«Είμαστε καταδικασμένοι σε έναν αιώνιο μονόλογο, χωρίς έννοια, χωρίς περιεχόμενο. Σε ένα αιώνιο μουρμούρισμα. Να μιλάμε, και να μιλάμε για το τίποτα» – Samuel Beckett
Τέλος χρόνου. Σύμφωνα με συγκλίνουσες πληροφορίες, ο πρωθυπουργός μετά τη συνάντησή του την Τετάρτη με την ΠτΔ Κατερίνα Σακελλαροπούλου… θα πατήσει το κουμπί για τον επόμενο/η πρόεδρο, βάζοντας τέλος στην παραφιλολογία και την ονοματολογία.
Με βάση τις ίδιες πληροφορίες, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ενδέχεται να προχωρήσει σε διάγγελμα εκείνο το απόγευμα. Σε κάθε περίπτωση το θέμα, μέχρι την Παρασκευή, θα έχει κλείσει. Σημείωση: μέχρι στιγμής από το Μαξίμου δεν υπάρχει καμία διαρροή για την πρόταση Μητσοτάκη. Και πώς θα μπορούσε άλλωστε.
Προσπερνώντας τον χορό της προεδρολογίας (σ.σ.: έχουν ριφθεί τόσα ονόματα στη δημόσια σφαίρα που είναι σίγουρο ότι αμέσως μετά την επιλογή Μητσοτάκη κάποιοι ρεπόρτερ θα πανηγυρίζουν γιατί «έπεσαν μέσα»), ας σταθούμε στους δύο μύθους που κάποιοι καλλιεργούν και έγκεινται στο ότι όταν στην κυβέρνηση είναι κεντροδεξιό κόμμα είθισται να προτείνει κεντροαριστερό υποψήφιο και τούμπαλιν, καθώς και στο ότι «όλοι» οι πρόεδροι είχαν ευρεία συναίνεση.
Περί εθιμικού δικαίου
Ισχύει, λοιπόν, αυτή η «παράδοση»; Μάλλον όχι, μιας και τα γεγονότα… διαφωνούν ελαφρώς με τους υποστηρικτές των παραπάνω μύθων.
Για του λόγου το ασφαλές, θυμίζουμε ότι τόσο στην περίπτωση του Χρήστου Σαρτζετάκη, όσο και σε αυτές των Κωστή Στεφανόπουλου και Κάρολου Παπούλια, δεν τηρήθηκε το… έθιμο. Συγκεκριμένα, σε ό,τι έχει να κάνει με τον Χρήστο Σαρτζετάκη (1985-1990) ήταν πρόταση του κυβερνητικού ΠΑΣΟΚ και εκλέχτηκε πρόεδρος στην τρίτη ψηφοφορία.
Ο Κωστής Στεφανόπουλος (1995-2005) ήταν πρόταση της ΠΟΛ.ΑΝ. του Αντώνη Σαμαρά για την πρώτη θητεία του και του ΠΑΣΟΚ το 2002. Ο Κάρολος Παπούλιας (δύο θητείες, 2005-2015) την πρώτη φορά προτάθηκε από τη ΝΔ του Κώστα Καραμανλή και τη δεύτερη από το ΠΑΣΟΚ με πρωθυπουργό τον Γιώργο Παπανδρέου.
Περί ευρείας συναίνεσης
Αν η πραγματικότητα δεν συμφωνεί μαζί μας, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα. Κάπως έτσι λειτουργούν και όσοι με πάθος υπερασπίζονται ότι σε «όλες» τις προεδρικές εκλογές είχαμε ευρεία συναίνεση.
Ας δούμε τι έχει γίνει (με πληροφορίες από το Wikipedia και το sansimera) από το 1974 μέχρι την εκλογή της Κατερίνας Σακελλαροπούλου το 2020.
Μιχαήλ Στασινόπουλος (1974-1975)
Είχε προταθεί από τη Νέα Δημοκρατία και στη σχετική ψηφοφορία, που έγινε στη Βουλή στις 18 Δεκεμβρίου, έλαβε 206 ψήφους έναντι 74 αρνητικών ψήφων.
Κωνσταντίνος Τσάτσος (1975-1980)
Τον υπέδειξε η Νέα Δημοκρατία και εξελέγη από την πρώτη ψηφοφορία με 210 ψήφους, έναντι 65 του Παναγιώτη Κανελλόπουλου
Κωνσταντίνος Καραμανλής (1980-1985)
Προτάθηκε από τη ΝΔ. Στην πρώτη ψηφοφορία συγκέντρωσε 179 ψήφους, ενώ στη δεύτερη ψηφοφορία συγκέντρωσε 181 ψήφους.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής εξελέγη, τελικά, στην τρίτη ψηφοφορία με 183 ψήφους.
Χρήστος Σαρτζετάκης (1985-1990)
Ο πρώην αρεοπαγίτης Χρήστος Σαρτζετάκης προτάθηκε από τον τότε πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου.
Η πρώτη ψηφοφορία διεξήχθη στις 17 Μαρτίου, με τον Χρήστο Σαρτζετάκη να υποστηρίζεται από ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ, που ψήφισε για πρώτη και τελευταία φορά Πρόεδρο Δημοκρατίας. Στην πρώτη ψηφοφορία έλαβε 178 ψήφους, στη δεύτερη 185 ψήφους και τελικά εξελέγη Πρόεδρος στην τρίτη ψηφοφορία, στις 29 Μαρτίου, με 180 ψήφους.
Κωνσταντίνος Καραμανλής (1990-1995)
Ο Χρήστος Σαρτζετάκης, υποστηριζόμενος από το ΠΑΣΟΚ και τον τότε ενιαίο Συνασπισμό, στην πρώτη ψηφοφορία της 19ης Φεβρουαρίου 1990 έλαβε 151 ψήφους, στη δεύτερη ψηφοφορία της 25ης Φεβρουαρίου ο Ιωάννης Αλευράς (ΠΑΣΟΚ) έλαβε 127 ψήφους, ο Χρήστος Σαρτζετάκης (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ) 21 και στην τρίτη ψηφοφορία της 3ης Μαρτίου, ο Ιωάννης Αλευράς (ΠΑΣΟΚ) έλαβε 128 ψήφους, ο Χρήστος Σαρτζετάκης (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ) 21.
Στις 8 Απριλίου 1990 έγιναν βουλευτικές εκλογές, σύμφωνα με το σύνταγμα, καθώς κανένας υποψήφιος δεν είχε συγκεντρώσει τον απαιτούμενο αριθμό ψήφο (180). Στην πρώτη ψηφοφορία της δεύτερης φάσης της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας (30 Απριλίου), όπου απαιτούνταν 180 ψήφοι, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έλαβε 149 ψήφους και οι συνυποψήφιοί του Γιάννης Αλευράς (ΠΑΣΟΚ) και Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος (Συνασπισμός) 123 και 21 αντίστοιχα. Στη δεύτερη ψηφοφορία (5 Μαΐου), όπου απαιτούνταν 151 ψήφοι, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έλαβε 153 ψήφους και εκλέχθηκε Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Κωστής Στεφανόπουλος (1995-2005)
Στις αρχές του 1995 το ΠΑΣΟΚ συμφώνησε με την πρόταση της Πολιτικής Άνοιξης του Αντώνη Σαμαρά για την υποψηφιότητα του Κωνσταντίνου Στεφανόπουλου. Η Νέα Δημοκρατία πρότεινε τον πρώην πρόεδρο της Βουλής Αθανάσιο Τσαλδάρη. Το αποτέλεσμα και στις τρεις ψηφοφορίες (24 Φεβρουαρίου, 2 και 8 Μαρτίου 1995) για τον νικητή της αναμέτρησης ήταν το ίδιο. Ο Κωστής Στεφανόπουλος συγκέντρωσε 181 ψήφους (170 ΠΑΣΟΚ και 11 ΠΟΛΑΝ) και εξελέγη Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Η επανεκλογή του Κωνσταντίνου Στεφανόπουλου ήταν άνετη. Το κυβερνών κόμμα και η αντιπολίτευση υποστήριξαν κοινό υποψήφιο. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν 269 ψήφοι υπέρ του Κωστή Στεφανόπουλου.
Κάρολος Παπούλιας (2005-2015)
Ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής πρότεινε για το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας το στέλεχος του ΠΑΣΟΚ Κάρολο Παπούλια (12 Δεκεμβρίου 2004), ο οποίος εξελέγη άνετα στις 8 Φεβρουαρίου 2005 με 279 ψήφους.
Ο Κάρολος Παπούλιας επανεξελέγη στο ύπατο αξίωμα της χώρας στις 3 Φεβρουαρίου 2010 από τους 266 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΛΑΟΣ.
Προκόπης Παυλόπουλος (2015-2020)
Στις 17 Φεβρουαρίου 2015, ο τότε πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας πρότεινε για Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Προκόπη Παυλόπουλο. Την επομένη εξελέγη με 233 ψήφους (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΝΔ).
Κατερίνα Σακελλαροπούλου (2020-2025)
Στις 15 Ιανουαρίου 2020, η Πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας Κατερίνα Σακελλαροπούλου προτάθηκε από τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη για το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας και στις 22 Ιανουαρίου 2020 εξελέγη από τη Βουλή των Ελλήνων με 261 ψήφους (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ). Είναι η πρώτη γυναίκα Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας.
