασης στην εργασία, φυσικά στο Δημόσιο.
«Είμαστε μια δύναμη που θα αξιοποιήσει μόνο την αγανάκτηση που προκαλεί η καταστροφική πολιτική της Νέας Δημοκρατίας; Όχι, εμείς δεν θέλουμε τον διχασμό και τη διχόνοια, ούτε αξιοποιούμε με λαϊκισμό τα αδιέξοδα του λαού» δηλώνει ο Νίκος Ανδρουλάκης.
Και προσθέτει: «Θελουμε να κυβερνήσουμε για να έρθουν καλύτερες μέρες. Δεν αγωνιζόμαστε με το πάθος για την εξουσία, αλλά αγωνιζόμαστε με πάθος για Αλλαγή, κοινωνική δικαιοσύνη και εθνική αξιοπρέπεια».
Εντάξει, μεγάλη η αγωνία, μεγάλος και ο φόβος της απώλειας της καρέκλας του προέδρου του ΠΑΣΟΚ. Αλλά τα συνθήματα του προηγούμενου… αιώνα των δεκαετιών του 1980 και του 1990 ποιον αφορούν. Άσε που όταν τα έλεγε ο Ανδρέας Παπανδρέου υπήρχε και ένα πλήθος που φώναζε. Τώρα τα λέει ο Νίκος Ανδρουλάκης απευθυνόμενος σε συνάξεις δέκα ατόμων και καφενεία και πλατείες.
Όπως και να έχει, το να επικαλείσαι το νέο, να δηλώνεις ότι έχεις (;) σχέδιο και να χρησιμοποιείς φρασεολογία άλλων εποχών διανθισμένη με καταστροφολογία και λαϊκισμό πόσο μπορεί να πετύχει το στόχο της παραμονής στην προεδρία ενός κόμματος που δηλώνει κόμμα εξουσίας.
Κάτι ακόμη. Αυτό το ότι «το ΠΑΣΟΚ επέστρεψε πιο ψηλά, πιο δυνατά, πιο ενωμένοι από ποτέ. Στις 6 και στις 13 Οκτωβρίου υπογράφουμε τη συνέχεια ενός αγώνα δυόμισι ετών κατά τον οποίο πετύχαμε πολλά» τι το ήθελε; Και καλά δεν τον ρώτησε κανείς. Αν τον ρωτήσουν, όμως, τι ακριβώς θα παραθέσει ως… επιτυχία;
