Εχω γράψει για την ιδιότυπη νομική κατασκευή του «κοινού περί δικαίου αισθήματος». Ευκαιρίας δοθείσης από την εισαγγελική πρόταση για την ενοχή του κύριου κατηγορούμενου στην υπόθεση της 12χρονης στον Koλωνό, θα επισημάνω τα εξής: Υπάρχει μια εμμονή να χαρακτηριστεί βιασμός η συνεύρεση, ακόμη και στις περιπτώσεις που δεν προκύπτει ότι ασκήθηκε σωματική βία ή απειλή σωματικής βίας με κίνδυνο ζωής ή σωματικής ακεραιότητας. Και το ζητούν αμφισβητώντας την εγκυρότητα της συναίνεσης της δωδεκάχρονης.
Ομως, βιασμός ανηλίκου, ως ειδική μορφή, υπάρχει μόνο με άσκηση σωματικής βίας ή απειλή σοβαρού και άμεσου κινδύνου ζωής ή σωματικής ακεραιότητας, οπότε και η επαπειλούμενη ποινή είναι τα ισόβια. Οι γενετήσιες πράξεις χωρίς συναίνεση είναι μορφή βιασμού, που προβλέπει κάθειρξη μέχρι 10 ετών, ανεξαρτήτως ηλικίας. Ομως, η γενετήσια πράξη με ανήλικο κάτω των 12 ετών τιμωρείται ούτως η άλλως βαρύτερα, με κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών, χωρίς να εξετάζεται ζήτημα συναίνεσης, όπως άλλωστε και οι γενετήσιες πράξεις με ανήλικο κάτω των 12 ετών έναντι αμοιβής τιμωρούνται επίσης βαρύτερα, με κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών και χρηματική ποινή, και η κατάχρηση ανηλίκων (αν ο παθών δεν συμπλήρωσε τα 14) με κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών και χρηματική ποινή.
Με δεδομένο ότι δεν έχει αναφερθεί πουθενά σωματική βία ή απειλή κατά της δωδεκάχρονης στις περιπτώσεις που (ολόσωστα) ασκήθηκε δίωξη για γενετήσιες πράξεις με ανήλικο έναντι αμοιβής, όποιος επιμένει στον «βιασμό», στην ουσία ζητά ο δράστης να πέσει στα μαλακά. Με λίγα λόγια, θέλουν απλώς να εκμεταλλευτούν την υπόθεση επικοινωνιακά και μικροκομματικά.
