Η σιωπή της Πόπης Τσαπανίδου επί ημέρες, μετά την πρωτοφανή στα πολιτικά μας χρονικά συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν χαρακτηριστική. Τι να βγει να πει άλλωστε… Και μετά ήρθε η παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα, φυσιολογική σαν εξέλιξη ύστερα από πέντε σερί ήττες, που αν δεν έφευγε θα γίνονταν έξι τον Οκτώβριο του 2023 και επτά τον Ιούνιο του 2024. Ήταν λοιπόν αναμενόμενο να ανακοινώσει κι εκείνη την παραίτησή της, μιας και δεν υπήρχε κανένα περιθώριο να μην το κάνει. Το πάλεψε όσο μπορούσε βέβαια μετά την κάλπη της 21ης Μαΐου και στον δρόμο για αυτήν της 25ης Ιουνίου, αλλά αυτό κι αν πρέπει να ήταν αγγαρεία! Αυτό που μάλλον δεν περίμενε, ήταν να μείνει η ίδια εκτός Βουλής. Έμεινε όμως.
Αγνωστο γιατί
Μπήκε λοιπόν στην πολιτική – ετεροχρονισμένα θα μπορούσε κανείς να πει– και η αποτυχία της ήταν παταγώδης. Το γιατί μπούκαρε στα κοινά και με φόρα μάλιστα (όπως ζήτησε από τον Αλέξη Τσίπρα να κάνει στο Ιβανώφειο), προβλημάτισε εξαρχής πολλούς. Φαίνεται πως ο ΣΥΡΙΖΑ έψαχνε για τη θέση του εκπροσώπου ένα πρόσωπο προβεβλημένο και συμπαθές από τον χώρο του Τύπου και κυρίως από την τηλεόραση, ώστε να ενισχύσει την –ανύπαρκτη– σχέση του με τους αστούς ψηφοφόρους, ελκύοντάς τους. Αυτό για να μαζέψει τα απόνερα από τη σφοδρή φορολογική (και όχι μόνο) επίθεση εναντίον τους την περίοδο 2015-2019. Αναζητείτο λοιπόν ένα πρόσωπο οικείο, το οποίο θα ήταν εκτός του «φαινότυπου» του κλασικού Ρηγά με την «εναλλακτική» προδιάθεση και τον ξύλινο λόγο, που δεν συγκινεί πλέον κανέναν. Προτάθηκε λοιπόν η Πόπη Τσαπανίδου. Το αποτέλεσμα δεν ήταν το ζητούμενο, καθώς οι ψηφοφόροι ωρίμασαν και δεν τρώνε από επικοινωνιακά τρικ. Η όλη υπόθεση ανέδειξε και την παροιμιώδη αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να διαβάσει τη σκέψη και τα θέλω των Ελλήνων.
Βούλιαξαν μαζί
Οπως και να έχει, η Πόπη Τσαπανίδου δέχθηκε την πρόσκληση του Αλέξη Τσίπρα. Η κοινωνία είναι πλέον πιο σιωπηλή από άλλες φορές και απλά περιμένει στην κάλπη να εκφραστεί, το bullying στις εταιρείες δημοσκοπήσεων απέδιδε επί μακρόν και λίγοι περίμεναν τη «σφαγή» στην κάλπη. Εκ πρώτης όψεως, το προφανές είναι ότι το όλο πρότζεκτ φαινόταν στα μάτια της Πόπης Τσαπανίδου «σιγουράκι». Αλλά από αυταπάτες στην Αριστερά άλλο τίποτα. Αγνωστο πού βάσισε η Πόπη Τσαπανίδου την αποδοχή της πρότασης, δεδομένου ότι η διαχρονική επαφή της με την πολιτική δεν είναι εκείνη που να δικαιολογεί κάτι τέτοιο. Το έκανε λοιπόν και όλη η υπόθεση εξελίχθηκε σε πολιτική αποτυχία κολοσσιαίων διαστάσεων, όπως τουλάχιστον κρίνεται εκ του αποτελέσματος. Με λίγα λόγια: δεν κατάφερε να βοηθήσει τον ΣΥΡΙΖΑ, «βούλιαξε» μαζί του και δεν μπόρεσε καν να μπει στη Βουλή διά του Επικρατείας, ελέω της εκλογικής κατάρρευσης του κόμματος του Αλέξη Τσίπρα.
Τελικά δεν ήξερε
Αρκετοί είναι εκείνοι που τονίζουν ότι οι δημοσιογράφοι που επιλέγουν να διαβούν τον Ρουβίκωνα για την πολιτική, πρέπει να γνωρίζουν πολύ καλά τι κάνουν. Διότι, αν κάτι δεν πάει καλά, η επιστροφή στο λειτούργημα είναι πάρα πολύ δύσκολη. Και ακόμα και αν γυρίσουν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, δεν έχουν πλέον παρέμβαση, δεν ακούγονται. Τα παραδείγματα είναι άπειρα. Οπότε, αν μπεις στην πολιτική, είναι για να παραμείνεις. Τι είχε πει το 2018 στην Ελεονόρα Μελέτη: «Αν λοιπόν εγώ τώρα κατέβω με ένα κόμμα υποψήφια για κάτι, θα είναι σαν να λέω στον κόσμο ότι, ξέρεις, εγώ τόσο καιρό τι έκανα: σου περνούσα αυτό που εγώ πίστευα, εσύ νόμιζες ότι εγώ σ’ το έδινα αντικειμενικά, αλλά εγώ στην πραγματικότητα άνοιγα τον δρόμο για να μπορέσω να το εξαργυρώσω επαγγελματικά κάποια στιγμή. Δεν θέλω να το κάνω αυτό». Η ίδια είπε τον περασμένο Μάρτιο, μιλώντας στη Ναταλία Γερμανού για τις παραπάνω δηλώσεις, ότι «δεν είχα καμία πρόθεση να κατέβω στην πολιτική, δεν είχα καμία πρόθεση να ακολουθήσω αυτόν τον δρόμο στη ζωή μου». Το έκανε όμως.
