Το αφήγημα που έχει στηθεί –την ουσία του οποίου αποκάλυψε ο Αλέξης Τσίπρας με τα περί δεδηλωμένης– αναφορικά με την πρόταση για την Προεδρία της Δημοκρατίας έχει γυρίσει μπούμερανγκ στα κόμματα της αντιπολίτευσης, κυρίως στο ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ, αφού επιβεβαιώνεται κάθε ημέρα που περνά ο πολιτικός καιροσκοπισμός με τον οποίο κινούνται.
Έχοντας ως… οδηγό την προσπάθεια να δημιουργήσουν εσωκομματικό πρόβλημα στον πρωθυπουργό, κινούνται με λογική μικροκομματική απέναντι στον θεσμό ο οποίος, με βάση και το σύνταγμα της χώρας, έχει σκοπό τη διατήρηση της ενότητας και όχι την εξυπηρέτηση και την ικανοποίηση αιτημάτων των κομμάτων της αντιπολίτευσης.
Και όμως τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζονται να θέλουν να επιλεγεί πρόσωπο το οποίο όταν θα ζητούν να παρέμβει θα το κάνει διότι θα προέρχεται από τον χώρο τους. Εδώ προκύπτει ακόμη ένα πρόβλημα. Το ΠΑΣΟΚ που η τύχη –και η κατάντια του ΣΥΡΙΖΑ– το έφερε στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης εμφανίζεται να δηλώνει ότι πρέπει να προταθεί πρόσωπο από την Κεντροαριστερά την οποία φυσικά τοποθετεί στον χώρο τον δικό του.
Το ίδιο κάνει και ο ΣΥΡΙΖΑ. Η τοποθέτηση του Κώστα Ζαχαριάδη στο ραδιόφωνο Παραπολιτικά FM χαρακτηριστική. Είπε όχι σε μια ενδεχόμενη πρόταση που θα αφορά στο πρόσωπο του Ευάγγελου Βενιζέλου, υποστηρίζοντας ότι δεν εκπροσωπεί την Κεντροαριστερά –όπως την ορίζει ο ΣΥΡΙΖΑ– αλλά το… Κέντρο και ως εκ τούτου δεν μπορεί να τον υπερψηφίσει το κόμμα του.
Το ΠΑΣΟΚ, από την άλλη, δηλώνει πως περιμένει την πρόταση του πρωθυπουργού για να τοποθετηθεί –και να αντιπροτείνει θα λέγαμε εμείς– έχοντας όμως θέσει όρους και προϋποθέσεις που δείχνουν μια αλαζονεία ειδικά ως προς το ζήτημα της… προοδευτικότητας, την οποία καθορίζει στο πεδίο του δικού του χώρου.
Με απλά λόγια, τα δύο κόμματα που προσπαθούν να αναδείξουν εσωκομματικά ζητήματα στη ΝΔ έχουν τα δικά τους θέματα που τελικά είναι πιο σοβαρά αφού αναδεικνύουν την αδυναμία τους να τοποθετηθούν με σαφήνεια και παράλληλα την αδιαφορία τους ως προς τους θεσμούς που διαρκώς επικαλούνται.
