Eχει μια –οποιαδήποτε– κυβέρνηση την ευθύνη για το τι συμβαίνει επί των ημερών της σε έναν δημόσιο οργανισμό; Βεβαίως και έχει. Έχουν οι προηγούμενες αυτής κυβερνήσεις ευθύνες για όσες παθογένειες κληροδότησαν; Βεβαίως και έχουν. Οι ευθύνες είναι πρωτίστως πολιτικές και όταν αποδοθούν επισύρουν την παραίτηση του υπεύθυνου (Δ. Τσάτσος, Συνταγματικό Δίκαιο, 1993). Κανένας υπουργός καμίας κυβερνήσεως δεν κατηγορείται για «ανθρωποκτονία με ενδεχόμενο δόλο» και κανένας δεν προσάγεται να δικαστεί και να καταδικαστεί για λάθη υφισταμένων του, ακόμα κι αν αυτά καταλήγουν σε δυστύχημα. Εάν ίσχυε το αντίθετο, θα έπρεπε όλοι οι πολιτικοί να βρίσκονται φυλακή.
Ξαναδιαβάζοντας Σεφέρη, έπεσα πάνω στο «Επί ασπαλάθων», το οποίο βασίζεται σε περικοπή του Πλάτωνα (Πολιτεία, 614 κ.ε.) και αναφέρεται στη μεταθανάτια τιμωρία του τύραννου Παμφύλιου Αρδιαίου, ο οποίος μεταξύ άλλων εγκλημάτων είχε δολοφονήσει τον πατέρα του και τον αδερφό του. Ο Αρδαίος καταδικάστηκε εις θάνατον και κατά τον Πλάτωνα, μόλις εξέτισε την ποινή του στον Κάτω Κόσμο, δεν ησύχασε: «Τον Αρδιαίο και μερικούς άλλους, αφού τους έδεσαν τα χέρια και τα πόδια και το κεφάλι, αφού τους έριξαν κάτω και τους έγδαραν, άρχισαν να τους σέρνουν έξω από το δρόμο και να τους ξεσκίζουν επάνω στ’ ασπαλάθια και σε όλους όσοι περνούσαν από εκεί εξηγούσαν τις αιτίες που τα παθαίνουν αυτά και έλεγαν πως τους πηγαίνουν να τους ρίξουν στα Τάρταρα». Η αντιπολίτευση ορέγεται «ασπάλαθους» χωρίς δίκη, αναπολώντας «αυτοσχέδιους» καδήδες που δίκαζαν και καταδίκαζαν όποιον τολμούσε να βήξει άνευ άδειας, λαϊκίζοντας πάνω στον πόνο 57 οικογενειών.
